مسئله حجاب اجباری و اختیاری این بار به بحثی پرحاشیه در میان بسیاری از نیروهای به اصطلاح اصولگرا و محافظه کار تبدیل شده است و حالا بخشی از این جریان از حجاب و پوشش اختیاری دفاع کرده و با این منطق که اجبار مردم به رعایت حجاب باعث دین گریزی بخشی از جامعه و شکل گیری نگاه منفی به دینداران شده است، به دفاع از حجاب اختیاری پرداخته اند. در مقابل بخش دیگری از نیروهای محافظه کار به شدت به رویکرد همفکران و هم مسلک های خود در مورد حجاب اختیاری حمله کرده و پرداختن به چنین مباحثی را ناشی از بنیاد سست اعتقادی آنها و نفوذ تفکر سکولار به بدنه جریان انقلابی تلقی کرده اند.
واقعیت تاسف بار جامعه امروز ما این است که طی دهه های گذشته حکومت و مسئولان فرهنگی هر میزان که به ظاهر حجاب تاکید کرده و حساسیت نشان داده اند، در مسئله تعالی اخلاقی و تقویت عزت نفس و عفت کلام در رفتار و گفتار جامعه قدمی برداشته نشده و از رسانه ها تا آموزش پرورش و سازمان تبلیغات و آموزش عالی و.. در این زمینه اقدامی صورت نگرفته است. در تاکید بیش از اندازه به ظاهر و پوسته حجاب آنچه فراموش شده است «حیا » و « اخلاق » در رفتار و گفتار ما ایرانیان است. در سالهای اخیر به نظر می رسد ما همان میزان که به ظواهر چسبیده ایم که هر طوری شده این تکه پارچه روی سر زنانی که اعتقادی به حجاب و پوشش اسلامی ندارند را حفظ نماییم، به همان میزان نیاز آموزش اخلاق و حیا در حوزه عمومی را فراموش کرده ایم.
بی شک اگر حکومت یک دهم حساسیت، هزینه و توجهی را که برای ظواهر و پوشش افراد به خرج می دهد، برای رشد درونی و اخلاقی جامعه هزینه می کرد.
بی شک اگر یک دهم میزان حساسیتی که برای غذا نخوردن کارکنان و کارمندان در ماه رمضان به خرج می دهد را برای مقابله با ریاکاری و آموزش اخلاقی و تعهد کاری به کار می بست. در تاکید بیش از اندازه به ظاهر و پوسته حجاب آنچه فراموش شده است «حیا » و « اخلاق » در رفتار و گفتار ما ایرانیان است.
بی شک اگر یک دهم توجه و حساسیتی که به ریش و ظاهر کارمندان دارد را به وجدان کاری و فساد ناپذیری کارمندان اختصاص می داد.
بی شک اگر یک دهم کلاس های تفکر و پیام های آسمانی و پرورشی در مدارس را به آموزش نوع دوستی و رشد اخلاقی دانش آموزان اختصاص می داد.
بی شک اگر یک دهم حساسیت برای حجاب را برای گسترش شرم و حیا در جامعه اختصاص می داد.
بی شک اگر یک دهم زمانی که برای شعارهای دهان پرکن اختصاص می دهد را برای عمل کردن اختصاص می داد و.. امروز نه با این میزان اختلاس و فساد مواجه بودیم و نه نیازی به گشت و ارشاد و منازعات حول حجاب بود و نه اقتصادمان با یک حرف رئیس جمهور امریکا از هم می پاشید و نه الوات مجازی به اسطوره های دانش آموزانمان تبدیل می شدند و نه این میزان فروپاشی اخلاقی در جامعه مشاهده می شد.
کانال خرمگس
نظرات بینندگان
چون به خلوت می روندآن کاردیگرمی کنند.......
لعن و نفرین بر هر معلم و استادی که بر کرسی غصب تکیه کرده است و حامی او و تأییدکننده او و قانون او و قانون نویس او.
و سلام بر سید جمال الدین اسدآبادی، رحمت خدا بر او باد و سلام بر حضرت خضر، رحمت خدا بر او باد و بازهم سلام بر حضرت خضر، فردی که برخی از رفتارهای او را درک نمی کنند، جز عده ای قلیل و آنهم برخی از رفتارهایش، چه آنچه در قرآن آمده و چه آنچه در قرآن نیامده و چه آنچه در معراج آمده و چون دیر درک می شود سلام کردن به او به تأخیر می افتد و نه اینکه مستحق اولین سلام نیست!
و سلام بر دولت مهدی(عج) که در آن اشتباهی نیست تا تاوانی باشد !!!!!!! مرحبا به دولت او !!!
تو خود حجابِ خودی حافظ از میان برخیز.
حجب و حیا و عفاف ،صرف داشتن یک پوشش و یک خرقه نیست.بحث باطنی است که ظاهر هم باید از آن تبعیت کند.وگرنه چه بسیار پوشیدگانی که فاقد حجب و حیائند و چه بسیار پوشیدگانی که پوششان نمادی از حجب و حیای درونی آنهاست.وچه بسیار ناپوشیدگانی که از عمل فسق ،حیا ورزیده اند و چه بسیار ناپوشندگانی که باطنشان چونان ظاهرشان بی حیا و بی عفاف است.طرف ما انسان است.ظواهر فریبنده است و بواطن غیر قابل رؤیت.ملاک قضاوت رفتار است.ملاک قضاوت میزان فسق و فساد عینی است.ملاک قضاوت میزان پایبندی به یکسری ارزشهایی است که در یک جامعه با فرهنگ خاص خودش وجود دارد.مثلا در یک جامعهء هم جنس باز ،ارزشها و قوانینش و میزان پایبندیشان ملاک قرار می گیرد و محجّب را در آن جامعه راهی نیست.در جوامع دینی هم هر کدام ملاکهای خود رادارند.مثلا حجاب در اسلام و مسیحیت و یهود و بودا و حتا در گونه های مختلف از هر کدام از ادیان با هم متفاوتند.پس در هر جامعه ای ملاک حجابش را شعائرش تعیین می کند.