من یک نومعلم هستم که امسال بعد از 4 سال تحصیل در دانشگاه فرهنگیان وارد مدرسه شدم. حکمم هیچ تفاوتی با یک دانشجو معلم نداره. حقوق این ماه هم سر تفاوت تطبیق و مقرری ماه اول در حدیه که واقعا خجالت میکشم بگم و اگه دانشجو میموندم دقیقا 3 برابر حقوق این ماهم حقوق می گرفتم. فقط میدونم که حتی اگه سربازیم میرفتم بیشتر از این می گرفتم. 2 ساعت رفت و آمد من طول میکشه و میرم به یه روستایی که مدرسه ش به معنای واقعی هیچی نداره. هزینه ایاب ذهاب هم به کنار اصلا صحبتی نمیکنم. با این حال فوق العاده مناطق کمتر توسعه یافته 141 هزار تومنه! خبری از بدی آب و هوا و این مسائلم نیست. رتبه بندی هم که گفته شده شامل ما نمیشه.
با چه انگیزه ای میشه رفت سر کار وقتی کمترین حقوق در بین کل مستخدمین دولتی مال ماست.
کنار اینکه جمعه به مکتب بیاوریم طفل گریز پای را؟ خودمون با کدوم پول و انگیزه برسیم به مدرسه؟
« دیدگاه ها و نظرات افراد و گروه ها لزوما نظر صدای معلم نیست ؛ این رسانه آماده انتشار پاسخ مسئولان و افراد مخاطب می باشد »
« آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم »
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان