مدتی است به اینکه فکر می‌کنم که چگونه می‌توانم نگرانی‌های خود را از کار و فعالیت کانون صنفی معلمان بیان کنم.
آیا کانون در رساندن معلمان به هدف های تعریف شده خود درست عمل کرده و یا درست عمل می‌کند ؟
اولین هدف تعریف شده در اساسنامه کانون صنفی معلمان ، افزایش همکاری و همبستگی بین فرهنگیان است.
حال باید از خودمان بپرسیم، در راه ایجاد این #اتحاد فعالان صنفی چگونه عمل کرده‌اند؟
اصولا تمام کسانی که دل در گرو صنف دارند، فعالیت‌هایشان با این هدف اولیه سازگار بوده‌است و آیا روش فعالیت ما در گروه‌های صنفی به شکلی بوده‌است که باعث جذب و تقویت این اتحاد شود؟
دلیل ضعیف عمده در کانون‌ها و گروه‌های گوناگون در جذب و همکاری حداکثری مخاطبان شان چیست؟
به نظر می‌رسد، مشکل اصلی عدم آشنایی و مهارت جامعه ما در ایجاد تفکیک مناسب بین « خواسته‌های شخصی و اهداف گروهی » است.
وقتی گروهی با هدف های مشخصی شروع به فعالیت می‌کند، در درجه اول باید منافع تمام افراد تحت پوشش خود را به صورت همزمان و متعادل تامین کند و خواسته‌های آن چیزی فراتر از تمایلات اعضا و یا برخلاف افکار و عقاید آنها نباشد.
به طور مثال اگر قرار است یک گروه اجتماعی مربوط به کامیون داران را نمایندگی کند، نمی‌تواند همراه آن اهداف سیاسی خاصی را مطرح و حمایت کند که ممکن است تعدادی از افراد آن جامعه نپسندند و یا به منافع عده‌ی خاصی لطمه بزند، اصل عادلانه بودن در درجه اول اهمیت قرار دارد.
پس از آن وقتی عده‌ای وارد این گروه شدند و به خصوص وقتی سکان هدایت گروه را به دست گرفتند، حق ندارند که از گروه برای تامین و رسیدن به خواسته‌های شخصی خود و یا همفکران خود استفاده کنند.
اصولا برای جلوگیری از ایجاد احتمال سوءاستفاده لازم است، از حضور افرادی با گرایشات باندی و حزبی در مراتب بالای مدیریتی گروه جلوگیری شود و مناصب با حفظ تعادل در دسترس تمامی گرایش‌ها قرار گیرد.
بسیاری از افرادی که اقدام به فعالیت صنفی و یا هر تشکل اجتماعی دیگری میکنند، فعالیت صنفی را پوششی برای رسیدن به اهداف شخصی و یا گروهی قرار می‌دهند تا با پشتوانه‌ی نیروی جمعی که به دست آورده‌اند بتوانند منافع خود که مادی و یا معنوی است و تامین کننده‌ی نیازهای واقعی آن جمع نیست را برآورده سازند.
این « پروسه فرصت‌طلبی » آن قدر در جامعه ما تکراری شده‌است که کمتر جامعه جرأت تکرار آن را به خود می‌دهد.
لازمه کار گروهی ، از خود گذشتگی است، باید از منافع آنی و شخصی خود چشم پوشی کنیم تا بتوانیم به منافع جمعی برسیم.
صحبت‌های درگوشی، لابی‌های مخفیانه، فرصت‌طلبی، رفتارهای دوگانه، تحقیر و راندن تعدادی از جمعیت که با ما از نظر طرزفکر همخوانی ندارند و عدم شفافیت و صداقت، نمی‌تواند تشکیلاتی قوی به وجود آورد و حتی همفکران بی بهره از سفره منفعت طلبی را از ما دور خواهد کرد.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان