در دهه های قبل از سال 1350، تعداد باسوادان جامعه خیلی اندک بود و بیسوادی غوغا می کرد، لذا معلمان و کسانی که کار دولتی داشتند از ارزش و منزلت بسیار زیادی برخوردار بودند. درشهر و روستا چنان حرمتی به معلم قائل بودندکه صفای آن امروز،حس هم نمی شود.
با چه افتخاری به معلم دختر می دادند و امروز.....شاید مثل مزه دهان ،از ماستش تا عسل و خامه اش. از گوشت مرغش تا گوسفند و گوساله اش و....مزه گذشته امروز نیست.
مردم و کشاورز و واسطه و سلف خر همگی صبوربودند و برای رشد زود هنگام محصولات و کسب سود ناباب،از هزار و یک دارو و کود و هورمون و... استفاده نمی کردند.
اما امروز همه برای رسیدن به سودبیشتر در کوتاه ترین زمان شتاب زده اند. برای همین خیر و برکت دیگر مثل گذشته نیست.برای همین دیگر خاطر و حرمتی باقی نمانده است.
و امروز با بالا رفتن هم نرخ سواد و هم سطح سواد، دیگر منزلتی مثل گذشته برای معلم نیست.
معلمان کلاس اول نیک می دانند که کودکی که تا دیروز برای جدایی از مادر و به کلاس درس آمدن اشک می ریخت و برای یادگیری شدیدا به معلم محتاج بود،5-6 ماه پس از شروع سال تحصیلی و یادگیری حروف الفبا و یافتن توانایی برای خواندن متون ساده، دیگر انگار نه انگار،اصلا معلم را محل نمی گذارد و در کوتاه ترین زمان وابستگی خودش رابه معلم فراموش می کند. شاید بریدگی جامعه از جایگاه معلم ازهمین جا آغازمی شود.
دانش آموزان و اولیا و مسئولین بعد اتمام دوره یک ساله تحصیلی ،معلمین را فراموش می کنند.
امروز نرخ سواددر کشورما بالاست ،اما نقش معلم درافزایش این نرخ دیده نمی شود. شایدبرای همین نباید بر مدیران در سطح خرد و کلان خرده گرفت که چرا منی را که با آموزش،آنان را بنده خود ساخته ام (فرمایش رسول اکرم"ص") فراموشم می کنند و برای منزلت من کارت چاپ می کنند آن هم کارتی بی بُو و بی خاصیت،چون سطح سوادآنها بالاست.
آری چنین بود برادر !
مزه معلم را هم با سیاستها و تغییرات غیراصولی و منطقی ازبین برده ایم. ما معلمین تقصیری نداریم چون در طی این تحولات کسی ما راندید و نظری نخواست، ما خمیربازی آنان بودیم هرشکلی را که دوست داشتند به ما بخشیدند.
اراده و خواست ما همگی دردستان ارزشیابی و رتبه بندی آنان تسلیم بود.
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم
گروه تلگرامی صدای معلم
نظرات بینندگان
دیروز اصلا حس نمی کرد که معلم حقوق
می گیرد واورا ملکوتی تصور می کرد.
البته فرزندان امروزی به والدین خود نیز می گویند وظیفه شان هست می خوتستند دنیانیاورند!!!!! چگونه نام این را رشد
فرهنگی بگذاریم؟ تخول منفی بهتراست.