بسمه تعالی
وزیر محترم آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران جناب آقای سید محمد بطحائی
سلامٌ علیکم
احتراماً عرض می شود با اینکه در عرصه های نظری همیشه معلمان را تا کسوت پیامبری بالا می برید ولی در عرصه های عملی رفتارهایی با آنها می کنید که نباید بکنید طوری که معلم از معرفی شغل خود در اجتماع شرمش می شود و با عرض پوزش نه تنها جنابعالی بلکه همه ی کسانی که به آن صندلی ها جلوس می فرمایند بنا به خاصیت صندلی ها دچار بزرگترین و همیشگی ترین خطای (خودبزرگ بینی و همه چیز دانی) می شوید و چون از بالا به پایین نگاه می کنید، عملاً همه را کوچکتر و حقیر تر از آن می بینید که در حل معضل کمبود نیرو مشورتی از آنها بگیرید، به خاطر حفظ حق و حقوق فرزندان معصوم مان جهت حل این مشکل مطالبی به عرض می رسد امید است که راهگشا باشد.
1- خوب است به حافظه ی تاریخی و تجربیات بشری چه در داخل و چه در خارج از کشور مراجعه شود و در صورت وجود راهکار مناسب، از آن راهکار برای حل این مشکل استفاده شود.
2- در صورت امکان در فرصت باقی مانده کارگروهی تشکیل گردد و در یک بازه ی زمانی کوتاه مدت از معلمان نظر خواهی شده و بهترین راهکار انتخاب شود
3- با محاسبه ی کلیه ی هزینه های تربیت معلم در طول این سالها و خسارت های جبران ناپذیری که به فکر و اندیشه بچه های ما وارد خواهد شد، از سیاست های تشویقی و اختیاری و نه اجباری که نتیجه ی بس معکوس می دهد در نگه داشت معلمانی که پس از 30 سال سرشار از تجربه اند استفاده شود تا این که این مشکل برطرف گردد.
و گرنه با این وضع و این تدبیر که مدیر و معاون و سرپرست و مشاور و... هفته ای چند ساعت تدریس کنند طبق تجربه ی دو سه سال اخیر می دانید چه بر سر آموزش و پرورش می آید؟
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم
نظرات بینندگان