خبر تکان دهنده بود ؛ مرحوم محسن خشخاشی سر کلاس درس با حمله یکی از دانش آموزان نوجوان کلاس به ضرب چاقو کشته شد .
سازمان معلمان ایران در کنار بسیاری از اندیشمندان جامعه بر این باور است این قتل حاصل چرخه ی خشونتی است که متاسفانه در جامعه ما گویا به جای کاهش در حال بازتولید است .
ساختارهای فرهنگی جامعه ، باید مروج مدارا ، صلح و گفت و گو باشند . وظیفه این ساختارها است که پرهیز از خشونت را در جامعه نهادینه نموده تا استفاده آشکار و فزآینده از خشونت به عنوان مهم ترین ابزار کنترل از جامعه ریشه کن شود .
به باور ما ، بروز خشونت از مصادیق بارز و روشن ضعف اخلاقی و عدم امنیت جسمی و روانی است که رفع آن همتی همه جانبه می طلبد .یک برنامه ریزی و عزم ملی لازم است تا امیدوار شویم در آینده شاهد ظهور و بروز خشونت به اشکال گوناگون آن نخواهیم بود .در حالی که انتظار می رود فرآیند آموزش و پرورش از یک سو با اندیشه و خردورزی و از سوی دیگر با معنویت و انسانیت همراه باشد . وقوع چنین حادثه تلخی گزنده تر خواهد بود ، این که خشونت تا پای تخته سیاه مدارس آمده و سنگ فرش کلاس با خون معلم رنگین می گردد ؛ زنگ هشداری است که اعلام می دارد عمر آموزش و پرورش متمرکز و یک وسویه به سر آمده و گفت و گوهای نابرابر حاصلی جز خشونت ندارد .
تلخ زیستن و تلخ کامی در آموزش و پرورش ایران سایه گسترده است ، لذت زیستن را از دانش آموزان مضایقه می کند و برخی برنامه های حزین به آسانی و در طول سال در تمامی مقاطع و به انحای مختلف به اجرا درمی آید ؛ اما چندان خبری از جشن های شادی بخش در میان نیست .
سازمان معلمان ایران ضمن ابراز هم دردی ، فرهنگیان را فرا می خواند که به همه اشکال خشونت « نه » گفته و پرچم دار گسترش احترام متقابل ، اهمیت مدارا و گفت و گو های برابر باشند .
نظرات بینندگان
مگرچه فرقی داره با نیروهای نظامی که درحین کاروماموریت جانشان را ازدست می دهند؟؟؟؟؟؟
حال شما شهادت راهم به این فخر بیفزایید.
روحش شاد.
و از درگاه خداوند بزرگ برای بازماندگانش صبر مسیلت داریم.
گر مرد رهی میان خون باید رفت
وز پای فتاده سر نگون باید رفت
تو پای به را در نه هیچ مپرس
خود راه بگویدت که چون باید رفت
روحش شاد و یادش گرامی باد
جدا از این که چه کسی مقصر است، حرمت شکنی حریم علم و معلم آن هم در سطح یک دبیرستان در آموزش و پرورش و جلوی دید سایر دانش آموزان نتایج بسیار زیانباری را در پی خواهد داشت.
بر روان این معلم گرامی درود فرستاده و برایش آمرزش الهی و برای خانواده آن مرحوم صبر خواستارم.
ضمن این که تمام دانش آموزانی که در سر کلاس شاهد چنین منظره فجیعی بوده اند هم نیاز به توجه خاص و مشاوره های علمی ویژه دارند تا اندکی از تأثیر بد این فاجعه بر روان آنها کاسته شود