روستای ایستای طالقان و واریان کرج از روستاهای اسرار آمیز ایران هستند. به پاس کنجکاوی رسانه‌ای پارسال بازدیدی ناقص از روستای افسانه‌ای ایستا داشتم.
برای ورود به تنها روستای آبی ایران (ونیز ایران) با دکتر مهراب رجبی البرز پژوه و مشاور استاندار البرز تماس می‌گیرم. پس از هماهنگی‌های لازم (توسط سرکار خانم افخمی دختر خاله استاد رجبی) با پلیس راه جاده چالوس و قایقرانان سدکرج بالاخره پنج‌شنبه با اکیپی از همکاران شهیدستان وارد این روستای به غایت بکر، زیبا و ماندگار می‌شویم.
پس از پیاده‌روی مختصری در برابر درب ویلای استاد فرهاد رجبی (همکار بازنشسته و برادر دکتر مهراب رجبی) قرار می‌گیریم. با استقبال استاد وارد گوشه‌ای از بهشت برین شده و با چای هیزمی پذیرایی می‌شویم.
برادران رجبی از مفاخر استان البرز و کشورند. مهران رجبی بازیگر سرشناس ملی، فرهاد رجبی نویسنده کتاب فاخر آیات انسانی، و دکتر مهراب رجبی البرز پژوه نامی و از سفرای اسبق ایران در اروپا هستند.
پس از صرف صبحانه با راهنمایی استاد رجبی تا کله ظهر به واریان‌نوردی مشغول می‌شویم. کوچه‌باغ‌های روح‌نواز، کلبه‌های سحرآمیز، ویلاهای بدون در و دروازه، املاک بدون حد و مرز و دیوار کشی، انواع درختان میوه، میوه‌های کوهی، آبشارهای مسلسل، کوه‌های سر به فلک کشیده، صخره‌های تند و تیز و....گوشه‌هایی از این روستای مشرف به سد کرج است. اطلاعات کامل‌تر در خصوص واریان این جواهر سبز و بدون ماشین، ترافیک و دود و دم با مختصر جست و جو در اینترنت هویداست.
« بیشتر مسافرانی که از جاده چالوس، راهی شمال می‌شوند، روستایی را در آن سوی سد کرج می‌بینند؛ روستایی که هر بیننده‌ای را کنجکاو خواهد کرد. روستای واریان، یکی از مرموزترین روستاهای ایران است که لقب تنها روستای آبی کشور را به دوش می‌کشد. این روستا که جزو دیدنی های استان البرز به شمار می‌آید، در فاصله کوتاهی از شهر کرج و تهران قرار دارد و تنها راه دسترسی به آن، از طریق قایق است.
روستای واریان ابتدا در جایی که اکنون بستر دریاچه سد کرج است، قرار داشت اما اهالی و ساکنان آن به مناطق بالاتر کوچ داده شدند و بدین ترتیب تنها راه ارتباطی آن راه آبی است. پس از پی‌ریزی سد امیرکبیر، تنها راه ارتباطی به ده واریان گذر از دریاچه سدکرج با قایق است. در این سوی دریاچه و کنار جاده هتلی به نام هتل واریان قرار داشت که امکاناتی برای قایق‌رانی و اسکی روی آب نیز دارا بود.
از سال ۱۳۳۴ که سنگ بنای سد کرج گذاشته شد. در روستای واریان حدود ۵۰۰ خانوار زندگی می‌کردند و این روستا مرکزیت داشت و پس از ساخت سد بخش بزرگی از روستا زیر آب رفت و برای تردد اهالی باقی‌مانده روستا که با جاده اصلی فاصله داشتند، قایقی در نظر گرفتند که عبور و مرور تا حدودی میسر شود و در سال ۵۹ نیز پس از اقدامات جهاد سازندگی طبق قرادادی مقرر شد که سازمان آب و فاضلاب تهران برای اتصال روستا به جاده اصلی پلی بنا کند، ولی این اقدام صورت نگرفت.
واریان در قدیم شامل چند محله بود؛ محله‌هایی که هر یک، محل سکونت خاندان متفاوتی بودند. به‌طور مثال، خاندانی که در محله کیان زندگی می‌کردند، با نام کیانی شناخته می‌شدند. کیانی‌ها، بزرگ‌ترین و با نفوذترین خاندان واریان بودند. واریان قدیم (پیش از دهه ۱۳۴۰) به روایت کربلایی حاج غلامحسین بهرامی دارای ۱۸ محله به نام‌های کیان، عبادان، پسه ده، توکلان، آهنگران، شاگیان، ساریان، جیرین سران، باغ خلیل، ایسیوول، باغ محله، قدمان، قیاسان، گریان، دومالان، مسگران، آنطرف‌آب و میون سرا بوده است .
در اوایل آبگیری سد کرج در آن سوی دریاچه، در ساحل غربی سد کرج و کنار جاده، هتلی به نام هتل واریان ساخته شد که امکاناتی چون قایق سواری و اسکی روی آب را در اختیار مهمانان خود قرار می داد این هتل به علت جلوگیری از آلودگی آب دریاچه تخریب شده است.
روستای واریان در حال حاضر دارای هفت محله به نام‌های خراسانیان، کافر دره، خش دره، کل دره، دره وانو، دیمان جار و «هاقوری» است. هاقوری از زمین‌های زراعی روستای واریان است که توسط دولت خریداری شد. متاسفانه در سال‌های اخیر به‌دلیل عدم رسیدگی مناسب، این زمین‌ها خشک شده و از بین رفته‌اند. محله هاقوری به‌علت برخورداری از دو درخت گردوی بسیار قدیمی، از اهمیت ویژه‌ای در واریان برخوردار است
مجموعه سد امیرکبیر یا سد کرج بر فراز رودخانه کرج، یکی از بزرگ‌ترین سدهای جهان است و اولین سد چندمنظوره ایران به شمار می‌آید. این سد که بین سال‌های ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۲ شمسی ساخته شده است، به‌عنوان محلی تفریحی و ورزشی نیز شناخته می‌شود.
دریاچه چهار کیلومتری پشت سد کرج، درخشش آب و طبیعت زیبا، آب‌وهوای عالی و چشم‌اندازی جادویی در دل جاده زیبای چالوس قرار دارد .»
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.