اینجانب نیلوفر زمانی دبیر رسمی آموزش و پرورش هستم که الان 11 سال سابقه ی کار دارم ، البته این طبق حکم کارگزینی است که در سال 84برای من صادر شده ولی حقیقتی انکار ناپذیر که اصلا قابل فراموشی نیست و به عنوان یه یک دین و حق مسلم آن را می دانم که باید آموزش و پرورش به من و امسال من که حدود 5000 نفر هستیم بدهد این است که بهای بهترین سال های عمر مان را که در بدترین شرایط و با هزاران مشکل که برای خودمان ، خانواده هایمان ،فرزندانمان ،اقتصاد خانواده ی خود ، سلامت روحی و روانی فرزندانمان که آنها را جا گذاشته و به کیلومتر ها دورتر از خانه و خانواده می رفتیم و از جیب خود برای ایاب و ذهاب پول پرداخت می کردیم و در آن زمان ها که صحبت از سال 74 تا 84 برای اینجانب می باشد آموزش و پرورش ساعتی 150 تومان حق التدریس بعد از گذشت یک سال تحصیلی به ما می داد که خدا را شاهد می گیرم به حدی کم و خجالت آور بود که من تمام آن را در حساب خود نگه می داشتم و در پایان سال تحصیلی آن را بردداشت می کردم .
فقط و فقط چرا چون انسانی علاقه مند به کار و عاشق رشته تحصیلی خودم و انسانی موفق و با پشتکار بودم .
آیا این سزاوار است که بهای عمر از دست رفته ما را به عنوان سابقه برای ما محاسبه نکنند؟
الان هم چون سنوات واقعی ما حساب نشده همواره ته خط و به قولا آخر صف پست بندی ها هستیم و بدترین مدارس !
و بدترین شرایط را به دلیل عدم محاسبه سنواتمان تحمل می کنیم .
لطفا مسؤلان محترم آموزش و پرورش یه فکری برای محاسبه سنوات از دست رفته ما بکنید چون همواره آهی در دل دبیران محترم نسبت به بی توجهی شما نسبت به این مسئله وجود دارد و وای بر کسی که بشنود و بداند و قدمی بر ندارد در درگاه خداوند متعال شما مسؤل هستید .
به امید آن روز که مسؤلان محترم به فکر رفع مشکلات و خواسته های فرهنگیان محترم باشند.
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم
گروه تلگرامی صدای معلم
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.