گروه گزارش/
حدود ساعت دوازده و نیم بعد از نیمه شب روز جمعه نوزدهم اسفندماه ۱۴۰۱، چند نوجوان و جوان ظاهرا ۱۵ تا ۱۷ ساله، طبق گفته خودشان ساکن خیابان زینبیه اصفهان که به زبان لری صحبت می کردند، با مشتی ترقه های دست ساز و بقچه ای از ترکیب اولیه برای ساخت مجدد مواد محترقه ، پس از برانداز کردن اطراف پل خواجو و مطمئن شدن از اینکه ماموری در آن حوالی نیست، این سازه تاریخی را خفت کرده و تا توانستند با گلوله های آتشین به رگبار بستند تا عقده های درونی شان را تک به تک تخلیه کنند.
آنچه در کف داشتند را بر تن خسته پل پرتاب نمودند و چون تمام گشت، بر گوشه ای نشسته و تجدید قوا کرده و مهمات ساختند. وقتی میزان سیاه و کبود شدن پل ، رضایت شان را حاصل کرد، محل را ترک کردند.
به نظر می رسید.... قصد معروف و مشهور شدن نداشتند. گوشی هایشان آن قدر پیشرفته نبود و سر رشته ای هم از فن آوری و شبکه های اجتماعی نداشتند. احدی از آنان در گوشه ای مشغول فیلم برداری از عمل زشتشان برای ارسال به این ور و آن ور رویت نشد!
این بخش از شهر را خوب نمی شناختند. اسم پل را هم درست نمی دانستند. برای تفریح و خوشگذرانی آمده بودند.
مردمی که از کمر پل می گذشتند و این نوجوانان و جوانان خاطی را می دیدند. سری به نشانه تاسف تکان می دادند و رد می شدند !
اگر همین نوجوانان و جوانان دختری زیباروی که گیسوانش بیرون بود را کتک می زدند، اکثر این رهگذران دوربین گوشی هایشان را روشن می کردند و برای انواع شبکه های اجتماعی به اسم گزارشگر، فیلم تهیه می کردند. افسوس که اندازه توجه به هیجان های اجتماعی در باب حجاب و آزادی، برای بقایای تاریخی این شهر، نگاه های نگران کمند.
شهروندی علاقه مند به آثار تاریخی و فرهنگی شهر، به « خبرنگار صدای معلم » می گوید:
« سه پیشنهاد برای مسئولان دارم. حداقل یک هفته قبل و بعد از عید نوروز، به دلیل مقارن شدن سنت های باستانی و شلوغ شدن مکان های تاریخی، یک یا چند نفر را برای مراقبت پل های تاریخی بگذارید. دیگر آنکه در برنامه های مدیریتی خود، حتما جایی برای فرهنگ سازی نگهداری این بناهای ارزشمند در استان اصفهان و به خصوص مناطق با سطح اطلاع و آگاهی پایین مدنظر بگیرید. مردم هم باید کمک کنند که این آثار حفظ شوند. ممکن است به دلیل آنکه برخی از این افراد خاطی، سلاح سرد دارند و اگر تذکری داده شود، هجوم آورده و شخص را مورد حمله قرار می دهند، اهمیت ندهند.
بهترین کار این است که هر کجا چنین رفتارهای غلطی دیده می شود، سریع فیلم و عکس تهیه کنند و برای فعالین فرهنگی و گردشگری و خبرنگاران معتمد منتشر کنند که این افراد شناخته شوند و نتوانند از بی تفاوتی مردم و مسئولین برای آسیب زدن به بقایای آثار تاریخی سوء استفاده ببرند.
نصب دوربین ویژه امنیت بناهای تاریخی نه امنیتی، در ورودی یا اطراف محوطه های تاریخی پل ها و آثار تاریخی شهر جهت پیشگیری از بروز حوادث مشابه یا پیگیری حوادث احتمالی توصیه می شود » .
در ماه های گذشته زمزمه های ضد و نقیضی از اتاق فکر افراد شناخته شده استان و از دهان مریدانشان در باب ممنوع شدن آوازخوانی زیر پل خواجو، در شبکه های اجتماعی پیچید که با واکنش های زیادی از سوی مردم مواجه گشت. مردم اصفهان خاطرات زیادی از پل خواجو و به ویژه شب نشینی هایش دارند و این موضوع برای گروهی ناراحت کننده است!
کسانی که با آواز خوانی و برگزاری موسیقی عامیانه در زیر پل خواجو مخالفند، این روزها خوشحالند. چقدر به دلشان صابون می زنند که اگر عده ای خودسر و بی مغز، بتوانند این پل را از جا بکنند، چقدر به اسلام و مسلمین کمک کرده اند و چند صباحی قلبشان آرام می گیرد. هر چند علاج این درد با فرو ریختن این پل و پل های دیگر، افاقه نمی کند.
بحران آب، آلودگی هوا و فرونشست شدیدترین معضلات محیط زیستی اصفهانند. سال گذشته نیز چندی از نوجوانان بد تربیت شده که سرپرست داشتن یا نداشتن شان را متولی دستگیری شان اعلام نکرد، با لباس افراد جاهل، در دمادم چهارشنبه سوری، کاخ هشت بهشت را سیاه و کبود کردند.
حراست میراث فرهنگی این نوجوانان آلوده به بی فرهنگی را یافت و چون ضابطه ای تعریف شده برای تنبیه در برابر تخطی و آسیب رساندن به ابنیه تاریخی در دست اقدام نداشت، با تذکری لسانی بدون عواقب رهاسازي آنان، برگ برنده ای به دست خرابکاران آثار تاریخی و فرهنگی اصفهان داد.
مع الاسف اداره میراث فرهنگی شرایطی برای گفت و گوی خبرنگاران با این نوجوانان فراهم نساخت و اطلاعی هم از چگونگی شرایط رهایی آنان منتشر نکرد.
احتمالا با وضعی که هم اکنون شاهدش هستیم، مخالفان حفظ آثار تاریخی، فرهنگی و گردشگری، از سر دلسوزی با کوله باری از سوغات گز، شیرینی و آجیل از آنان تقدیر کردند که موجب شد، امسال طیف هم فکرشان، پل خواجو را نیز مورد بی مهری قرار دهند.
در بخشی از فرهنگ سازی روانی جامعه باید به هر پدر و مادری آموزش و مهارت فکر کردن نسبت به فرزندآوری و فرزندپروری را آموخت. تولید مثل گتره ای ( 1 ) حاصلش همین نوجوانان و جوانانی می شوند که ولنگاری در تربیت شان موجب آسیب به محیط زیست و تاریخ مملکت شده است.
وقتی نه در خانه درست تربیت می شوند و نه مدرسه برنامه و نیروی انسانی حرفه ای و آموزش دیده ای برای جبران کم کاری و ناکارآمدی کارکرد نهاد خانواده ندارد ؛ این بی کفایتی، سنگینی سطح پایین شعور و آگاهی را بر چهره مدیریت بیمار شهر بیشتر نمایان می سازد.
این نوجوانان و جوانان بومی و مهاجر، ممکن است کانون گرم خانواده یا پدر و مادر هم نداشته باشند.حتی غفلت و کوتاهی بهزیستی در قبال این افراد عواقب جبران ناپذیری خواهد داشت.
البته که اگر این نوجوانان به وضع اقتصادی ، معیشت و اوضاع فعلی اعتراض کرده بودند آموزش و پرورش آنان را از زیر سنگ پیدا می کرد و تحویل نیروی انتظامی می داد. ولی مسائل محیط زیست و آنچه به آثار تاریخی مربوط باشد، اهمیت چندانی در این سیستم نداشته و ندارد.
می توان منکر شد که دیگر صرفه اقتصادی هم برای آموزش و پرورش ندارد. رئیس شورای آموزش و پرورش که سکان استانداری را به دست دارد، به دنبال چنین تفکری نمی گردد که زیردستانش هم یاد بگیرند.
روز به روز بیشتر به این واقعیت می رسیم که آموزش و پرورش قریب به سه دهه است تغییر کاربری داده و کم کم باید به ناتوانی خود در تعلیم و تربیت فرزندان این مملکت رسما اقرار نماید. هر چند برای شروع، اموالش در گام اول مولدسازی به حراج، مزایده و مناقصه گذاشته شده است و چشم و گوش بینا می تواند کلاهش را قاضی کند که تکلیف این سیستم چیست!
آموزش و پرورش استان اصفهان نه در سال گذشته و نه امسال، هیچ واکنشی در قبال عمل ناشایست تخریب آثار تاریخی شهر اصفهان نشان نداد.
به گزارش خبرنگار مهر، محمدرضا ابراهیمی عصر یکشنبه در یک‌صد و شصت و ششمین جلسه شورای آموزش و پرورش و شورای پشتیبانی سوادآموزی استان اصفهان می گوید: « ما اعتقاد داریم حتی یک بی‌سواد در جامعه نباید حضور داشته باشد و تلاش باید بر این مبنا باشد که درصد باقی‌مانده نیز به سمت آموختن هدایت شوند و این امر در جامعه برطرف شود.
( تابوت گردانی در مدارس اصفهان که با اعتراض « صدای معلم » رو به رو شد . به خاطر انتشار این گزارش ، ابلاغ نرگس کارگری به عنوان « معلم » لغو گردید ) - ( این جا )
مدیرکل آموزش و پرورش استان اصفهان بیان داشت: عمده بی‌سوادان حاضر در استان مهاجرینی هستند که در موقعیت اجتماعی خاصی قرار دارند و باید برای آنها تدبیری اتخاذ شود » . تولید مثل گتره ای حاصلش همین نوجوانان و جوانانی می شوند که ولنگاری در تربیت شان موجب آسیب به محیط زیست و تاریخ مملکت شده است.
سخنرانی کردن و شعار دادن تنها کاری ست که از این اداره کل و بسیاری از مقامات هم عرض و فوقانی بر می آید و دیگر هیچ.
چقدر درد آور است اگر این نوجوانان در طی سه سال تعطیلی کرونا و نداشتن امکانات آموزشی ،جزو بازماندگان از تحصیل باشند ؟
اداره تکنولوژی آموزشی و سازمان تالیف و تدوین محتوای کتب درسی رقیب های قلدری دارند که حتی اگر در کتاب های کمک آموزشی شان، دار زدن و به دار آویختن را به کودک هشت نُه ساله تفهیم کنند، باز هم در چشمان منتقدین به این مافیا نگاه می کنند و در انزوای ساختگی، خود را مظلوم می پندارند. در حالی که جرأت نمی کنند به صراحت بگویند سال هاست با فعالیت های غلط شان از برنامه های نهنگ آبی و مومو برای کودکان ایران خطرناک ترند.
یقینا اداره میراث فرهنگی هم دست کمی از آموزش و پرورش ندارد تا جایی که طنازی عملکردش در پاک کردن صورت مسئله و بی توجهی به تصمیمات یکپارچه و کاربردی حفاظت از بناهای تاریخی، بیشتر از ماهیت سازمانی این اداره هویداست. زحمت کشیدند برای حل مسئله مانند سال گذشته سیاهی را با آب شستند.
نمونه بی سلیقگی و سهل انگاری در ریخت شناسی بنا در یک شهر تاریخی را در ارگ جهان نما، روبروی شهرداری اصفهان می توانید ببینید.
گوشه گوشه شهر را اگر خوب نگاه بیندازید، کنده کنده است. انگار جانوری طلا خورده و زیر زمین رفته و هر روزِ خدا، شهرداری به بهانه ای، مجوز جراحی می دهد. بعضا چندین ماه این شکم بریده شده باز است. یا به لطف مکافات تردد، ترافیک و رفت و آمد بخیه می خورد و یا از فرط عفونت تلف می شود. چهره شهر زشت است.
کمیته شهروندی شهرداری ها جای خود را به نمایندگی ستاد امر به معروف و نهی از منکر داده اند و دیگر از تابش این نور عظیم، نمی توانند در منشور حقوق شهروندی نگاه کنند که بخواهند به فکر فرهنگ سازی باشند.
سلامت روان جامعه حال وخیمی دارد.
شایان ذکر است اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، فقط یک اداره است : سخنرانی کردن و شعار دادن تنها کاری ست که از این اداره کل و بسیاری از مقامات هم عرض و فوقانی بر می آید و دیگر هیچ !
« لطفا با حجاب اسلامی وارد شوید »
پلیس امنیت اخلاقی، آنچنان غرق در پیدا کردن صراط مستقیم است که ضربه زدن به آثار تاریخی و هویت های ملی را در حیطه وظایفش نمی بیند.
در عرض پل های تاریخی سی و سه پل و پل خواجو، بهشت و جهنم شناور است. به طور محسوس و نامحسوس بر سردرش چون شیر، غرش اعتراضات مدنی و شهروندی و ریزش تارهای موی زنان و دختران را می پایند.
بحران آب، آلودگی هوا و فرونشست شدیدترین معضلات محیط زیستی اصفهانند.
اصفهان و تاریخش در این آشفته بازار، از اداره محیط زیست و مدیریت بحران استان هم شانس و اقبال ندارد. این شهر باید به کجا پناه ببرد؟
(1)
مترادف گتره ای: اتفاقی، اله بختکی، تصادفی، شانسی، کشکی، تخمینی.
پایان گزارش/
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
اگر آن جوان ونوجوان در خانواده ومدرسه آموزش وطن پرستی ببیند ؛ ازهمه سرمایه های ملی کشور را مثل لوازم شخصی خود مراقبت خواهند کرد.با تاسف بسیار باید گفت که وطن دوستی آنچنان که باید وشاید نه درخانواده ها ونه درنظام آموزشی جدی گرفته نمیشود!
به حق پنج تن و پنج پیامبر و به حق چهارده معصوم و به حق مظلومان و ... ملعون باد هر آنکس که با هر لباسی و از هر خانواده ای و با هر سابقه نسبی دروغینی، شغل معلمی را غصب کرده باشد و بلاهایی دور نباد.