سلام
جناب آقای پورسلیمان
همکار محترم
گاه نوشته هایی را در بخش نامه های دریافتی می گذارید که آدمی حیفش می آید که همه آن را ندیدند و تعداد زیادی مطالعه ننمودند ؛ مثل نوشته ی "معلم انتخاب می کنیم یا مأمور CIA ؟!" و یا دیگر نوشته هایم که در نظر خودم طرح آنها از اهمیت بیشتری برخوردارند.
بله قبول، شما نظم و نظامی دارید و قرار نیست من نوعی آن را به هم بزنم اما انصافا،بخش یادداشت ها عمدتا به نوشتارهای سیاسی تعلق می گیرد و مشکلات آموزش و پرورش ما فقط و عمدتا مفاهیم سیاسی نیستند.
شاید بفرمایید چه فرقی دارد؟
عرض شود بخش یادداشت ها را افراد بیشتری مطالعه می نمایند اما نامه ها را خیر.آمار مطالعه نشان می دهد. نامش را جسارت،پررویی و یا .... می گذارید بنده خواستم درد دلم را بنویسم.اینجانب قلم فرسایی نمی کنم بلکه به ذره ذره مسایل موجود آموزش و پرورش نگاهی دیگر می کنم. امید که بنده را درک فرمایید.
مطالعه بیشتر را نه به عنوان خمیرمایه افتخار، که برای مشاهده و تأمل و تعقل بیشتر می خواهم . وگر نه کسی برای شهرت نمی نویسد. ما افرادی گمنام هستیم و به این گمنامی می بالیم.
با تشکر
علی پورسلیمان :
خانم مینو امامی
همکار پرتلاش و دلسوز
سلام
از این که با این رسانه همکاری مستمر دارید سپاسگزارم .
در بخش " تماس با ما " شیوه نگارش مطالب و ارسال آن توضیح داده شده است .
به نظر من ، برای مطلبی که مثال زدید کاش به منبع آن اشاره می کردید ، پیشینه موضوع را می آوردید و حتی به تجارب سایر کشورها هم اشاره می کردید .
فرضا به " منشور حقوق شهروندی " رئیس جمهور اشاره می کردید ...
نوشتن متن های احساسی اگر چه ممکن است خوشایند خیلی ها باشد اما شیوه ما " وادار کردن همگان به تفکر " است .
فرضا برخی از نویسندگان مانند آقای شیرزاد عبدالهی ساعت ها وقت برای نگارش و ویرایش نهایی یک مطلب وقت می گذارند .
خود من شده است نوشتن یک مطلب گاهی چند روز وقت من را گرفته است .
حتی به منابع خارجی آن هم استناد کرده ام .
توصیه من به همه دوستان این است که برای نوشتن یک مطلب برای این که قابل خواندن باشد و مورد استناد کارشناسی باشد وقت کافی و وافی را بگذارند .
« صدای معلم » اتفاقا خیلی به مسائل سیاسی کاری ندارد و وارد آن نمی شود و از نگاه " کارشناسی " و " تخصصی " موضوعات و مسائل را در حوزه " آموزش و پرورش " نقد می کند .
بخش " نامه های دریافتی " برای ارسال مشکلات و نقطه نظرات همکاران قرار داده شده است .
متاسفانه احساس می شود که برخی از همکاران در نهایت شتاب و عجله حتی حاضر نیستند یک بار متن خود را با دقت بخوانند و وجود اغلاط نگارشی و املایی واقعا خسته کننده است .
اگر به تاریخچه تعداد بازدیدها نگاهی کنید متوجه می شوید که در آغاز کار حتی تعداد بازدیدکنندگان این بخش از سایرین هم بیشتر بوده است .
اما به مرور زمان توسط خود همکاران بعضا به " ابتذال " کشانده شده است ...
باید سعی کنیم بار و وزن " نوشته هایمان " ارتقا پیدا کند .
باز هم از همکاری دلسوزانه و مجدانه شما بی نهایت سپاسگزارم .
پایدار باشید .
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم
گروه تلگرامی صدای معلم
نظرات بینندگان
نوشته هایم نه احساسی که برخاسته از تجارب دوران خدمتم است.شما سروران نویسندگی می کنید اما حقیر بزرگ نمایی دردها و آلام جامعه. شما سروران به دانش دسترسی دارید اما بنده بازنشسته ای بیش نیستم.
در مورد غلط های نوشتاری،به حساب سن بگذارید ،بیش از چندین بار ویراستاری را انجام می دهم اما باز جوانان را جونان نوشتن نابخشودنی است ما هم اذیت می شویم بازچشم .تلاش می کنم تا از شتاب زدگی بپرهیزم. همه نوشته های بنده با استفاده از ذهن خودم نگاشته شده است و از منابعی برای آنها استفاده نمی کنم. باز اگر سطح نوشته های بنده مورد تأیید نیست من خموش.
خانم امامی
کار شما بسیار ارزشمند است .
اتفاقا فرد باید نظر خود را بنویسد اما چه اشکالی دارد که در برخی موارد از سایر منابع هم استفاده کند ؟
انتقاد من به نگارش شما نبود .
شما اتفاقا خوب می نویسید و چارچوب فکری و نگارشی خوبی دارید .
یک بار از شما خواهش کردم که فاصله بین کلمات را رعایت کنید و خوشبختانه شما هم عمل کردید و این موجب خوشحالی است .
این که معلمان تجارب خود را در اختیار سایرین قرار می دهند جای تشکر و قدردانی دارد .
اما ستون " عناوین ویژه " شرایطی دارد و امید که همه دوستان به آن توجه کنند .
خانم امامی
امید که بتوانیم همه آستانه تحمل و مدارای خود را همان گونه که می نویسیم بیشتر بهبود ببخشیم .
کار اصلی ما در صدای معلم تبدیل فرهنگ شفاهی غالب اکثر معلمان به " فرهنگ نوشتاری " و " پژوهشی " است .
همکاری شما هم با صدای معلم موجب افتخار و مباهات است .
پایدار باشید .
بنده دردهای ملموس را قلم می زنم، دیدید
برای زنگ کلاس چه غوغایی شد، آخه
به حیات خلوت معلمان رفته بودم. این نوشته وسایر.. ..دردنامه های وزراتخانه
مان است. بنده ازسن وسال شورواحساسات جوانی خیلی وقت است که گذشتم.
آموزش وپرورش می باشد. مرجعی معتبر
باری برای نوشتن، نمی نویسم. باز از الطاف
شما قدردانی می نمایم.
یادداشت نامیده نمی شود، یادداشت کوتاه ومختصر برای به یاد داشتن نوشته می شود.
نه مقالات علمی وسیاسی وفرهنگی و اجتماعی. تشکر