مجلس دانش آموزی از ابتدا تاکنون : در دومین نشست هشتمین دوره مجلس دانش آموزی چه گذشت ...

مجلس دانش آموزی نهادی صنفی است که از سال 1380 و براساس آیین­ نامه مصوب شورای عالی آموزش و پرورش شکـل گـرفته است .

این مجلس 150 نماینده دارد که هر 2 سال یک بار از میـان دانـش­ آموزان سراسر کشور و در پی برگزاری انتخابات سراسری 3 مرحله ای که به ترتیب در سطح مدارس، مناطق آموزش و پرورش و استان ها برگزار می گردد و نمایندگان (145 نماینده عادی، 4 نماینده دانش ­آمـوزان اقلیت مذهبی و یک نماینده استثنایی) در هـر دوره که 2 سال به طـول مـی­ انجامد امکان طرح نظرات خود را در قالب 4 نشست ملّی که در فواصل 6 ماهه برگزار می­ گردد را خواهند داشت.

برای مجلس دانش آموزی شش هدف  ذکر شده است و وظایف و اختیارات مجلس دانش آموزی در 13 بند خلاصه شده است .

مجلس دانش آموزی دبیرخانه ای دارد که در سازمان دانش آموزی مستقر است و وزیر آموزش و پرورش برای اعضای هیات رئیسه به عنوان مشاوران دانش آموزی ابلاغ صادر می کند.

این مجلس در سال 1380 تاسیس شد .

نظیر این مجلس را می توان با عنوان " مجلس جوانان " در سایر کشورها جست و جو کرد .

این اقدام بیش از 60 سال قدمت دارد و در حال حاضر تقریباً در همه ی کشورهای توسعه یافته و در بسیاری از کشورهای در حال توسعه مجلس جوانان شکل گرفته است. نخستین مجلس جوانان به طور رسمی در سال 1963 در ایالت کویین لند، ایالات متحدۀ آمریکا تأسیس شد. 160 جوان از سرتاسر ایالات متحده برای حضور در این مجلس که دو هفته به طول انجامید حاضر شدند و این مراسم در شورای قانونگذاری مجلس "کویین لند" برگزار شد. این تجربه سپس به کشورهای استرالیا ، انگلستان ، ایتالیا ، فرانسه ، سوییس ، ژاپن ، سنگاپور، هندوستان ، نیوزلند ، ایران ، لبنان ، تایلند و بسیاری از دیگر کشورهای جهان منتقل شد....

گرچه شروع این اقدام از کشورهای توسعه یافته بود؛ اما در طی کمتر از دو دهه این تجربه به کشورهای در حال توسعه نیز منتقل شد .

با وجود آن که 16 سال از تاسیس این نهاد می گذرد اما می توان ادعا کرد که خیلی از دانش آموزان این مجلس را نمی شناسند !

( البته در زمینه شورای دانش آموزی در مدارس و جایگاه گفت و گویی را با دانش آموزان انجام داده ام که به زودی منتشر خواهم کرد . )

... برای نخستین بار بود که در مجلس دانش آموزی حضور پیدا می کردم.

هشتمین دوره مجلس در روزهای بیست و یکم و بیست دوم اسفندماه در محل مجلس شورای اسلامی سابق برگزار گردید .

در این نشست پس از اعلام برنامه توسط رئیس جلسه ، دانش آموزان هر کدام و تقریبا به میزان 5 دقیقه نطق داشتند .

در روز نخست ؛ ابتدا علی مطهری نماینده مجلس و سپس دانش آشتیانی وزیر آموزش و پرورش و سرانجام مهدی فیض معاون پرورشی و فرهنگی وزیر آموزش و پرورش به سخنرانی پرداختند .

سخنرانی های این مسئولان بسیار بیشتر از دانش آموزان بود و مدت زمان ارائه شده موجب گردیده بود که برخی دانش آموزان در حین سخنرانی این مسئولان چرت بزنند !

برای من واقعا موجب تعجب و شگفتی بود که وزیر آموزش و پرورش دائما بر ارتباط دو سویه و تعاملی معلم با دانش آموزان در نشست ها و گفت و گو ها تاکید داشته اما بنده به عنوان یک ناظر چنین الگویی را از کسی که معلمان را دائما به تحول در روش های تدریس و انتقال مطلب فرا می خواند مشاهده نکردم !

آری !

سخنرانی وزیر آموزش و پرورش بیشتر حالت وعظ و خطابه داشت و ایشان متنی را از پیش آماده شده برای دانش آموزان قرائت می کرد !

حتی برخی دانش آموزان در حین سخنرانی وزیر آموزش و پرورش در حال چرت زدن بوده و حالتی بین بیداری و خواب را طی می کردند !

اگر واقعا آقای دانش به این چیزها باور دارد به عنوان روش الگویی آن را از خود و در همین نشست ها شروع کند !

همان گونه که قبلا نیز بیان شد ( این جا ) ؛ دانش  آموزانی که به عنوان نماینده استان به ایراد سخن پرداختند قابل تحسین بودند و حرف های آن ها با استقبال خوب  و گرم دانش آموزان دیگر رو به رو می شد حتی من که به ندرت برای حرف های کسی کف می زنم !

این دانش آموزان نسبت به مطالب خود تسلط داشتند و این حس چیرگی را با حس لازم و مربوطه به مخاطبان ارائه می دادند بر عکس مسئولان  که عادت کرده اند کلیشه ای و تکراری سخن بگویند .

روز اول با دانش آموزان زیادی صحبت کردم .

پتانسیل خوبی برای فعالیت داشتند و در کار جدی بودند .

با دقت روند جلسه را دنبال می کردم .

نکته عجیبی ذهن مرا به خود مشغول کرده بود .

این که هیات رئیسه این مجلس با نمایندگان استان ها تفاوت بسیاری دارند !

هیچ گونه شباهتی میان هیات رئیسه مجلس دانش آموزی به ویژه رئیس آن با سایر دانش آموزان نبود .

هیات رئیسه مجلس به ویژه رئیس آن آقای زاهدی بسیار محافظه کارانه و کلیشه ای صحبت می کردند .

سخنانی  که از برخی دانش آموزان شنیدم ظن مرا تقریبا به یقین تبدیل کرد !

آری !

نتایج انتخابات هشتمین دوره مجلس دانش آموزی توسط برخی از مسئولان این نهاد دستکاری شده بود !

به جای آن که ترفیعی رئیس مجلس شود ، زاهدی را به جای او نشانده بودند !

این امر موجب اعتراض نمایندگان دانش آموزان قرار گرفته بود اما صدایشان به جایی نرسیده بود !

گفت و گوی من با برخی از دانش آموزان معترض حس کنجکاوی برخی مسئولان را برانگیخته بود ...

مراسم اختتامیه مجلس دانش آموزی !

روز یکشنبه بعد ظهر در مجلس دانش آموزی جهت مراسم اختتامیه حضور پیدا کردم .

روز قبل با برخی دانش آموزان به ویژه نماینده دانش آموزان استثنایی کشور صحبت کردم .

با آن ها در مورد اهمیت " رسانه " و لزوم ارتباط دانش آموزان با رسانه ها صحبت کرده بودم .

قرار شده بود تا من بخش نخست گزارش را تهیه کنم و آن را در اختیار او و سایر دانش آموزان قرار دهم .

زمانی که اقدام به توزیع این برگه ها کردم چند نفر بنده را احاطه کردند .

از من پرسیدند که آیا برای توزیع این برگه ها با کسی هماهنگ کرده ام ؟

ابتدا خود را معرفی کردم . کارت خبرنگاری ، کارت دعوت به نشست و... را به آن ها نشان دادم .

از آن ها خواستم که متقابلا خود را معرفی کنند . اما آن ها از این کار طفره رفتد و در عوض بی سیم خود را به بنده نشان دادند !

جریان کار را برای آن ها توضیح دادم .

گفتم این برگه حرف های خود دانش آموزان است که هیچ رسانه ای در کشور آن را منتشر نکرده است !

اما صدای معلم تصمیم گرفته است که آن ها را منتشر نماید ...

واقعا برای من محل پرسش و ابهام است که چرا هیچ یک از خبرگزاری ها و رسانه ها سخنان دانش آموزان را منتشر نکردند اما به محض این که مثلا دانش آموزی تنبیه می شود آن را در بوق و کرنا کرده و از یک کاه کوه می سازند !

این تناقض وبرخورد دو گانه ناشی از چیست ؟

آیا این ها واقعا به فکر دانش آموزان و منافع آنان هستند و یا واقعا نگاه ابزاری و کاسب کارانه با چاشنی سیاست زدگی دارند ؟

کار من به عنوان مدیر یک رسانه مجوز دار از مراجع رسمی و ذی صلاح چه مشکلی داشته است که این گونه خشم آقایان و مسئولان را برانگیخته است ؟

بنده نسبت به حرف های که می زنم و منتشر می کنم باید پاسخ گو باشم و دیگر چه نیازی به هماهنگی با حراست و... دارد ؟

این مسئولان از چه چیزی واهمه دارند که حاضرند چنین برخوردی را نسبت به یک رسانه و حتی یک " معلم " که به دنبال احیای حقوق واقعی دانش آموزان فارغ از کارهای نمایشی و فریبکارانه است روا دارند ؟

آیا مجلس دانش آموزی کاریکاتوری از دموکراسی برای پر کردن و ارسال گزارش هایی روتوش شده است که فقط به درد بایگانی می خورند ؟

ارزش قائل شدن برای دانش آموز و نقش او در فرآیند تعلیم و تربیت کجا باید خودش را نشان دهد ؟

زمانی که برخی مسئولان با نظر و سلیقه خود رای ها را جا به جا می کنند و در برابر عمل خود هم به هیچ وجه پاسخ گو نیستند چگونه می خواهند به دانش آموزان درس صداقت و درستکاری بدهند ؟

چه آینده ای در انتظار دانش آموزان که این مسئولان را به عنوان " الگو " فرض کرده اند خواهد بود ؟

مهدی فیض معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش در دو زمان صحبت کرد .

رئیس جلسه زمان نخست را 20 دقیقه تعیین کرد اما زمان سخنرانی ایشان حتی به 10 دقیقه هم نرسید !

در تایم دوم زمانی که نمایندگان حاضر در جلسه با بالا بردن شماره خود پرسش های خود را مطرح می کردند ایشان گفت که مستمع است و فعلا پاسخ پرسش ها را نمی دهد !

حال باید معاون وزیر پاسخ دهند که کی و چه زمانی قصد دارند به سوالات دانش آموزان پاسخ دهند ؟

آقای فیض !

اگر واقعا چیزی برای عرصه ندارید چرا وقت دانش آموزان را با یک سری حرف های تکراری و قلمبه و سلمبه می گیرید ؟

اگر این مجلس واقعا برای دانش آموزان است اجازه دهید تا خودشان آن را اداره کنند ...

زمانی که با مقاومت من برای ترک مجلس روبه رو شدند به خشونت فیزیکی روی آوردند !

آری !

در پیش چشم 150 نماینده دانش آموز کیف و پیراهن مرا کشیدند ...

از آن ها دلیل ترک جلسه را خواستم اما آن ها گفتند که می خواهند  گفت و گو کنند .

به آن ها گفتم که پس از تایم اول صحبت می کنم اما آن ها اصرار بر خواسته خود داشتند .

سرانجام در معیت بیش از ده نفر مجبور به ترک صحن علنی شدم .

زمانی که بیرون آمدم گفتند که می توانم مجلس را ترک کنم !

و سخن آخر :

سخنان وزیر اطلاعات و جزیره ای خودمختار به نام وزارت آموزش و پرورش !

وزیر اطلاعات در کنگره مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چنین می گوید : ( این جا )

 در جامعه‌ای که ترس و اضطراب حاکم است خلاقیت صورت نمی‌گیرد و جرقه‌های خلاقیت هنری و فرهنگی و فکری در فضای آرام شکل می‌گیرد و خود را نشان می‌دهد. اگر در کشوری امنیت باشد اما نشاط، شادابی و سرور در آن جامعه حاکم نباشد در حقیقت آن جامعه با فضای امنیتی بسته و ترس روبه روست و شکوفایی در آن صورت نمی‌گیرد. در چنین فضای امنیتی هیچ گاه جرقه‌های ابتکار و ابداع زده نخواهد شد

 امنیت باید در فضای سرور باشد که درهای برکات به روی جامعه گشوده شود. وظیفه وزارت اطلاعات ایجاد امنیت همراه با شادابی و نشاط در جامعه است چراکه در فضای آرام توام با آرامش؛ معنویت و ایمان رشد پیدا می‌کند.

ما در مجموعه وزارت اطلاعات و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم وظیفه داریم که فرهنگ را با امنیت گره زده و بستر امنیت فرهنگی را فراهم کنیم

ما در وزارت اطلاعات؛ امنیت را برای فرهنگ می‌خواهیم نه امنیت بر فرهنگ را

باتوجه به نظرسنجی‌هایی که در سال 93 صورت گرفته؛ وزارت اطلاعات رتبه هفتم را داشت در سال 94 این رتبه به چهارم رسید و امسال در جایگاه سوم در بین دستگاه‌های دولتی ایستاده‌ایم یعنی مردم به ما اعتماد کرده‌اند 

در زمان وزارت فانی و نیز دانش آشتیانی دائما از تقدم امنیت فرهنگی بر فرهنگ امنیتی سخن گفته شده است .

چندی پیش و هنگام ورود وزیر آموزش و پرورش به مدرسه ای عوامل حراست وزارت آموزش و پرورش آموزگاری را به مدت چند ساعت در اتاقی محبوس می کنند . ( این جا )

پس از آن حراست اداره آموزش و پرورش منطقه 5 تهران در بخشنامه ای به سراسر مدارس  ضمن متهم ساختن صدای معلم به سرقت اطلاعات همکاران فرهنگی از معلمان می خواهد که جدا از ورود به این سایت اجتناب کنند ! ( این جا )

حتی این اداره و اداره کل آموزش و پرورش تهران زحمت پاسخ گویی را نیز به خود نمی دهند !

مسئولان وزارت آموزش و پرورش باید نسبت سخنان وزیر اطلاعات به عنوان بالاترین مقام اجرایی این نهاد را با عملکرد برخی ازافراد و مسئولان در درون وزارت آموزش و پرورش را مورد سنجش و تطابق قرار دهند .

آیا وزارت آموزش و پرورش واقعا تافته ای جدابافته از دولت تدبیر و امید است ؟