شاید چون همه آنان بزرگی مشکلات را دیده اند ، ارزیابی کرده اند و از ناتوانی خود در حل و فصل آنها نالیده اند. اما اگر وزیری داشتیم که به جای بزرگی مشکلات ، به بزرگی خود می اندیشید ، هم مشکلات لاینحل ، از سیمای آموزش و پرورش زُدوده می شد و هم آموزش و پرورش با تغییرات پایدار انجام شده متحول می گشت و ساختار منقبض و سنتی و پیچیده خود را به انبساط و پویایی و شفافیت مبدل می ساخت.
و شاید وزرا نیز در جریان استحاله بیش از یک قرنی نظام آموزشی ، خود را ناتوان و ضعیف می شمارند و از عهده تحلیل علمی ساختار معیوب فعلی برنمی آیند.
و شاید هیچ یک از آنان بزرگ نبوده اند و فقط از بد حادثه در رأس هرم قرار گرفته اند.
و شاید فقط معلمان نیستند که اعتماد و عزت نفس شان در زیر ریل ندانم کاری ستادیون ، همسطح زمین گردیده است و وزرا نیز آن احساس بزرگی در منصب وزارت را تاکنون نداشته اند. نمی خواهم باور کنم که این احساس در سایه تواضع و تقوی وزرا ایجاد شده است ، چون بانی و باعث نابودی تمامی ارزش ها شده است ، در حالی که تواضع و تقوی نتایجی ارزنده و شایسته ای از خود بر جا می گذارد که تاکنون چنین نشده است .
آنچه که قابل باور است آن که بزرگی مشکلات انباشته در نظام آموزشی ، بزرگی وزرا را مغلوب خود ساخته است.
کاش باور کنید که بزرگید چون قادر خواهید بود به نفع جامعه و نظام آموزشی ، از تغییرات جزئی و سطحی فاصله گرفته و با ایجاد تغییرات پایدار و زیربنایی ، و با اقتدار و صلابت به ایجاد تحول در نظام آموزشی مبادرت ورزید.
« دیدگاه ها و نظرات افراد و گروه ها لزوما نظر صدای معلم نیست ؛ این رسانه آماده انتشار پاسخ مسئولان و افراد مخاطب می باشد »
« آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم »
نظرات بینندگان
وزارت خانه پر شده از آدمهای چاپلوس و بیسوادکه یک روز قادر به اداره کلاس نیستند.
کسانی که به وزارت خانه راه پیدا می کنند فقط بر اساس باند بازی و ذره ای شناخت از برنامه های نظام آموزشی ندارند.
یا باند محمدزاده هستند یا کمرئی
بزرگان نشاندند. نه لیاقت و نه توان و تخصص
بزرگی بر ملت را ندارند. چون برای چاپیدن
منابع ملی و سرمایه های کشور آمده اند.
در ضمن اونها مشکلی نمی بینند که بخواهند
حل کنند. نابخردان روزگار که بر نابخردتر از
خود حکومت می کنند.
باعث عزل این مدیران ناکارآمد می شود.
مگر دیوانه اند علیه خود عمل کنند!!
را اشغال کرده اند.