یک خاطره، یک تجربه، یک خواهش
روز دریافت کارنامه است، دانش آموزان و والدین جمع شده اند تا کارنامه امسال را دريافت کنند.
سال تحصیلی ٩٩-٩٨ که تقریبا نیمی از آن مجازی برگزار شد. در این جمع و هیاهو پدریا مادری با نگاهی معنادار رو به معلم می گوید:«امسال که چیزی یاد نگرفتند. همه آزمونها را هم که تقلب
کردند و... »
معلم بقیه حرفها را نمی شنود. انگار صدای آن فرد چون موسیقی غم انگیزی در پس زمینه خاطرات این چند ماه آخر سال نواخته می شود. در سکوت جمع، نگاه حاضران و انتظارشان برای شنیدن پاسخ معلم، جا می ماند.
نگاهش روی کارنامه ای که به دست دارد خیره مانده. با این جمله تمام اضطراب هایش، شب بیداری ها، تلاش هایش برای تهیه محتوای مجازی و یادگیری نرم افزارهای لازم از گروه های همکاران، سردرگمی هایش در برابر سناریوهای متعدد سخنگوی وزارت، عدم همکاری خانواده ها، نبود زیرساخت ها، اعتراض ها و توقعات دائمی والدین، نگرانی هایش برای دانش آموزان محروم از آموزش مجازی یا دیرآموزان و... را از خاطر می گذراند و سوزشی عمیق در قلب خود احساس می کند. از خود می پرسد چقدر در کارم موفق بودم؟ کارنامه خودم چه شد؟ قبول شدم یا رد؟ قوت و ضعف کارم در کجا بود؟ من که یک تنه پای آموزش مجازی ایستادم و با اقل آموزشها و امکانات در عرصه آموزش جهاد کردم، ای کاش امروز کسی با معیار مشخص به من کارنامه می داد و ملاک برداشت عجولانه و غیرکارشناسی بعضی والدین نبود.
ای کاش آزمونهایم آن قدر اعتبار داشت که بتوانم بفهمم آموزش هایم چقدر ثمربخش بوده است. ای کاش شیوه کارآمدی در اختیار داشتم.
ای کاش صاحب نظران به جای بمباران معلم با چالش های پیاپی، راهکاری پیش پایم می گذاشتند و این قدر احساس تنهایی نمی کردم. مگر یک معلم چقدر توان برای به دوش کشیدن مسائل را دارد و
تا کجا باید پاسخگوی ضعفهای دیگران، زیرساخت ها و ابزارها باشد؟
آیا سزاوار نیست در این ایام کرونایی که آموزش مجازی به این شدت و حدت مطرح و لازم شناخته شده است به مقوله سنجش و ارزشیابی مجازی و راههای اعتباربخشی به آن پرداخته شود؟
« دیدگاه ها و نظرات افراد و گروه ها لزوما نظر صدای معلم نیست ؛ این رسانه آماده انتشار پاسخ مسئولان و افراد مخاطب می باشد »
« آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم »
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.