در شرایط فعلی جامعه که همه نگران وضعیت اقتصادی خودشان هستند، مسئولان کشور آموزش و پرورش را فراموش نموده اند ؛ بهتر بگویم رها کرده اند.
معلمان گرفتار در تامین معشیت زندگی، با اعصاب وروان پریشان وارد کلاس می شوند ، هر روز در خانواده شرمنده زن و بچه خودشان می شوند نه پول کافی برای مسافرت دارند و نه برای خرید. عده ای مسافرکشی و در آژانس ها کار می کنند.
بعضی از معلمان با 12ساعت اضافه کاری در دانشگاهها و موسسات غیردولتی برای جبران تورم جامعه تدریس می کنند.
افرادی هم برای گرفتن پست بالاتر در ادارات به هر نماینده مجلسی التماس می کنند تا شاید با اضافه کاری یا خدمات رفاهی بتوانند هزینه های سنگین زندگی را جبران نمایند.
برخی هم که در دانشگاهها به دنبال ارتقای مدرک تحصیلی شان به کارشناسی ارشد یا دکترا هستند به امید گرفتن پست بهتر یا افزایش حقوق ، فعلا امیدوار به آینده هستند غافل از اینکه در آموزش و پرورش به تحصیلات بالا، مدرک تحصیلی، تجربیات ارزنده، تخصص وتعهد بهایی داده نمی شود.
افزایش 100هزارتومانی به حقوق افراد بابت گرفتن یک مدرک تحصیلی بالاتر ظلمیست نابخشودنی. بنابراین بزرگترین آسیبی که در این گیرودار به آنها تحمیل می شود دانش آموزان معصوم هستند که سازندگان آینده این جامعه هستند.
فقط می توانم آرزوی عاقبت به خیری داشته باشم.
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم
نظرات بینندگان