از ۱۲ اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۰ هجری شمسی که گلوله سفاکان استبداد شاهنشاهی مغز و اندیشه معلم ارزنده ابوالحسن خانعلی را مورد هدف خود قرار داد تا این روز به نام معلم نامگذاری گردد تا شامگاه سه‌شنبه ۱۱ اردیبهشت ماه سال ۱۳۵۸ که گروه منافق فرقان تحمل اندیشه و افکار استاد و فیلسوف بزرگ ؛ مرتضی مطهری را برنتافت تا امروز که تمام تریبون های رسمی و رسانه ای و از همه مهم تر صدا و سیما ؛ به انحای مختلف سعی در تنزل جایگاه و شان معلم در جامعه و افکار عمومی را داشته و دارند ؛ شاهد این روند تخریبی و هدف قرار دادن این جایگاه مهم تربیتی و انسان ساز ؛ بوده ایم که چگونه نقش معلم در شکل گیری افکار و شخصیت و تربیت آینده سازان این مرز و بوم؛ به جای نقطه قوت و اتکا به پاشنه آشیل معلمان و فرهیختگان کشور بدل گشته است و روشن نمودن چراغ آگاهی در ظلمات جهل آن هم در سخت ترین شرایط کاری ممکن ؛ تبدیل به بزرگ ترین جرم این قشر دلسوز شده است.
در این میان عملکرد نامناسب مدیران این وزارتخانه بزرگ چه در سطح کلان و چه در سطح میانی در ادارات کل و ادارات شهرستان ها و بخش ها؛ بزرگ ترین آسیب را بر پیکر نحیف این شیر بی یال و کوپال وارد ساخته است.
مصاحبه ها و بخشنامه ها و تصمیم سازی های کلان در وزارتخانه و.... ؛ و اجرای سلیقه ای این تصمیمات در شهرستان ها و مدارس و به تبع آن عواقب و پیامدهایی که این اقدامات بر روح و روان دانش آموزان و فرهنگیان و به تبع آن بر افکار عمومی دارد ؛ به بزرگ ترین بلای خود ساخته فرهنگیان عزیز بدل گشته است که ترمیم آن حتی در صورت عزم جدی در آینده نیاز به صرف انرژی و برنامه های بسیار بلند مدت در آینده دارد.
هفته معلم از دیرباز تنها فرصتی بوده که مسوولین با حضور گاه نمایشی خود در مدارس و ادارات آموزش و پرورش و جمع فرهنگیان ؛ حدالمقدور طوری وانمود نمایند که برای شان این مجموعه حدود یک میلیون و هفتصد هزار نفری فرهنگیان شاغل و بازنشسته مهم است و در بیانات خود تربیت نسل آینده و توسعه پایدار را به توسعه آموزش و پرورش گره بزنند و در همین مراسمات با هدایایی که اکثرا جنبه معنوی داشته و شامل یک برگ لوح تقدیر است ؛ از زحمات این دلسوزان بی توقع ؛ قدردانی نمایند.
در سال های اخیر شاهد اتفاقات عجیب و غریب زیادی در عرصه مدیریت کشور بوده و هستیم که به احتمال قوی در سایر قسمت های کشور نیز تکرار شده است.
استان بنده خراسان شمالی در این عجایب و خرق عادات گاه اسفناک پیشتاز بوده و هست که تازه ترین مورد حضور رییس اداره آموزش و پرورش شهرستان بجنورد در دفتر کاری نماینده مجلس شیروان در نخستین روز هفته معلم است که پس از انتشار عکس دیدار ؛بحث ها و نقدهای یاس آور زیادی را در بین جامعه فرهنگی ایجاد نمود.
این حضور در دفتر نماینده مجلس شهرستان مجاور که نه از نظر زیرمجموعه کاری و نه حوزه انتخابیه رای این نماینده؛ جای توجیهی ندارد و فقط در آستانه انتخاب مدیر کل جدید آموزش و پرورش استان ؛ نشان دهنده به قهقرا رفتن بیش از پیش همان اندک منزلت فرهنگی و پله سازی این نهاد عالی تربیتی و آموزشی در جهت نیل به اهداف سیاسی و جاه طلبانه فردی ست؛ بیش از بیش آه از نهاد فرهنگیان استان برآورد که شاهد بازیچه شدن این مجموعه بزرگ انسان ساز به دست سیاست بازان شده اند.
به راستی چگونه است که در اولین روز هفته معلم مدیران آموزش و پرورش به جای صرف انرژی و همت خود در قدردانی از زحمات همکاران و تلاش در جهت ارتقای منزلت جایگاه معلم ؛ در حال لابی و چانه زنی جهت ارتقا و به دست آوردن پستی هستند که احتمالا در چهار چوب مشخص مرسوم؛ شرایط کسب آن را نداشته اند که جهت نیل بدان به ناچار ارزش و شان معلمان شهرستان مرکز استان را به قربانگاه سیاسان و لابی گران شهرستان مجاور برده اند!
آیا واقعا می توان این روش ناپسند را در حیاتی ترین ارگان انسان ساز که باید فضایل انسانی را در قلب و ذهن نسل آینده تداعی سازد؛ توجیه نمود که روز بزرگداشت مقام معلم را وسیله ای جهت مطامع شخصی و جاه طلبانه خویش سازند و شان و مقام حدود ۵۰۰۰ فرهنگی شاغل در شهرستان بجنورد را به چنین حقارتی بکشانند و جهت خوشامد نماینده شهرستان مجاور دست بر سینه به پیشگاه ایشان بروند؟!
آیا دو نماینده همسو با دولت شهرستان بجنورد از وجاهت مقتضی برخوردار نبوده اند که به ناچار دخیل را به امامزاده شهرستان مجاور بسته اند یا شاید در سیکل اداری معمول و از نظر کارایی و اقدامات گذشته و رضایت مندی زیرمجموعه ؛در شهرستان حوزه خدمت بخت و اقبال لازم موجود نبوده که به جاده خاکی زده اند!؟
باز هم اگر می خواستند چنین روش مذمومی را در دستور کار خود قرار دهند؛ چرا در اولین روز هفته معلم ....
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان