با سلام و عرض ادب
دو هفته ی پیش دخترم از سوی دانش آموز دیگری در مدرسه دخترانه متوسطه دوره دوم قلمچی ناحیه 2 شهر ری مورد ضرب و شتم قرار گرفته و آسیب روحی شدیدی دیده و علی رغم ایستادگی و مقاومت مدیر و مسوولین مدرسه جهت نپذیرفتن دانش آموز خاطی که مقابل در ورودی مدرسه واقع در خیابان فدائیان اسلام نرسیده به میدان شهرری و در یک معبر پر تردد و در برابر دیدگان سایر اولیاء دخترم را مورد ضرب و شتم قرار داده و هم به وی و هم به مسوولین مدرسه فحاشی نموده است ؛ بخش بازرسی اداره آموزش و پرورش ناحیه 2 شهر ری متاسفانه به دلیل اینکه هیچ دانش آموزی را نمی توان اخراج کرد،حتی با جابه جایی مدرسه دانش آموز خاطی هم موافقت نکرده و فاتحانه و پیروزمندانه وحتی بدون جلب رضایت دانش آموز مضروب و اولیاء وی دانش آموز خاطی را راهی مدرسه نموده است و استدلال کارشناس بازرسی اداره ناحیه2 این است که چون ضرب و شتم آن سوی در ورودی مدرسه انجام شده به آموزش و پرورش هیچ ربطی ندارد و اولیاء دانش آموز مضروب میتوانند اقدامات قضایی انجام دهند!
وجداناً و انصافاً مسوولین و متولیان محترم آموزش و پرورش همین یک جمله را مد نظر قرار بدهند و این موضوع را مورد تامل قرار بدهند و بعد پاسخ بدهند :
دقیقاً چه کسانی در سیستم تعلیم و تربیت قرار است حیات طیبه را محقق کنند و سند تحول بنیادین را اجرا کنند؟!
یعنی در عقب مانده ترین کشورها هم تعلیم و تربیت این گونه نیست که آموزش و پرورش بگوید به ما ربطی ندارد و آن سوی در مدرسه به خود دانش آموز برمی گردد و مختار هستند که از سیستم قضایی پیگیری کنند!
الان از بازرسی آموزش و پرورش به کجا باید شکایت کنم؟!
از بازرسی به بازرسی شکایت کنم؟!
با این وضعیت چه انتظاری داریم که خانواده های ایرانی به موضوع فرزندآوری فکر کنند ؟!
چه انتظاری داریم که مهاجرت به خارج از کشور انجام نشود؟!
فرزندانمان را با کدام امنیت راهی مدرسه کنیم؟!
دختر من و خواهر دوقلوی وی بعد از برگشت فاتحانه دانش آموز خاطی به مدرسه دچار اختلال اضطراب شده اند!
چه کسی قرار است پاسخ بدهد؟!
چرا خودمان را فریب می دهیم و این زخم ها وآسیب ها را نادیده می گیریم؟!
آموزش و پرورش چرا پاسخ گو نیست؟! و چرا همیشه کسی که برای احقاق حق خودش پیش قدم می شود را به جای خاطی در سیستم آموزش و پرورش مجازات می کند؟!
من به عنوان یک مادر و یک فعال و کنشگر اجتماعی علی رغم مخالفت جدی همسرم از پیگیری این موضوع و موضوعات مشابه در سیستم آموزش و پرورش و توصیه به گذشت،نتوانستم از حق خودم بگذرم و پیگیری این موضوع را به عنوان یک مادر حق خودم دانستم ؛ هرچند که همسرم تاکید کردکه نه تنها به نتیجه ای نخواهد رسید بلکه ممکن است به جای دانش آموز خاطی ضربه های دیگری به فرزندان و خانواده ام وارد شود اما دیگر تاب و تحمل عدم انعکاس این موضوع را نداشتم و از « صدای معلم » که یگانه رسانه ای است که صدای بی صداهای آموزش و پرورش (اعم از فرهنگیان،اولیاء و دانش آموزان و صاحب نظران تعلیم و تربیت)است.. خواهشمندم این موضوع را منعکس و پیگیری نماید.
با تشکر
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
از حکومتی که بر مبنای رانت و ریاکاری و سهمیه بازی یا به عبارت روشنتر از فساد اداری و سیستماتیک ساخته شده است بیش از این توقع نداشته باشید
بسیاری یا احتمالا 99 درصد مسئولان در این ادارات و حتی معلمان و دکترها و مهندسان و ... با سهمیه های تحصیلی و شغلی به این جایگاه ها رسیده اند به خصوص در بخش های ریاستی و حراستی و بازرسی و ... ادارت
این افراد به دلیل همین فساد، اولا از تعهد و ضریب هوشی پایینی بر خوردارند و ثانیا چون این سهمیه را دارند از بدکار کردن و حتی کار نکردن هراسی ندارند مگر کسی می تواند به آنها بگوید بالای چشمتان ابروست
حتی با متجاوزین این افراد نهایت کاری که می کنند فقط صندلی شان را عوض می کنند
دیگر خود بخوانید و بدانید چه خبر است.
هر چه انسان نادان و بی غیرت و بی اصالت هست را بالای سر این جامعه قرار گرفته اند
حال ببینید چه وضع جهنمی و اسف باری این جامعه دارد
به نظرم یکی از بدترین دوران ها و حکومت داری ها را در تاریخ ایران و حتی جهان داریم.
کتاب دوزخیان روی زمین فانون را بخوانید
یکی از بدبختی های جامعه ایران که قابل گفتن است و جالب است سرکوب نهادهای مردمی است
به طور مثال برای من جالب چگونه 1 میلیون شاغل در آموزش و پرورش هنوز یک اتحادیه مستقل ندارند
آیا خودشان اقدام نکرده اند که اگر چنین است خاک بر سرشان
و اگر حکومت نمی گذارد باشد که این نشانه عمق فاجعه حکومت داری است
در همه کشورها همه مشاغل اتحادیه دارند
در ایران هم اکثر مشاغل دارند اما معلم ها ندارند
مطلب را در رابطه با شکایت اولیا رو خوندم و کاملا با شما موافق هستم متاسفانه اشراف نداشتن به قوانین باعث بوجود آمدن جو احساسی میشود ، این برخورد خارج از مدرسه بوده و نهاد رسیدگی کننده به این تخلفات ، قوه قهریه قضایی هست و ارزیابی آموزش و پرورش صلاحیت رسیدگی را ندارد ضمن اینکه طبق قانون ، تا زمانی که جرمی اثبات نشده ، حکم صادر نمیشود و مدیر مدرسه حق اخراج و جابجایی دانش آموز را ندارد که اگر این اقدام انجام میشد ، تخلف محرز مدیر بود. و اگر این اولیا قصد رسیدگی قانونی را دارد بایستی ضمن مراجعه به دفاتر قضایی ، فیلم دوربین مدرسه و شهادت شهود و سایر مستندات را جهت شفاف سازی از مدیر مدرسه و ارزیابی منطقه بخواهد
باقیش هوچی گری و شلوغ بازی ایشان است. 'حیات طیبه" و "سیاست فرزند آوری" و "بحران مهاجرت" و فلان و بیسار چه ارتباط به کتک کاری دو دانش آموز آنهم در فضای بیرون از مدرسه دارد را هم خودشان می دانند.
به من باشد باید از آن کارشناس بازرسی که در مقابل چنین همکار پرتوقع و مسوولان مدرسه ایستاد و جلوی تحقیر و اخراج یک دانش آموز را گرفت تقدیر کرد نه اینکه او را تحت فشار گذاشت و به ناحق قضاوتش کرد.
مگه شندرغاز حقوق که به همکاران ما میدهند باید مسوول حیات طیبه و سند تحول باشیم به اندازه کافی داخل مدرسه کار داریم و بعد از مدرسه دانش آموز هرکاری خواست بکنه خودش میدونه به ما چه واقعا اولیاء پررو شدن بعد مدرسه دانش آموز هر غلطی میخواد بکنه به خودش مربوطه و خانواده اش برن همدیگه رو تیکه پاره کنند به ما چه مگه ما نیروی امنیتی هستیم وظیفه ما فقط در چارچوب مدرسه است و مطابق حقوقی که میگیریم والسلام
از شما عزیران درخواست می کنم پادرمیانی کنید و مشکل این دو نفر را حل کنید تا تعدادی زیادی که مشکل اینجانب را دارند حل شود