ضمن عرض سلام و عرض ادب .
جناب آقای فانی مدت سی سال از عمر خود را در آموزش وپرورش خدمت کردم اوایل استخدام حقوق ما کمی بیش از ۱۵۰۰تومان بود . منزل نداشتم و بد سرپرست بودم .سالها در اتاقی کنار پدر ومادر زندگی می کردم . بارها از طرف اداره فرم می آمد افرادی فاقد مسکن هستند فرم را پر وتکمیل کنند و من این کار را می کردم به امید اینکه فکری به حال ما بکنند ولی خبری نبود هراز گاهی پروژهایی از مسکن را اعلام می کردند که هم باید در چند نوبت پول سنگینی را به حساب مسکن می ریختم که من این پول را نداشتم .
من هیچ گاه نتوانستم صاحب خانه بشوم . بعداز سی سال مهرماه ۹۲ بازنشسته شدم . فکر نمی کردم که ممکن است حدود ۳۰۰هاز تومان از حقوقم کم شود، تنها فرزندم در دانشگاه آزاد ثبت نام کردم .او هم دو ترم از دانشگاه را خواند ولی دید که من پس هزینه تحصیل او بر نمی آیم ترک تحصیل کرد . و الان هم بیکار است ،به خاطر ضعف بینایی از خدمت سربازی معاف شد .
حالا هر کجا‌برای کار‌می رود می گویند‌که معاف‌پزشکی هستی و نمی‌توانی اینجاها کار کنی . من ماندم و فرزند . چون خواهر دو شهید بودم و دارای خانواده آبرودار نخواستم که مهر طلاق در شناسنامه ام بخورد و سالهاست که تنها با فرندم‌با همین حقوق زندگی می کنم .
از شما خواهشمندم اگر امکان دارد در رابطه با اصلاح حکم من که با رتبه ارشد بازنشست شدم در حالی که آخرین رتبه من عالی بود فکری بکنید همان طور در مورد مسکن و اشتغال فرزندم .
با تشکر از شما .
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.