آقای رضا مراد صحرایی ! بخشنامه وزارتی ممنوعیت شکایت از رسانه ها قبلا صادر شده است ... مشکل این است که کسی به " قانون " توجهی نمی کند !

گروه گزارش/

پرتال وزارت آموزش و پرورش نوشت : ( این جا )

« با دستور سرپرست وزارت آموزش و پرورش و به مناسبت روز ارتباطات و روابط عمومی؛ هر نوع شکایت و یا پیگرد قانونی نسبت به رسانه‌ها از سوی آموزش و پرورش اعلام رضایت و گذشت می شود. تجارب ما نشان داده اگر روابط عمومی یک دستگاه به صورت حرفه ای و جامع به وظایف و کارکردهای خود عمل کرده و نگاه و موضع « مسئولانه » نسبت به مشکلات و نیز جایگاه رسانه ها داشته باشد در بسیاری از موارد دیگر نیازی به اموری مانند شکایت از رسانه ها نخواهد بود .

به گزارش مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش، متن این بخشنامه که از سوی دفتر وزارتی صادر شده است، به شرح زیر است:

یکی از ارزشمندترین سیاست های مبنایی دولت مردمی، تعامل سازنده و موثر با رسانه ها و تلاش برای بهره گیری از ظرفیت تبیینی و نظارتی اصحاب محترم رسانه است، چنان که بارها مورد تاکید ریاست محترم جمهور و سایر مسئولان رسانه‌ای دولت قرار گرفته است.

از این جهت، بر اساس دستور سرپرست محترم وزارت آموزش و پرورش، شایسته است به مناسبت روز ارتباطات و روابط عمومی چنانچه در آن حوزه شکایت و یا پیگرد قانونی نسبت به رسانه‌ها و خبرگزاری‌های داخلی وجود دارد، اعم از آن که در مرحله رسیدگی قرار داشته باشد یا منجر به صدور رای شده با استفاده از ظرفیت‌های قانونی مستند یا به نحو مقتضی اعلام رضایت و گذشت شود . » اما اگر سرپرست وزارت آموزش و پرورش واقعا به دنبال گرامی داشت و تقویت جایگاه روابط عمومی است لازم است که در مفهوم و کارکردهای « روابط عمومی » در آموزش تجدید نظر کلی شده و حد اقل همان گونه که در گزارش « صدای معلم » به آن اشاره گردید در نخستین گام یک خانه تکانی جدی و اساسی در طبقه ی چهارم این وزارتخانه صورت گیرد .

به نظر  می رسد سرپرست وزارت آموزش و پرورش اشرافی بر قوانین و حتی بخشنامه ها و دستور العمل وزارتی تحت امر خویش ندارد .

پیشنهاد « ممنوعیت شکایت از رسانه ها » برای نخستین بار در سال 1398 توسط « صدای معلم » مطرح شده و مورد توجه و تایید « جواد حسینی » سرپرست وقت وزارت آموزش و پرورش قرار گرفت و در این موضوع بخشنامه وزارتی به همه ادارات آموزش و پرورش صادر گردید . ( این جا)

البته با پی گیری این رسانه ی مستقل و منتقد در حوزه ی عمومی آموزش ایران ، موارد زیر نیز تصویب و ابلاغ شده اند مانند :

« بخشنامه " الزام دعوت از خبرنگاران و رسانه ها به جلسات شوراهای آموزش و پرورش استان ، شهرستان و مناطق " صادر شد . ( این جا )

« بخشنامه " الزام دعوت از رسانه ها و خبرنگاران در تمامی جلسات مجمع خیرین " در سراسر کشور صادر گردید . » ( این جا )

آیا تاکنون گزارش و یا آماری توسط وزارت آموزش و پرورش مبنی بر میزان توجه و اجرای این قوانین و دستور العمل تهیه و تدوین شده است ؟

پیش از این هم در موضوع « رتبه بندی معلمان » ؛ « صدای معلم » در گزارشی با عنوان « سرپرست وزارت آموزش و پرورش به جای گفتن خبرهای خوش در مورد "رتبه بندی معلمان " ، مصوبات شورای عالی آموزش و پرورش را مطالعه کرده و آن ها را جدی بگیرد » به مواردی اشاره کرده بود .

این رسانه مستقل و منتقد نوشت :

« همان گونه که پیش تر نیز آمد ( این جا ) ؛ چرا وزارت آموزش و پرورش به قوانین و آیین نامه های خودش پای بند نیست و وقتی که قانونی اجرا و پایش نشده دنبال تدوین قانونی دیگر می رود ؟

سرپرست وزارت آموزش و پرورش در شورای عالی آموزش و پرورش که مطابق « قانون » اداره جلسات را بر عهده دارد و در برابر مصوبات آن تعهد و مسئولیت دارد ؛ آیا تاکنون به این پرسش اساسی فکر کرده که تکلیف « آیین نامه گروه های آموزشی و تربیتی » که مصوب همین شورای عالی آموزش و پرورش بوده به کجا رسیده و چرا شورای عالی آموزش و پرورش بر مصوبات خود نظارتی ندارد و گزارش نمی دهد ؟

مگر یکی از وظایف اصلی گروه های آموزشی نظارت بر عملکرد حرفه‌ای و تخصصی معلمان نیست ؟ پس این همه کمیته بازی و خلق هیات های مختلف و جدید برای یک کار ساده اما تخصصی چه معنایی دارد ؟  پیشنهاد « ممنوعیت شکایت از رسانه ها » برای نخستین بار در سال 1398 توسط « صدای معلم » مطرح شده و مورد توجه و تایید « جواد حسینی » سرپرست وقت وزارت آموزش و پرورش قرار گرفت و در این موضوع بخشنامه وزارتی به همه ادارات آموزش و پرورش صادر گردید .

سرنوشت « سازمان نظام معلمی » که در همین شورای عالی آموزش و پرورش مصوب شد به کجا رسیده و چرا مسکوت گذاشته شده است ؟ ( این جا )

افرادی که به عنوان « عضو » بر صندلی های شورای عالی آموزش و پرورش تکیه زده اند چرا در مورد عدم اجرای مصوبات خود حساسیتی ندارند ؟

برون داد این جلسات واقعا برای مدرسه چیست ؟ »

مشکل و یا به عبارتی بحران در کمبود و قوانین و یا دستور العمل ها و... نیست .

مشکل آن جاست که مجری قانون خودش به اجرای بی کم و کاست آن قانون توجهی ندارد و مقامات با تکیه بر « حافظه ی ضعیف تاریخی جامعه توسعه نایافته ی ایران » و « فقدان پرسش گری و مطالبه گری موثر و مستمر » در لایه های مختلف آن همواره بر طبل پوپولیسم می نوازند و سعی در خرید مقبولیت دارند .

هر چند این اقدام سرپرست وزارت آموزش و پرورش گامی به جلو به شمار می رود هم چنان که « صدای معلم » در موضوع برکناری رئیس مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش با عنوان : «امیدواریم فردی در جایگاه مسئول روابط عمومی قرار گیرد که به جای قدرت نمایی و تکیه بر منابع قدرت ؛ شفاف سازی عملکرد مدیران وزارت آموزش و پرورش را در دستور کار قرار داده و به" تفکر انتقادی " در حوزه مهم آموزش باورمند باشد»

 نخستین اقدام قابل تامل سرپرست وزارت آموزش و پرورش در تغییر ترکیب ستاد : امیدواریم که " صدای معلمان " شنیده شود به آن پرداخت ( این جا )

اما اگر سرپرست وزارت آموزش و پرورش واقعا به دنبال گرامی داشت و تقویت جایگاه روابط عمومی است لازم است که در مفهوم و کارکردهای « روابط عمومی » در آموزش تجدید نظر کلی کرده و حداقل همان گونه که در گزارش « صدای معلم » به آن اشاره گردید در نخستین گام یک خانه تکانی جدی و اساسی در طبقه ی چهارم این وزارتخانه صورت گیرد .

تجارب ما نشان داده اگر روابط عمومی یک دستگاه به صورت حرفه ای و جامع به وظایف و کارکردهای خود عمل کرده و نگاه و موضع « مسئولانه » نسبت به مشکلات و نیز جایگاه رسانه ها داشته باشد در بسیاری از موارد دیگر نیازی به اموری مانند شکایت از رسانه ها نخواهد بود .

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید