" پوپولیسم " با طعم " مهران مدیری " ؟!

  - اگر روزی مردم بشنوند که یک نفر در شیراز RPG به دست گرفته و تخت‌جمشید را با خاک یکسان کرده، ابتدا خشمگین می‌شوند، اما وقتی می‌فهمند که آن فرد مهاجم «مهران مدیری» بوده، ناگهان خشم‌شان فرو می‌نشیند و لبخندی می‌زنند و می‌گویند: «مهران مدیری عشقه... دمش گرم! اگه محدودیت‌ها بهش اجازه می‌داد، چهل‌ستون اصفهان را هم می‌زد نابود می‌کرد... ایول! کارش خیلی درسته! می‌دونه داره چیکار می‌کنه.»

۲- بسیاری از منتقدان فنی و علمی «مهران مدیری»، در دو دهه اخیر ساکت بوده‌اند و هیچ نمی‌گویند، زیرا از ایستادن مقابل فردی که میلیون‌ها طرفدار دارند، هراس دارند. آنها نگران هستند که از تعداد لایک‌های فیس‌بوک و اینستاگرام خودشان کم شود و مورد حمله هزاران کامنت فحش قرار گیرند.

سکوت صاحب نظران باعث شد تا بعضی‌ها در ذهن خود و دیگران از مهران مدیری یک مجسمه بزرگ بسازند که به لایک و حمایت بی‌پرسش نیاز دارد و باید شمشیر به دست گرفت و سر منتقدان او را از تن جدا کرد.

۳- این که در بیست سال اخیر چه کسانی از پشت پرده حامی مدیری بودند و چه نفعی از او بردند، پرسشی است که پاسخ آن برای بسیاری از مردم اهمیتی ندارد و رسانه‌ها هم که نیازمند کلیک مخاطبان هستند تا آگهی بگیرند و در الکسا خود را بالا بکشند، تمایلی ندارند تا مهران مدیری واقعی را معرفی کنند و با جامعه طرفدارانش همراه شده‌اند.

۴- مهران مدیری کسی است که با حمایت مدیران تلویزیون، طی دو دهه ذائقه مردم را تغییر داد تا دیگر «طنز واقعی» را درک نکنند و نفهمند و به جای آن هر کمدی بزن و بکوب آشغال و مزخرف و تقلیدی را «طنز» بدانند و به آن بخندند و برایش پول بپردازند و خیال کنند «طنز» به این معناست که نام مدیری یا یکی از دوستانش در تیتراژ آن باشد.

۵- این که گفته می‌شود «مهران مدیری» همواره با محدودیت‌های بسیاری مواجه بوده و به دلیل شکستن خط قرمزها تحت فشار است، واقعیت ندارد و فقط برای فریب دادن قشر ساده‌دل جامعه مطرح می‌شود.

واقعیت این است که تاکنون در بسیاری مواقع خط قرمزها به نفع مدیری عقب‌نشینی کرده‌اند.

تمام متلک‌های سیاسی که مردم در سریال‌های او شنیده‌اند، از فیلتر صداوسیما و وزارت ارشاد رد شده و کسانی که مسئول صدور مجوز پخش و اکران ویدئو هستند، همیشه می‌دانستند که چه می‌کنند.

پس مدیری هیچ‌وقت قیچی سانسور را دور نزده، بلکه با آن ارتباط خاص و مخفیانه دارد.

۶- مهران مدیری معتقد است آن‌قدر بین جامعه شهرت و محبوبیت دارد که هر کاری را با هر انگیزه و کیفیتی انجام دهد، مردم مقابل او تعظیم می‌کنند و مسئولان فرهنگی هم به ناچار تسلیم سلیقه مردم می‌شوند. برای همین خود را قدرتمندترین چهره هنری در ایران می‌داند و البته دارایی‌های مالی‌اش را نیز با «بیل گیتس» مقایسه می‌کند.

۷- هرچند خیلی از طرفداران مدیری تلاش کردند تا گذاشتن نام «کوروش» روی یک سگ از نژاد دوبرمن را در مجموعه «عطسه» توجیه کنند، اما حقیقتی پشت این ماجرا پنهان است که در آینده فاش خواهد شد. مانند ویدئوی «بمب خنده» و تمسخر شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان که در آینده مشخص می‌شود چرا ساخته شد و چطور نسخه بدون تیتراژ آن به دست مردم رسید.

۸- اگر امروز می‌پرسیم چطور شده که خیلی‌ها دست به کارهای خلاف می‌زنند اما از آن پشیمان نمی‌شوند، ریشه در چیزهایی دارد که تلویزیون به مغز آنها تزریق کرده است. «اردل» و «بامشاد» در سریال «نقطه‌چین» دو شخصیت منفی و خطاکار و گناهکار و مجرم ضد جامعه بودند که علیه هر کسی از دوست صمیمی گرفته تا همسر و پدر همسر و رئیس و مامور دولت و همسایه و صاحبخانه توطئه می‌چیدند و کلاهبرداری می‌کردند و دروغ می‌گفتند و پول می‌دزدیدند، اما یک‌بار هم از بابت انجام کارهای خلاف اجتماع و قانون پشیمان نشدند و همیشه از زندگی به این شیوه خوشحال و راضی بودند و در هر قسمت سریال به میلیون‌ها مخاطب می‌گفتند: «در این مملکت باید دزد و کلاهبردار باشی تا زندگی‌ات بگذرد. کسی هم با تو کاری ندارد. خیالت راحت باشد.»

۹ - کسی که در سریال «شب‌های برره» پودری به نام «گرد نخود» را از راه بینی بالا می‌کشید، در حقیقت مصرف کوکائین و اثرات آن را به کودکان آموزش می‌داد و تبلیغ می‌کرد.

۱۰- برخی معتقدند شخصیت «ددی جابری» در سریال «نقطه‌چین»، استعاره یکی از چهره‌های سیاسی مشهور ایران است. برای نمونه، زمانی که خبر می‌دهند در شهری پدری‌اش «جابرآباد» زمینی پر از سیب‌زمینی کشف شده و در نتیجه او پولدارتر می‌ِشود، استعاره از کشف یک میدان نفتی جدید است.

حال آیا کسی باور می‌کند که مهران مدیری این متلک‌های سیاسی و جناحی سنگین را بدون اطلاع صداوسیما علیه یکی از مسئولان پرنفوذ کشور مطرح کرده باشد؟

کانال تلگرامی فرورتیش رضوانیه