گروه اخبار/
گرچه مدال طلای جهانی المپیاد ریاضی آقاجانلوی زنجان با مدال نقره جهانی المپیاد اقتصاد مدیر روستای البرز دو مقوله متفاوت است ولی برای اولی، شخص رئیسجمهور ورود کرده و یک باب آپارتمان اهدا نمود در حالی که برای دومی یک بنر صاف و ساده نیز از سوی مسئولین و مدیریتشهری نصب نشده است.
شنبه ۱۱ مرداد ۴۰۴ به دعوت چپردار؛ مدیر ساعی دبیرستان شهید سلطانی ۳ برای گپ و گفت دوستانه با ابوالفضل مدیر روستا دانشآموز مدالآور المپیاد جهانی اقتصاد در مدرسه حاضر میشوم. پس از چاق سلامتی و تبریکات معمول، گفت و گویی چالشی بین پدر، پسر، مدیر و معلم روزنامهنگار شهر در میگیرد.
مدیر روستا که دو روزی است از المپیاد نفسگیر جهانی اقتصاد باکو فارغ شده است سینهای گشاده و دلی پُر از آموزش و پرورش جاری کشور داشته و شفاف و عریان چالشهای مترتب بر دستگاه تعلیم و تربیت را روی میز مدیر دومینو میکند.
آنچه در ادامه میخوانیم نقل به مضمون مسائل مطروحه در گفت و گوی مربعی بین ماست.
دانشآموزان متوسط رها و بلاتکلیفند
ابوالفضل مدیر روستا دانشآموز آموز پایه دوازدهم انسانی در خصوص تاثیر و تاثرات همزمانی کنکور و المپیاد جهانی اقتصاد میگوید: برای المپیادیها، کنکور آب خوردن است ؛ متاسفانه وقتم برای کنکور تلف شد.
اگر کنکور نداشتم مدال طلای المپیاد جهانی را شکار میکردم. امسال تراز خوبی در کنکور دارم. میخواهم لیسانس اقتصاد را در ایران خوانده و برای ادامه تحصیل راهی دیار آرزوهایم شوم.
ابوالفضل ضمن تشریح مراحل سهگانه داخلی رسیدن به المپیاد اقتصاد میگوید: فرق المپیاد اقتصاد با بقیه رشته ها آن است که در رشته اقتصاد ۷۵ درصد مهارتهای لازم، فردی و ۲۵ درصد کار گروهی و تلاش تیمی است.
وی با اشاره به تواناییهای کار تیمی کانادا میافزاید: سیستم فشل و به درد نخورِ آموزش و پرورش ایران، دانشآموزان را در باتلاق آزمونهای پیدرپی و فشارات روحی و روانی تست و تراز و کنکور زمینگیر کرده است.
ما در مدرسه مهارتهای زندگی، تفکر انتقادی، فوت و فن کار گروهی، شگردهای حل و فصل تعارضات و ارائه دادن دانستههای خود را نیاموختهایم.
به نظرم تجدید نظر اساسی در سیستم شکست خورده آموزش و پرورش ضروی است. اکثریت دانشآموزان معطوف به طبقه متوسطِ درسی در ایران رها و بلاتکلیف هستند.
آرزوهایم را به پسرم تحمیل نکردم
در ادامه پدر فهیم و قدردان ابوالفضل که شغل آزاد دارد وارد بحث شده و ضمن سپاسگزاری از زحمات مدیر و حمایتهای مدرسه از پسرش، میافزاید: همسرم دکتر بوده و ما شرایط لازم برای مواجهه پسرم با چالشهای المپیاد را فراهم کرده و سعی نمودیم با جفت و جور کردن قطعات پازل موفقیت در المپیاد، پشتیبان و همراه صدیقی برای فرزندمان باشیم. از تلاش برای ورود به سمپاد دوره اول و دوم تا حضور در کلاسهای آمادگی المپیاد،از آرام کردن جو منزل تا عدم تحمیل آرزوهای خود به ابوالفضل،از همراهی در شرکت در نمایشگاههای مختلف تا هموار کردن مسیر پرپیچ و خم المپیاد در دو سال متوالی و مراحل مختلف.
از اینکه پسرم آرزوها و ایدههای خود را دنبال میکند خرسند بوده و تا رسیدن به سر منزل مقصود حامی و پشتیبانش خواهیم بود.
برای المپیادیها نقش سایهبان دارم
در ادامه حسن چپردار مدیر سمپاد با اشاره به قانون ۲۰/۸۰ میافزاید: من اهل مصادره زحمات بچههای المپیادی و کنکوری نیستم. بنابر تجربه سهم مدرسه در موفقیت بچههای المپیادی را چیزی حدود ۲۰ درصد میدانم. الباقی زحمات پای خانوادههاست.
به عنوان مدیر مجموعه، نقشِ سایهبان داشته و در یک کار تیمی سعی کردیم علیرغم میل خیلیها، بچههای المپیاد را در حد وسع خود ساپورت روحی روانی و حمایت سختافزاری نماییم.
بعضا مدیران به مقوله المپیاد ورود نمیکنند چون مشکلات قانونی در اجرای فرایند اموزش المپیاد زیاد است ولی مدیر باید ریسک کرده و وارد بازی المپیاد شود بعضا مجبور است قوانین را به نفع بچهها خم کرده و المپیادیها را به طور ویژه حمایت مادی و معنوی نماید.
پارسال علیرغم یک سری چالش ها، شصت میلیون از شورای شهر برای تشویق مدالآوران مساعده گرفتیم. ابوالفضل و خانوادهاش که عالی و قدرشناسند ولی برخی از بچههایی که در سمپاد موفقیتهایی را کسب میکنند ، کم لطفی هایی به مدرسه دارند .
برای موفقیت باید فداکاری نمود
ابوالفضلِ شیرین سخن، شاهپسری عاقل با آروزهای بلندپروازانه بوده و در حرف آخر میگوید:
همه چیز با هم جمع نمیشوند. برای رسیدن به موفقیت باید برخی چیزها را فدا کرد.
به بچههای سمپادی توصیه میکنم در کنار درس و المپیاد از زندگی کردن و مطالعه کتب مختلف از شعر و رمان تا برنامهنویسی غافل نباشند.
پایان گفت و شنود/
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
ای کاش کشور آرزوهایشان را تغییر دهند
آواز دهل شنیدن از دور خوش است
وضعیت کانادا مخصوصا در حوزه درمان بسیار بغرنج است و خیلی ها در صف درمان و ویزیت توسط پزشک جان خود را از دست می دهند
چنین کشوری نباید کشور آمال ما و شما باشد
و فراموش نکنید که با امکانات این کشور توانسته اید به این موفقیت دست یابید بنا براین جلای وطن نکنید.