بر اساس کدام قانون حوزوی ها در استخدام " دبیر ادبیات فارسی " راه پیدا کردند ؟

زبور عشق نوازی نه کار هر مرغیست

یکی از مشکلات اساسی جامعه ما بیکاری است . در  بسیاری از خانواده ها حداقل یک جوان تحصیل کرده بیکار در رویای یافتن شغل ، به سر می برد. 

تورم و تحریم  نیز دست در دست همدیگر داده و موجبات تعطیلی بسیاری از واحدهای تولیدی ، شرکت ها و کارخانه ها را  فراهم کرده اند. آن عده از فارغ التحصیلان هم که اصراری به مشاغل دولتی ندارند و حاضرند به مشاغل آزاد و کسب و کار  روی بیاورند ، به دلیل عدم سرمایه قادر به  ایجاد چنین شغل هایی نیستند . 

در چنین شرایطی برگزاری  آزمون استخدامی که در  شهریور ماه برگزار می شود ، روزنه امیدی برای فارغ التحصیلان بیکار محسوب می شود  تا شانس خود را در دستیابی به یک  شغل بیازمایند.  

با کمال تعجب ، در دفترچه آزمون استخدامی کشوری ، دارندگان مدارک سطح 2 و 3 حوزه برای احراز  شغل دبیری رشته زبان و ادبیات فارسی با دانش آموختگان کارشناسی و کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی برابر دانسته شده اند !

این تصمیم غیرکارشناسی  ، اجحاف حق دانش آموختگان رشته زبان و ادبیات فارسی است و کاملا  نشان از  امتیاز دادن به کسانی است که پشتشان به قدرت حاکمه گرم است .

از کسانی که این پیشنهاد را ارائه کرده اند باید سوال کرد آیا برای فارغ التحصیلان  ادبیات فارسی هم این امتیاز را قائل شده اید که در حوزه ها تدریس کنند ؟

 آیا برای فارغ التحصیلان دانشگاه تهران ، صنعتی شریف  ،  شیراز ، اصفهان و.... هم امتیازاتی قائل شده اید ؟ 

این تصمیمات نابخردانه از کدام نهاد برخاسته است که آشکارا  حقوق  فارغ التحصیلان رشته زبان و ادبیات فارسی را در استخدام نادیده می گیرد ؟ فارغ التحصیلان حوزه چه تخصصی در تدریس زبان و  ادبیات  فارسی دارند ؟  ضعف  مدیریت ها در اداره امور کشور ، نابه سامانی های اقتصادی ، توسعه نیافتگی ،  اختلاس های بی پایان و ....   همه گویای این است که در اغلب موارد ، اداره امور کشور  را به دست متخصص و کارشناس آن حوزه  نداده اند.

چه تخصصی در تدریس دستور زبان فارسی و مهارت های نگارشی دارند ؟ با ادبیات حماسی ، غنایی و نمایشی چه قدر آشنایی دارند ؟ از تاریخ ادبیات  و سبک شناسی چه می دانند ؟ 

طلبه هایی که  در حوزه علوم قرآنی و علم حدیث و امور دینی را  می خوانند  و  رعایت  حق و عدالت را  برای مردم  تفسیر می کنند ،  چگونه به خود اجازه می دهند ، بی هیچ تخصصی در یک رشته جای فرد دیگری را در آزمون استخدامی بگیرند ؟  این حق کُشی با کدامیک از آموزه های دینی مطابقت دارد ؟

بدیهی است فارغ التحصیل حوزوی نمی تواند از  تدریس دستور زبان ، اسطوره شناسی  و شاهنامه ، از زیباشناسی متون نظم و نثر ، از ادوار مختلف ادبیات فارسی ، از مباحث زبان شناسی و تحلیل ظرافت های ادبی و نقد  متون کلاسیک و معاصر برآید.

 سیاست آموزش و پرورش در سالهای اخیر بر این گونه بوده است که در استخدام  نیرو ، فارغ التحصیلان دانشگاه فرهنگیان یا فارغ التحصیلان رشته های مورد نیاز پذیرفته می شدند. حال بر اساس کدام قانون حوزوی ها در استخدام دبیر ادبیات فارسی راه پیدا کردند ؟ 

استخدام حوزوی ها در جایگاه دبیر زبان و ادبیات فارسی ، بی توجهی به این رشته است و زمینه کم رنگ شدن  ذوق ادبی  در دانش آموزان و بی اهمیت شمردن ادبیات فارسی را فراهم می کند . نوجوانان وقتی ببینند حوزوی ها جایگاه  دبیران ادبیات فارسی را گرفته اند ،  با چه انگیزه ای در انتخاب رشته دانشگاهی متقاضی  رشته ادبیات فارسی  باشند ؟  از کسانی که این پیشنهاد را ارائه کرده اند باید سوال کرد آیا برای فارغ التحصیلان  ادبیات فارسی هم این امتیاز را قائل شده اید که در حوزه ها تدریس کنند ؟

 ورود غیر تخصصی ها  به هر شغلی چه در آموزش و پرورش  چه هر نهادی دیگری ، علاوه بر نادیده گرفتن قانون و محروم کردن متخصصان آن رشته ، نشان از عدم  مدیریت صحیح در این کشور است. 

این امتیاز غیر قانونی گواه آشکاری است که تصمیم گیران آزمون استخدامی  قادرند  به خاطر منافع گروهی خاص ،  قانون را زیر پا بگذارند  و هر گونه امتیازاتی برایشان فراهم کنند. . اما بهترست بدعت گذاران  این سهمیه ها بدانند که ورود روحانیون به حوزه های غیرمرتبط ، نه تنها به افزایش تربیت دینی جامعه کمکی نمی کند بلکه  انگیزه نقدها را بیشتر  می کند .

این تصمیم نامعقول  صدای اعتراض استادان و دبیران ادبیات و انجمن زبان و ادبیات فارسی را  بلند کرده است .

 اگر این صداها به گوش مسؤلین برسد !

 این سهمیه تبعیض آمیز  مشابه همان سهمیه بندی های غیرعادلانه کنکور  است که سالهاست دانش آموزان مستعد و نخبه را که توانایی تحصیل در رشته پزشکی و مهندسی  را  دارند ، از ورود به این رشته ها محروم  کرده اند و افرادی با رتبه های ضعیف صرفا  به خاطر استفاده از سهمیه ، صندلی های پزشکی و مهندسی را به خود اختصاص می دهند . 

سهمیه بندی های کنکور  که نمونه بارزی  از بی توجهی به معیارهای علمی است ، در طول این سالها بسیاری از  دانش آموزان مستعد را  ناامید  و افسرده  کرده است  و گاه مجبور به مهاجرت شده اند.  زیرا حاصل  سالها تلاش  و شب نخوابی های خود را  آن گونه که شایسته است ، نگرفته اند  در حالی که رتبه های پایین تر را در جایگاه رتبه های برتر  می بینند ، نتیجه  این تبعیض ها  این است که هیچ چیز سر جای خود نیست . 

ضعف  مدیریت ها در اداره امور کشور ، نابه سامانی های اقتصادی ، توسعه نیافتگی ،  اختلاس های بی پایان و ....   همه گویای این است که در اغلب موارد ، اداره امور کشور  را به دست متخصص و کارشناس آن حوزه  نداده اند. 

سالهاست  در حوزه  مسکن ، کشاورزی ، اقتصاد ، صنعت ، آموزش و پرورش و ....  شاهد مدیریت های ناکارآمد بوده ایم . 

 استخدام های سفارشی ، سهمیه بندی ها  و پشت پرده هایی که در تایید صلاحیت ها و گزینش ها  صورت می گیرد ، همه موجب روی کار آمدن افراد غیرمتخصص شده است که امروز بر مسندی تکیه زده اند .

ورود حوزوی ها به  عنوان دبیر آموزش و پرورش دقیقا  تکرار  اشتباهات گذشته است که کار را  به غیر متخصص بدهیم .حوزوی ها اگر چه در  دروس الهیات  و علم حدیث  و فقه ، اندوخته فراوانی دارند ولی در  زبان و ادبیات فارسی تخصصی ندارند . همان طور که  فارغ التحصیلان  زبان و ادبیات فارسی  در دروس حوزوی  تخصصی ندارند. 

سالهاست که نهاد روحانیت در اغلب  حوزه ها – حتی مهد کودک ها -  وارد شده است. ظاهرا  آنها نیز  خود را  در همه امور کارشناس و صاحب نظر  می دانند و با  حریم تقدسی  که برایشان ایجاد شده است ، کسی حق اعتراض ندارد. 

ورود  حوزوی ها  به کلاس های درس ادبیات ، کمکی به افزایش دانش ادبی  و التذاذ  ادبی مخاطبین نخواهد کرد و تنها  اثرش شاید تبدیل کلاس ادبیات فارسی به کلاس معارف دینی باشد. بهتر است متولیان  و برنامه ریزان  آموزش و پرورش به این نکته توجه داشته باشند که در مدارس  قرار نیست درس طلبگی تدریس شود برای تربیت این رشته دبیرستان های علوم اسلامی و معارف در حال حاضر مشغول انجام وظیفه اند .

در مدارس  آموزه های دینی علاوه بر کتاب های معارف و حتی کتابهای دیگر ، در  ساعات پرورشی ، مراسم صبحگاه ،پوسترهای روی دیوار مدارس و مسابقات فرهنگی ، به وفور  اجرا می شود . هر گونه افراط در این زمینه ها و برنامه های ایدئولوژیک محور ، موجب دلزدگی نوجوانان می شود . کودکان و نوجوانان  به ورزش ، هنر ، موسیقی و خلاقیت نیز نیاز دارند .  از مهد کودک تا دانشگاه را  نمی توان  با آموزه های صرفا ایدئولوژیک  پیش برد.

تجارب چهل سال نشان می دهد با این روش ها موفق نبوده ایم . « بگذاریم که احساس هوایی بخورد ... » 

 اگر  وزیر  یا متولیان آزمون های استخدامی  ناچارند  سفارش بالا دستی ها  را بی چون و چرا  اجرا می کنند و یا به دلیل ملاحظاتی همیشه باید به یک قشر خاص ،امتیازات خاص  بدهند، به یاد داشته باشند که  امروز فضای مجازی اخبار پشت پرده  را برملا می کند . بسیاری از جریانات اجتماعی و کمپین ها بازتاب اخبار مستند و واقعی – نه اخبار کذب – است که از طریق شبکه های مجازی به دست مردم می رسد . خبر  ورود طلاب حوزه علمیه  در آزمون استخدامی به عنوان دبیر ادبیات ، افکار عمومی را  به شدت تحت تاثیر  قرار داده است . جوانان تحصیل کرده و بیکار به اینگونه اخبار  واکنش نشان می دهند .

امروزه جوانان مطالبه گری  را  می دانند فارغ التحصیلان سایر دانشگاه ها می توانند ، مطالبه گر باشند  که تا کی باید شاهد سهمیه بندی های ناعادلانه در این کشور باشیم ؟ 

همچنین می توانند متولیان این تصمیم گیری را  به خاطر  اجحاف  به  فارغ التحصیلان  زبان و ادبیات  فارسی و اجحاف در حق رشته ادبیات فارسی ، مورد بازخواست قرار  دهند. 

فارغ التحصیلان بیکار چشم به راه آزمون های استخدامی هستند ، فرصت های شغلی را  از جوانان نگیریم و به عواقب این تصمیم گیری ها بیندیشیم. 

 آموزش و پرورش همین الان هم با مشکلات متعددی رو به روست پس بهتر است  با تصمیم گیری تبعیض آمیز و نابخردانه  ، مشکلات این وزارتخانه را  بیشتر نکنیم.

نخواهی که ضایع شود روزگار

 به ناکاردیده   مفرمای  کار