بخشنامه ها و طرح های تحمیلی فرصت چنین کاری را به ما نمی دهد/ مشخص نیست به چه دلیل تمرکز مدیران را از کار اصلی بر هم می زنند و طبق فرم های ارزیابی ،عملکرد مدیران را براساس همین تصاویر و مستندات قضاوت می کنند/ از عنصر اصلی یعنی دانش آموز غافلند که این ساختن ها و آباد کردن ها برای اوست نه برای ظاهرسازی ها که اغلب نیز درگزارشات خود بزرگ نمایی می کنند/ لبخند رضایت مندی به همراه مدیر آموزشگاه داشتند/ آیا زمانی را هم اختصاص دادید تا با دانش آموزان به گفت و گو بنشینید و مشکلات آنها را گوش دهید/ این اوضاع بیشتر مدارس ماست/ وقتی مدیر یک واحد آموزشی نتوانسته است در طول سال حداقل ماهی یک بار از کلاس همکاران بازدید داشته باشد چطور می تواند برای او درپایان سال فرم ارزشیابی کامل کند/ اگر کار واقعی می خواهید بدانید اولویت تمرکز مدیر باید بر حوادث مدرسه باشد نه تهیه ی عکس و فیلم و....
بی تردید اگر از هر یک از مدیران مدارس در تمام مقاطع تحصیلی بپرسید که در هر روز از عمر مدیریت خود چند دقیقه بایک دانش آموز به طور خصوصی صحبت کردید صادقانه پاسخ خواهند داد بخشنامه ها و طرح های تحمیلی فرصت چنین کاری را به ما نمی دهد! امروزه پاسخ نامه ها مانند سابق نیست . نامه ها از طریق اتوماسیون دریافت می شود و از همان طریق نیز پاسخ داده می شود و برای اکثر نامه ها هم باید گزارشی تصویری ضمیمه شود!
از یک مدیر مدرسه آن هم اگر در آموزشگاهی باشد که به دلیل نرم دانش آموزی معاون نداشنه باشد چگونه می توان انتظار داشت نقش واقعی حود را به عنوان رهبر یک واحد آموزشی ایفا کند؟! این همه گزارش تصویری برای چیست؟!
بسیاری از این ها حتی اگر بدون تصویر هم ارسال نشود مشکل خاصی به وجود نمی آید. اما مشخص نیست به چه دلیل تمرکز مدیران را از کار اصلی بر هم می زنند و طبق فرم های ارزیابی ،عملکرد مدیران را براساس همین تصاویر و مستندات قضاوت می کنند !
از عنصر اصلی یعنی دانش آموز غافلند که این ساختن ها و آباد کردن ها برای اوست نه برای ظاهرسازی ها که اغلب نیز درگزارشات خود بزرگ نمایی می کنند.
سال گذشته داوری طرح تدبیر را که در خود همان طرح نیز حرف و نقد بسیار است و دراین مقوله نمی گنجد به اتفاق چند تن دیگر از مدیران بر عهده داشتیم. بسیاری از آن مستند سازی ها آن هم در سالی که اقتصاد مقاومتی نام گذاری شده است غیر ضروری است و طراحان این فرم ها خود بی تدبیر بوده اند!
وقتی از معاون آموزشی مدرسه ای که تمام مستندات را بدون کم و کاست ارائه می داد و لبخند رضایت مندی به همراه مدیر آموزشگاه داشتند پرسیدم که شما که تمام وقت خود را صرف این گونه مستندات می کنید صادقانه بگویید آیا زمانی را هم اختصاص دادید تا با دانش آموزان به گفت و گو بنشینید و مشکلات آنها را گوش دهید؟! آنها باسخ دادند واقعا نه! و جالب تر اینکه وقتی پرسیدم پس با این وجود به کار همکاران در کلاس ها نیز نتوانسته اید نظارتی بکنید؟باز هم پاسخ دادند نه!
این اوضاع بیشتر مدارس ماست و نکته مهم اینجاست که وقتی مدیر یک واحد آموزشی نتوانسته است در طول سال حداقل ماهی یک بار از کلاس همکاران بازدید داشته باشد چطور می تواند برای او درپایان سال فرم ارزشیابی کامل کند؟! قطعا طبق معمول امتیازاتی که نیاز به مدرک خاصی ندارد برای همه منظور می کند و سایر امتیاز هم که نیاز به مستند دارد نیز زمینه اش برای همه فراهم نبوده مثلا شرکت در کلاس های ضمن خدمت و ...... و این امر خود اشکالات و بی انگیزگی های بسیاری را به وجود می آورد که این هم نیازبه یک چکش کاری دیگری دارد!
جان کلام اینکه اگر کار واقعی می خواهید بدانید اولویت تمرکز مدیر باید بر حوادث مدرسه باشد نه تهیه ی عکس و فیلم و....
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
واریز نشده حتی یک ریال ومدرسه ای با 170دانش اموز خدمتگزار ندارد بااین همه حجم بخشنامه که مدیر باید بالاجبارجواب بدهد وخصوصا طرح اجباری تدبیر که تمام وقت مدیر رامی گیرد کجامی توان به کلاس سرکشی کرد یابا دانش اموز صحبت کرد ...حال مدیریت دراین شرایط یا باید دیوانه مدیریت باشد یا خوده دیوانه