سلام
نامه که چه عرض کنم. متن و محتوایی که می نویسم نامه نیست به جهت اینکه واقعاً نمی دانم اسمش را چه می توان گذاشت. درد و دل شاید بهتر باشد از نتیجه ای نامعلوم که در پس پیچ و خم سازمان ها و ادارات گم شده است.
ما استخدامی های 95 در حالی با انتظار بیش از حد طاقتمان دست و پنجه نرم می کنیم که استخدامی جدید و قریب الوقوع در راه است. هنوز تکلیف ما مشخص نیست، انتظار ما طولانی شده است، نتایج نامشخص، دوره های آموزشی نامشخص، برنامه ریزی های بدون تاریخ و مهر و امضا، مسئول این بلاتکلیفی نمی دانم که کیست. فقط با زبان روزه از شما مسئولین انتظار توجه و دلجویی داریم. هیچ کس حرف های دل ما را نمی شنود و رنج ها و دردها و انتظار ما برای هیچ کس آشنا نیست.
ما تحصیل کردگان ارشد و دکتری دانشگاه های دولتی کشور هستیم و هیچ کس انتظار چنین سخنانی را از ما ندارد و هیچ کس صدای ما را به مسئولین نمی رساند.
حداقل کاری که می توانیم بکنیم این است که در را بکوبیم تا شاید، اگر کسی دلش به رحم آید و اگر اصلاً کسی در خانه باشد در را باز کند.
اجر شما با خدا و امام و مولای مظلومم علی
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم
گروه تلگرامی صدای معلم
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفتوگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.