فن و هنر پیری آن است که انسان سالخورده خود را به منزله تکیه گاه زندگانی و به منزله فرد مورد اعتماد نسل های آینده قرار دهد ، نه این که خود را در برابر جوانان به منزله یک دشمن و رقیب نمایان سازد. ( آندره موروا )
تجربه تلخیِ برخورد با سالخوردگان را تا یک فرد ، خود پیر و بازنشسته نگردیده است ، نمی تواند در این جامعه درک کند. افراد جوان و شاغل تصور می کنند که گل همیشه بهارند و سرخوش و مست ، توانمند و پر جنب و جوش ، قادرند پرتحرک به انجام هر کاری همت گمارند. اما خیلی زود دیر می شود و پیری سلول ها به تدریج و آرام آرام ، توانایی های او را یکی پس از دیگری از بین می برند. در هر جشن تولد ، یک سال می گذرد اما در واقع با این همه تفسیر افسردگی در جامعه ، یک دهه سپری می شود، پس از لحظه ها لذت بریم و قدر آنها را به نیکی به جا آوریم.
قرار دادن سالخوردگان و یا بازنشستگان در برابر جوانان و جبهه گیری آنان علیه یکدیگر و بیشتر جوانان علیه پیشکسوتان ، رفتاری مذموم و مردود است. جوانان به ستونی استوار ، محکم و قابل اعتماد چون آنان جهت مشورت و کسب تجربه به آنان نیازمندند و جامعه نیز می بایست لیاقت و شایستگی مستفیض شدن از این توشه باارزش را داشته باشد. قرار نیست همه آنان قلم به دست شوند تا تمامی خاطرات واقعی زندگی خود را بنگارند ، پس وظیفه جوانان است که قدر و قیمت آنان را به عنوان پدران و مادران و یا پدربزرگ و مادربزرگ و یا بزرگ و ریش سفید فامیل و محله ، به نیکی بدانند و به سراغ آنان رفته ، هم شریک غم تنهایی و ناتوانی و بیماری آنان باشند و هم از محضر آنان بهره مند شوند. آنان توشه های شفاهی فرهنگ جامعه هستند و حیف است نادیده گرفته شوند و یا مورد بی حرمتی و بی اعتنایی قرار بگیرند.
در صورت برخورد محترمانه شما جوانان و شاغلین ارجمند ، آنان نیز خود را به منزله تکیه گاه زندگانی و به منزله فرد مورد اعتماد برای نسل های آینده خواهند دید و خود را در برابر جوانان به منزله یک دشمن و رقیب نخواهند یافت.
چه خوب است در هر جامعه ای به جایگاه هر کس و هر گروه به قدر ارزش ها و اثر گذاریهای آنان ، ارج نهاده شود و یکی قربانی دیگری نگردد.
این وظیفه فردی و اجتماعی همه اعضای جامعه است و دولت و نظام آموزشی و رسانه ها به عنوان پاسداران این ارزش ، می بایست در تعمیق فهم معنا بکوشند . مبادا تلخ ترین روز یک سالخورده و یا بازنشسته ، تفکر غیرمفید بودن آنان باشد ، یا مبادا تلخ ترین خاطره خدمت یک شاغل روز بازنشستگی او و بی اعتنایی همقطاران او باشد.
اگر می خواهید شادی وصف ناپذیری را احساس کنید توصیه می کنم برای پدر و مادر پیر خود و یا پدربزرگ و مادربزرگ خود ، در روزهای پیش رو و در تاریخ تولدشان ، جشن تولد بگیرید. اگر این اولین جشن تولد او باشد ، لذت درونی شما چندین برابر خواهد بود و خاطره آن جاودانی. سالخوردگان هم همانند کودکان و نوجوانان و جوانان نیازمند زندگی کردن هستند و حتی بیشتر از آنان . حس زنده بودن را از آنان نگیرید و باور کنید آنان هم زنده اند اما ناتوانند ، پس تحمل شان کنید. بدترین احساس برای یک پیرزن و پیرمرد دلشکستگی ناشی از گفته و کرده شمای فرزند است . شما هم فردا پیر خواهید شد.
« دیدگاه ها و نظرات افراد و گروه ها لزوما نظر صدای معلم نیست ؛ این رسانه آماده انتشار پاسخ مسئولان و افراد مخاطب می باشد »
« آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم »
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.