اینجانب اصغعر افتخاری هریس آموزگار با سی سال تلاش در کلاس در اول مهر ماه سال جاری بازنشست شده ام و جان خود را طبق مدارک پزشکی فدای آموزش و پرورش این منطقه با سی سال تلاش کرده ام اما با کمال تاسف آموزش و پرورش هریس و مدرسه تحت تصدی اینجانب تا این ماه که پنج ماه از شروع سال تحصیلی گذشته نه تنها بنده را برای حداقل مراسم تودیع نکرده اند بلکه حتی از یک زنگ تماس و پیامک هم دریغ کرده اند .
واقعا تاسف باید خورد به این چنین وضعی که ما در آموزش وپرورش هریس با مدیریت بدبختی داریم .
گناه ما این بوده است سی سال در کف کلاس از جان خود مایه بگذاریم .
واقعا تاسف باید خورد به جناب آقای آسیابی مدیر آموزش و پرورش هریس و مدیر مدرسه تختی نمرور !
این نکته را یادآور می شوم که شما هم این چنین ایامی را خواهید داشت ؛ باید منتظر باشید !
نهایت نارضایتی و کم لطفی این مجموعه را با سی سال خدمت اعلام می کنم .
قطعا این خاطره های تلخ در اذهان خواهد ماند .
« دیدگاه ها و نظرات افراد و گروه ها لزوما نظر صدای معلم نیست ؛ این رسانه آماده انتشار پاسخ مسئولان و افراد مخاطب می باشد »
« آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم »
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
همکار محترم ، این سرنوشت همه شاغلان امروز هست. نگران نباشید. ما هم غم عمیق شما را تجربه
کرده ایم و هنوز دود و خاکستر آن بعد ۱۰ سال در ژرفای وجودمان رسوب تاسف باری دارد.
از این که توفیق خدمت سی سال را با سرانجام بازنشستگی در مهر ماه امسال داشته اید، حضورتان تبریک و خسته نباشید عرض می کنم. پست و مقام ندارم اما از همراهی با یک همکار بازنشسته بسیار بر خود
می بالم. سالم و تندرست باشید.
ضمن تبریک و ارزوی سلامتی روز افزون به شما همکار پیشکسوت عزیز
اذعان میکنم که در جای بد در زمان بد و در موقعیت بد گرفتار سیستمی شده ایم که هیچ بهایی به بنیان سازنده جامعه یعنی آ پ فلک زده و بی در و پیکر وارد شده ایم . سیستمی که فقط تولید بیسوادی میکند و کسی در ان بالا دست ها نیست چاپلوسی و تملق و حرام خواری را زنین گذاشته و به این سیستم در حال احتضار چاره جویی کند . خوشا به حال شما که بازنشسته شدید . اقای اسیابی هم به مانند دیگر مدیران نه چندان لایق آ پ بلد بوده که با چاپلوسی و تملق به این صندلی لرزان بی ارزش تکیه زند و الا از درد این قصه پر غصه به ستوه نی امد . باید در سیستم های اداری پوست کلفت بود و دوام اورد . زنده باشید و سر افراز