"اشرف غنی"رئیس جمهور افغانستان به هنگام شروع ریاستش به آموزگاران وعده داده بود که "طی شش ماه آینده به هر معلمی یک قطعه زمین جهت احداث خانه اختصاص خواهد داد، همچنین وی در مراسم روز معلم در سال ١٣٩٣، وعده داد تا امتیازهای منطقه‌ای معلمان در بودجه‌ی سال ٩٤گنجانده و عملی شود، وی تأکید کرده بود که در مورد آموزگاران شوخی ندارد." اما بعد از گذشت بیش از ۹ ماه تا کنون این وعده‌ی رئیس جمهور عملی نشده است.
به استناد به آمار خود حکومت افغانستان بیش از ٢١٧ هزار معلم در افغاستان مشغول به کار هستند که حقوق ماهانه یک معلم در این کشور ٦ تا ١٠ هزار افغانی (معادل ٢٠٠ دلار) است.
امتیازات منطقه ای مورد نظر "اشرف غنی" نیاز به بودجه ٨٨٠ میلیون افغانی دارد که هنوز اقدامی در این مورد به اجرا درنیامده است وکماکان بخش بزرگی از این آموزگاران با وضعیت بد اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند، به نحوی که بیشتر آنان پس از اتمام مدرسه و در اوقات فراغت جهت تأمین هزینه زندگی خود و خانواده ناچارند به شغل دومی رو بیاورند.
به دنبال عدم اجرای این تعهدات توسط "غنی" و مسئولین آموزش و پرورش، معلمان در روز ١٠ خرداد سال ٩٤، از رفتن به کلاس درس خودداری کردند. آموزگاران ٨١ مدرسه در کابل و ١٨شهر دیگر اعتصاب کردند. علی رغم باز بودن مدارس، کلاس های درس تعطیل شدند که تاکنون یک میلیون نفر از دانش آموزان این مدارس از کلاس درس محروم شدند.
آموزگاران از دولت چهار خواست مشخص دارند که عبارتند از:
1- اجرای ترفیع آموزگاران بدون در نظرداشت بست و قدم.
٢- افزایش معاش و امتیاز مسلکی آموزگاران. معاش فعلی آنها از ٨ تا ١٨ هزار افغانی است که این حقوق آنها با امتیاز مسلکی آموزگاران مکاتب حرفه‌ای غیرقابل مقایسه است.
٣- در نظر گرفتن ساعت‌های درسی آموزگاران مطابق به میعاد خدمت و سن‌شان که پیش از این، ساعت‌های درسی آموزگاران مطابق میعاد خدمت و سن‌شان از ١٨ تا ٢٤ ساعت در هفته در نظر گرفته میشد.
٤- توزیع نمرات رهایشی به آموزگاران که رییس جمهور غنی در سال گذشته بعد از رییس جمهور‌شدنش وعده داده بود.
"پژمان" یکی از آموزگاران تحصن‌کننده در مورد بند ١می‌گوید، "معلمان در گذشته بعد از سه سال به صورت قانونی ترفیع می‌کردند، اما در قانون جدید بعد از گذشت هفت سال تاکنون آنان ترفیع نکرده و به همان اندازه حقوق میگیرند که هفت سال پیش می‌گرفتند. او می‌افزاید، ترفیع آموزگاران در بست پنجم متوقف شده است، ما این را نوعی ظلم در حق آموزگاران می‌دانیم."
"پژمان" در مورد بند ٢ از این خواست می‌گوید، "آموزگاران تحصن‌کننده مدت ١٦ تا ٢٠ سال را به عنوان معلم ایفای وظیفه کرده‌اند. در حالی که آموزگاران مکاتب حرفه‌ای بیش از ٥ تا ٧سال معلمی نکرده‌اند. اما امتیاز و حقوق‌شان بیشتر از این آموزگاران هستند. در ضمن امتیاز مسلکی آموزگاران، میعاد خدمت آموزگاران هم باید در نظر گرفته شود." نامبرده در موردبند ٣ می‌گوید، "ساعات درسی آموزگارانی که بیشتر خدمت کرده‌اند و سن آنها بیشتر می‌باشد، به پاس خدمات و سابقه‌ی کاری‌شان کمتر مد‌نظر گرفته شود." در مورد بند ٤ رئیس جمهور به آموزگاران وعده داده بود که در شش ماه به آموزگاران زمین می‌دهد که عملی نشده است.
در همین رابطه "کبیر حقمل" سخنگوی وزارت آموزش و پرورش افغانستان گفت،"خواسته‌های آموزگاران به ریاست جمهوری این کشور منتقل شده ولی افزایش حقوق آنها نیاز به تغییر قانون دارد و زمان‌گیر است، پیش از این حقوق معلمان افغان با توجه به مدت و سابقه خدمت آنان افزایش می‌یافت، ولی بر اساس سیستم جدید حقوقی افغانستان، میزان حقوق آنان ثابت باقی می‌ماند."
وزارت آموزش و پرورش رژیم افغانستان تحت فشار اعتصابات اخیر معلمان، روز ٣شنبه ١٩ خرداد ٩٤در مراسمی با حضور وزیر آموزش و پرورش، ٣٢٤ قطعه زمین را بین معلمان در ولسوالی"استالف"کابل تقسیم کردند، قرار است در ١٣ شهر دیگر به معلمان زمین داده شود."آموزگاران حاضر در این مراسم می‌گویند،"سال‌های سال را در خانه‌های کرایی و با مشکلات زیادی سپری کرده‌اند و از دولت می‌خواهند تا برای رفع مشکلات شان نیز کاری کند."اسدالله حنیفی"وزیر آموزش و پرورش اظهارداشت، "در هر حکومتی معلمان ما از وضعیت خوبی برخوردار نشده‌اند من از مقام‌های حکومت می‌خواهم تا به وضعیت معلمان ما رسیدگی کند."
"اکبر"یکی از آموزگاران به خبرنگار رادیو دری گفت، "زمینی که برای من دادهاند در سر کوه است ، من با حقوق ٨ هزار افغانی در ماه چطور آن را آباد کنم در جایی به من زمین دادهاند که به غیر از حیوان درنده انسان رفت و آمد نمی کند."
"محمد افضل" معلم مدرسه امیر دوست به خبرنگار رادیو دری گفت، "من نزدیک به ۴۰ سال خدمت کرده ام و حالاحدود ٨٠٠٠ افغانی حقوق می گیرم که برای خانواده هفت نفری ام کافی نیست. من در خانه زندگی می کنم که نصف حقوق ماهانه ام را برای کرایه آن می پردازم، با ٤٠٠٠ افغانی نمی توانم هزینه یک خانواده هفت نفری را بپردازم. علاوه بر وضع مشقت بار معلمان در افغانستان، دانش آموزان نیز از وضعیتی به مراتب اسفبار تر در این کشور به تحصیل اشتغال دارند".
در سال جاری تحصیلی ١١،٥ میلیون دانش آموز در سراسر افغانستان به مدرسه رفتند. نا امنی و فقر ناشی از بیکاری والدین دانش آموزان جهت تأمین هزینه مدرسه فرزندان خود، کمبود مدرسه و معلم مخصوصآ معلم زن و تعطیلی تعدادی از مدارس منطقه تحت نفوذ طالبان وصدها هزارکودک آواره افغان در ایران، دانش آموزان را از رفتن به مدرسه و آموزش محروم کرده است.
نیمی از مدارس در افغانستان ساختمان ندارند، شماری از مدارس کابل میز و نیمکت ندارند و دانش آموزان بر روی خاک می‌نشینند و مجبورند با چنین وضعیتی درس بخوانند.
به گزارش روزنامه"ماندگار "، "آرزو"دختری ١١ساله از کابل که باهمکلاسی هایش زیر یک چادر درس می‌خواند می‌گوید، "وقتی خاکباد می‌شود، کتابچه ها و کتاب‌های مان را باد می‌برد. ما کتاب نداریم و استادان بر ما فشار می‌آورند که کتاب بخرید. وقتی باران می‌بارد، کتاب‌ها و لباس‌های ماگل آلود می‌شود، من و همکلاسی هایم مجبوریم چهار نفره بر یک نیمکت دو نفره بنشینیم و به دلیل کمبود کتاب های درسی نمی‌توانیم درس‌هایمان را درست یاد بگیریم و درست بخوانیم."
در سال ٢٠٠١ در سراسر افغانستان ٣٤٠٠ مدرسه فعال بود که یک میلیون دانش آموز توسط ٢٠ هزار معلم تدریس می شد به نحوی که حضور دختران در این یک میلیون نفر، نزدیک به صفر بود. اما در سال تحصیلی جاری ١١،٥ میلیون دانش آموز به تحصیل اشتغال دارند که ٤،٥ میلیون نفراز آنها دختر هستند و توسط ٢١٧ هزار معلم تدریس می شوند.
یکی از دانش آموزان مدرسه ای در کابل در مصاحبه با رادیو آزادی گفت، "من نصرت الله شاگرد صنف نهم"لیسه حبیبیه"کابل هستم.دو هفته می شود که ما اینجا می آئیم اما کلاس ما به دلیل نبودن معلم تعطیل است. معلمان ما می گویند، "تا زمانی که اشرف غنی به تعهدات خود عمل نکند ما در مدارس تدریس نخواهیم کرد. در ادامه این دانش آموز از معلمان خود تقاضا می کند که دوباره درس های ما را شروع کنند زیرا امتحان های ما هم نزدیک است."
"ماریه"معاون مدرسه متوسطه دختران گذرگاه، گفت"که به علت فشار وزارت معارف، این مکتب ولیسه های سلطان راضیه و آقا علی شمس نیز باز شده اند. وی افزود، ما بخاطر جمع شدن شاگردان از کوچه و بازار، به آنها اجازه داده ایم تا به مدرسه برگردند، اما هنوز اعتصاب معلمین ادامه دارد و هیچ معلمی به داخل کلاس نمی رود."
معلمان اعتصاب کننده از جانب مأموران دولتی و دستگاه های امنیتی تهدید به دستگیری، زندان و اخراج از آموزش و پرورش شده اند. به گزارش روزنامه اطلاعات روز، "تا دو روز پیش روی دیوار یکی از مدارس شهر کابل نوشته شده بود، "تا امتیازات معلمین افغانستان برآورده نشود، ما به تدریس شاگردان ادامه نمی‌دهیم." اما بعد از گذشت دو روز در حالی که اعتصاب آموزگاران در دیگر مدارس شهر کابل ادامه دارد، این شعار از روی دیوار توسط مدیر این مدرسه برداشته شده است."
اعتصاب آموزگاران در حالی به پانزدهمین روز خود می‌رسد که نمایندگان پارلمان افغانستان از مطالبات آموزگاران حمایت کرده و از دولت خواسته‌اند که در زمینه‌ی بر‌آورده‌شدن خواست‌های مشروع آموزگاران اقدام کند. برخی از نهادهای مدنی و صنفی، از معلمان اعتصاب کننده حمایت کرده و گفته‌اند،"باید به خواست های عملی این معلمان رسیدگی شود."
وظیفه انسانهای آزادیخواه و برابری طلب، معلمان سکولار و انقلابی، احزاب و سازمانهای مترقی و تشکلهای مستقل کارگری در ایران و خارج از کشور است که از مطالبات معلمان اعتصاب کننده در شهر های افغانستان حمایت و پشتیبانی کنند.
دوشنبه ۲۵ خرداد ۱٣۹۴
روزنامه اطلاعات روز
نظرات بینندگان