معلمان از رئیس جمهور آینده چه انتظاری دارند؟ معلمان به كدام رئیس جمهوری دل خواهند بست:
رئیس جمهور آینده در قبال چپاول دسترنج آنان در صندوق ذخیره فرهنگیان بی تفاوت نباشد و از این سوء استفاده كنندگان با تعبیر بدهكارانی كه مطالبات معوقه دارند، دفاع ننمایند.
رئیس جمهوری كه درد معلم روستائی را احساس كند و خود را در برابر مجاهدت معلم مسئول بداند و برای جبران این مجاهدت تلاش كند.
رئیس جمهوری كه برای آرامش خاطر معلمان هم كه شده، با دریافت كنندگان حقوق های نجومی برخورد كند و جرات داشته باشد آنان را از عرصه های مدیریت كشور كنار بگذارد.
رئیس جمهوری كه اشرافی و تجمل گرا نباشد تا بتوان واژه هائی نظیر "طعم تلخ فقر" و "شرمندگی معلم" در برابر همسر و فرزندان را با تمسك به سیره او التیام بخشید.
رئیس جمهوری كه از عزت ایرانی در برابر بیگانه سرافرازانه دفاع كند تا معلم بتواند با اشاره به رفتار وی، دانش آموزان ایرانی را مفتخر به ایرانی بودن تربیت كند.
رئیس جمهوری كه بودجه دستگاه ها را براساس عدالت توزیع كند و نه براساس قلدری و نفوذ و پارتی وزرا و بدین وسیله گامی در راه رفع مظلومیت از معلم بردارد.
رئیس جمهوری كه درك كند آموزش و پرورش مسأله اساسی نظام و كشور است و بزرگترین سرمایه های مملكت نسل آینده هستند نه گاز و نفت و پتروشیمی.
رئیس جمهوری كه باور داشته باشد كه آموزش و پرورش دستگاهی تولیدی و مولد سرمایه اجتماعی است و نه دستگاهی مصرفی.
رئیس جمهوری كه با لطایف الحیل نخواهد چوب حراج به مدارس دولتی بزند و آنها را به بخش خصوصی واگذار نماید.
رئیس جمهوری كه لااقل برای نمایش هم كه شده هر از گاهی سری به مدرسه ها بزند و لااقل از مدرسه ای كه خود در آن درس خوانده و معلمی كه به او سواد آموخته است تجلیل به عمل آورد.
رئیس جمهوری كه رفتار صبورانه اش در برابر منتقدان موجب شود كه انگیزه معلمان در رفتار صبورانه برای تربیت نسل آینده تقویت گردد.
رئیس جمهوری كه به آمار نمایشی اقتصادی اكتفا نكند و از واقعیات زندگی مردم و سفره ساده معلم با خبر باشد برای رونق آن غیر از سخنرانی، اقدامی هم به عمل آورد.
رئیس جمهوری كه مشكل بیكاری جوانان و از جمله شرمندگی و استیصال معلم در برابر خانه نشینی جوان تحصیلكرده اش، خواب شب را بر او حرام نماید.
رئیس جمهوری كه به آموزش و پرورش طمع سیاسی نداشته باشد و نخواهد از معلم به عنوان ابزار سیاسی برای تحكیم موقعیت خویش بهره برداری نماید.
رئیس جمهوری كه در بین یك میلیون معلم، لااقل یك نفر را واجد شرایط وزارت آموزش و پرورش بداند و با سپردن زمام این وزارت خانه به مدیر میهمان جامعه معلمان را تحقیر ننمایند.
رئیس جمهوری كه باور داشته باشد حل مشكل معیشت معلم از فناوری هسته ای دشوارتر نیست نه آنكه صورت هر دو مسأله را پاك نماید.
منبع : رسانه معلم
نظرات بینندگان
ممنون
یک کم فکر کنید یادتون میاد.
دوما وزیر آموزش و مرورش باید از بیرون باشد.
نیروهای داخلی روحیه گداصفتی دارند و به درد تحول و تغییر نمیخورند.
ثانیا" ازایشان بپرسید چندتامدرسه غیرانتفاعی دارند؟
ثالثا" دایه مهربانتراز مادرشده اند.
خجالت هم خوب چیزیه آقای فرشیدی
ایشان از جمله ضعیف ترین وزرایی بودند که تا کنون آموزش و پرورش به خود دیده است. آقایان احمدی و فرشیدی در دوره وزارت خودشان، نسبت به وزارتخانه تحت امر خودشان شناختی پیدا نکردند چه برسد برنامه و طرحی اجرا کنند!