با سلام
جناب آقای دکتر عزیزی
نمایندۀ محترم شهرستان شیروان و رئیس محترم کمیسیون اجتماعی!
چهل سال است هر روز و هر سال مسؤلان به ملت ایران وعدۀ آرامش و رشد می دهند اما بر گرانی و تورم و ربا می افزایند و رکود کار و تولید پشت سرش نتیجه می شود.
چهل سال است هرچه آید سال نو ؛ گوییم دریغ از پارسال.
چهل سال است که هرگاه دولتهای برخاسته از دامان مردم هرگاه کم آورده اند یقۀ این ملت بیگناه را چسبیده اند.
چهل سال است که این دولت بزرگ ،برای کوچک کردن خوداموال به اصطلاح دولت را که از آنِ مردم است، به ثمن بَخس به خواص بخشیده و می بخشد.
چهل سال است که دولت سایه بر ذخائر همه جانبۀ مملکت انداخته و از هرچه هست بهره برداری می کند و کم می آورد.
نفت و گازمان تاراج،معادن مان تخریب ،خاک مان صادر، آب و جنگلها مان را چه بگویم؟
و مجلسیان مان ساکتند و همدم دولتها.
نمایندگانی که فریاد مردمند و مهار کنندۀ رفتار دولتها. دولتهایی که هیچ کنترل مجدانه ای از جانب مجلس نداشته و ندارند.
اغراق نمی کنم نابه سامانی گسترده را امروزه پیش روی خود می بینیم.
داریم به کجا می رویم؟
به فرمودۀ امام خمینی علیه الرحمه ما روی دریای نفت نشسته ایم.
آیا بر گنج نشستن و با فقر و اضطراب زندگی کردن نشانگر وجود مدیریت های باتدبیر است؟
نزولهای بانکها را معادل سود اسلامی دانستیم و تیغ را به دست زنگی مست دادیم و حرمت ربا را شکستیم.
آقای دکتر عزیزی !
در گذشته سه نفر در شیروان به مردم مضطر به بهرۀ دو یا سه درصد می دادند و دائم مورد نفرین خلق بودن که فلانی پای بر دستورات دین گذاشته است و سلام بر او حرام است.
اگر آبی از مایملک مدار او برمنبع حمامی ریخته می شد مردم حمام نمی رفتند.چه شد که همه چیزحلال شد و گوارا؟
آقای دکتر عزیزی ؛ چرا باید نغمۀ شوم گرانی نان و گوشت وغذای مردم کنترل نشود که هیچ؛ از رسانه ها هم به کرات اعلان شود؟
آقای دکتر شما خود روستا زاده اید و می دانید که نان چه محوریتی در چرخۀ ارتزاق مردم دارد ؛ پس باید بدانید که با گران کردن آن؛ بر چه فاجعه ای دامن زده می شود و چه موجی از گرانی قامت بر می افرازد.
آقای دکتر !
مردم را با غرق کردن نمی شود نجات داد.شاید هم به عقیدۀ آقایان این هم روشی از نجات است.
آقای دکتر ؛ به دولتیان بی تعهد وبه مجلسیان چانه بر جِیب فروبرده و خفته در مجلس این نوع مسؤلیت و بی تعهدی را هشدار دهید.
بگویید مملکت داری و امانتداری رأ ی مردم را شوخی نپندارند.
شما رئیس کمیسیون اجتماعی هستید و متولی دفاع ازحقوق خیلِ بیکاران و نان خواران.«اگربیابند» و شما فریاد آنها درخانۀ ملت.
پس؛ کاری کنید.
به امید عمل . وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى
دعاگوی شما کهنه باز نشستۀ فرهنگی 2/9/96
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم
نظرات بینندگان
هر دَم به نادرستی همه را ثروتمند معرفی
می کنند تا تعداد خانوار بیشتری را از این
حق ملی محروم سازند. نقد کردن سوبسید
یا یارانه برای کم کردن بار هزینه دولت و نهادن
سنگینی آن بر دوش ملت بود. چه چیز ارزان
است؟ ظاهرا کارگر حضرت امام جعفر
صادق "ع" بود(اگر اشتباه می کنم همکاران
محترم لطفا نام امام را اصلاح نمایند)
که کلی آرد برای ذخیره سازی خریده بود
وقتی امام فهمید فوری فرمودند: مردم در
مضیقه هستند و تو آرد را احتکار کردی؟!!!
فوری ببر و در دسترس مردم قرار بده.
هدفم آن بود که هر قدر مردم در مضیقه
اقتصاد خصوصا نان قرار بگیرند قهر طبیعت
دامنگیر آن ملت خواهد بود.جامعه یعنی ملت.
و ملت وقتی رفاه و آرامش و آسایش ندارد دوام
آنرا چه سود!!!!!!