به عنوان یک معلم ابتدایی با سابقه بالا در پانزده سال اخیر دقیقا بررسی کردم ؛ بنا به دلایل زیر نتیجه گرفتم که حرف ها و گفته های وزرا در پانزده سال اخیر طبل های تو خالی هستند تا واقعیت :
1. تنهاترین افزایش ها در طول سال های اخیر فقط در اول سال ها طبق مصوبه هیت وزیران در افزایش حقوق ها بوده و مبلغی تا به حال حتی ریالی به معلم ها غیر آن افزایش نیافته است .
2. از رفاهیات جانبی که کارکنان دستگاه های مختلف از آن استفاده می کنند بویی در آموزش و پرورش وجود ندارد .
3. بیمه های طلایی آموزش و پرورش به بیمه پوسیده آهنی تبدیل شده و هزینه های دارو و دندان و...در آن وجو.د ندارد. روند پر داخت خسارت ها در بیمه های پوشش تکمیلی جدید با تاخیر پرداخت و تعهدات لازم در جاهای مختلف وحود ندارد .قبول باید کرد که پوشش بیمه ای پانزده سال پیش که در بیمه ایران و یا دانا بود بهتر از وضعیت فعلی بود .
4. وزیر فعلی با دبدبه و کبکبه ان چنان طبل بر رفاه معلم ها می زند که انگار شق القمر شده ، این در حالی است که تا به حال مصوبه رتبه بندی معلم ها هم به ماه ها و حتی سال های آینده انشالله موکول خواهد شد و آب در هاون کوفتن هست .
4...با توجه به افزایش هزینه سوخت و بنزین به 3000 تومان اگر وزیر آموزش و پرورش مرد میدان عمل هست سهمیه بنزین برای معلم های شاغل در روستا تعیین کند که هزینه های ایاب و ذهاب روزانه کمر این عزیزان را شکسته هست .
5. باید قبول کرد که قشر معلم بدون حمایت های مالی و معنوی و رفاهیات انها تنها مستمری بگیر ماهانه هست وان چنان که طبل های تبلیغاتی به صدا می اید همه اش تبلیغ دروغ بیش نیست 6. حرف اخر اینکه هر زمان آموزش و پرورش ما از حزب گرایی وسیاست زدگی ها دور شود قابل اصلاح خواهد بود ولاغیر.
« دیدگاه ها و نظرات افراد و گروه ها لزوما نظر صدای معلم نیست ؛ این رسانه آماده انتشار پاسخ مسئولان و افراد مخاطب می باشد »
« آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم »
نظرات بینندگان