نیاز معلمان به یک انجمن صنفی فراگیر

 معلمان به عنوان تأثیر گذارترین قشر جامعه آن چنان جایگاه شایسته ای در کشور ایران برخوردار نیستند و معمولاً با اطلاق یک سری واژه «فرهنگی»،«شغل انبیاء» و عناوینی از این دست بار معنایی را بر دوش این قشر عظیم می گذارند ولی در بحث مسایل اقتصادی این قشر جزء ضعیف ترین اقشار جامعه محسوب می شوند تا جایی از شاگردان خودشان که اکنون مردان و زنان شاغل این جامعه اند و در جایی دیگر مشغول به کار هستند دریافتی بسیار بسیار کمتری دارند تا جایی که به یک پارادوکس در جامعه تبدیل شده علیرغمی که « همه جامعه مدیون معلمانند» اما خود معلمان شرمنده خانواده و فرزندان خود هستند و این در حالی است که دریافتی یک معلم با فاصله معنادار از خط فقر قرار دارد که این باعث شده معلمان در تأمین معاش خود دچار مشکل باشند و همین سبب گردیده است که روی عملکرد شغلی معلمان جامعه تأثیر منفی بگذارد که اثرات این پیامد منفی روی نسل آینده ، در آینده نه چندان دور مشخص خواهد گشت .از آنجا که دولتمردان و نمایندگان مجلس تاکنون هیچ اقدام اساسی برای حل این معضل نکرده اند یک جایی به قدر نشناسی و یا ندانم کاری دولت و مجلس بر می گردد و از طرفی دیگر به علت نداشتن یک انجمن صنفی فراگیر در بین معلمان بر می گردد و از آنجا امروز هر صنفی برای خود تشکیلاتی دارد که بتواند خواسته خود را پیگیری کند اما معلمان علیرغم جمعیت فراگیر فاقد چنین صنفی هستند ( یا صنفی نمایشی با تأثیر گذاری در حد بسیار اندک)به همین خاطر پیشنهاد می گردد که معلمان یک انجمن صنفی فراگیر تشکیل دهند با چنین سازوکاری که در زیر ارائه می گردد؛
1- هر معلم در هر گوشه کشور عضو صنف گردد.
2- این معلم با پرداخت عضویت سالانه خود نقش خود را برای پیگیری کار اداری و تشکیلاتی توسط صنف فراهم نماید(حداقل سالانه بیست هزار تومان ) برای مستقل بودن از دولت و وزارتخانه آموزش و پرورش
3- اصناف نخست در هر منطقه آموزشی یا شهرستان تشکیل گردد و با رأی گیری هیات امنا منطقه یا شهرستان مشخص گردد.
4- از بین اعضاء منطقه و شهرستان نمایندگان استان انتخاب گردد.
5- و از بین نمایندگان مراکز استانها نماینده صنفی کشور تشکیل گردد.
6- (با سرمایه به دست آمده ساختمان مستقل صنف در منطقه و شهرستان و استان و پایتخت تشکیل گردد)
7- اعضا پس از رأی گیری برای مدت دو سال این سمت را داشته باشند.
8- هر ساله توسط حسابرسان مستقل هزینه کرد صنف بررسی و گزارش گردد.
9- صنف دارای نشریه و پایگاه اطلاع رسانی باشد.
10- صنف هیچ گونه کار سیاسی را انجام ندهد و فقط امور صنفی فرهنگیان را به جد دنبال کند و خود را وابسته هیچ حزب و گروه سیاسی نکند.
11- صنف کاملاً انتقاد پذیر باشد و در راستای بهبود کار صنف از انتقادات در راستای بهبود کار بهره گیرد.
از قبل هزینه های به دست آمده از سرمایه گذاری فرهنگیان عضو:
12- صنف می تواند در انجام کار علمی و فرهنگی تلاش کند(برگزاری کلاس های علمی و آموزشی برای خانواده های فرهنگیان و دانش آموزان این خانواده ها)
13- انجام اردوهای تفریحی و سیاحتی برای خانواده های فرهنگیان
14- اعطاء وام های قرض الحسنه به خانواده فرهنگیان
... و ...
می تواند به این بندها پس از تشکیل و نظر خواهی از اعضاء اضافه گردد و اساسنامه صنف کامل گردد و در راستای غنای صنف همکار فهیم نقش مؤثری را ایفاء نمایند.

به امید آن روز