فقدان نهاد ارزیاب واقعی و متخصص برای اجرای رتبه بندی معلمان در وزارتخانه پر مدعای آموزش و پرورش ؟!

گروه گزارش/

پس از گذشت هشت ماه از ابلاغ « قانون رتبه بندی معلمان » توسط رئیس جمهور به وزارت آموزش و پرورش و سازمان برنامه و بودجه و سازمان اداری و استخدامی کشور برای اجرا هنوز خبری از صدور احکام این قانون برای رتبه بندی معلمان نیست و تاسف بار تر آن که هر روز اخبار نا امید کننده تری به گوش معلمان می رسد که به طور اخص می تواند نشانه معضل بزرگی در این وزارتخانه باشد و آن هم بی برنامگی و ضعف مدیریت است .

در آخرین اظهار نظر ، یوسف نوری وزیر آموزش و پرورش گفته است: مصوب شده که همه فرهنگیان مشمول پرداختی مزایای رتبه اول رتبه‌بندی شوند تا بررسی‌ها در سازمان برنامه و بودجه صورت گیرد .

این گونه اظهار نظر به وضوح نشان دهنده ی فقدان یک نهاد ارزیاب متخصص و کارآمد در آموزش و پرورش است ؛ نهادی که به روایت اسناد و برنامه ها قرار است راهنمای توسعه ایران در آینده باشد اما هنوز مسئولان پر مدعای آن نمی توانند حتا یک قانون را برای معلمان به اجرا در آورند .

بارها در « صدای معلم » و در گزارش های متعدد به تحلیل این موضوع پرداخته شده و تاکید گردیده است که راهی جز تاسیس « سازمان نظام معلمی » به عنوان یگانه نهاد تعریف کننده ، احصا و ارزیاب صلاحیت های حرفه ای معلمان نداریم اما به نظر می رسد که مقامات و مسئولان عامدا و آگاهانه از اجرای چنین مسئولیتی شانه خالی می کنند و علی رغم ادعاهای تکراری آنان در مورد تعریف از جایگاه و مرجعیت معلمان اراده ای برای حرفه ای کردن نهاد آموزش در ایران به چشم نمی خورد .

از سوی دیگر ، نهادهای تخصصی مانند « گروه های آموزشی » معلمان عملا تعطیل بوده و جایگاهی در نظارت و ارزیابی بر صلاحیت ها و شایستگی های حرفه ای و تخصصی معلمان ندارند و البته این گروه ها هم به علت ضعف های عملکردی و ساختاری نه از سوی معلمان جدی گرفته می شوند و نه مسئولان ارزش چندانی برای آنان قائل هستند و اثبات این مدعا آن است که نقش مشخصی برای آنان در فرآیند رتبه بندی معلمان تعریف و تبیین نشده است . ( این جا )

اخبار و منابع غیر رسمی حاکی از آن است که کار ارزیابی بخش « خود اظهاری » در فرآیند رتبه بندی معلمان بر عهده نهادهایی مانند « گزینش » ها و « حراست » ها گذارده شده اند .

پرسش « صدای معلم » از مقامات و تصمیم گیرندگان آن است که آیا چنین نهادهایی توانایی و تخصص دخالت در امر آموزش را دارند ؟ نهادهای تخصصی مانند « گروه های آموزشی » معلمان عملا تعطیل بوده و جایگاهی در نظارت و ارزیابی بر صلاحیت ها و شایستگی های حرفه ای و تخصصی معلمان ندارند.

در آخرین گزارش چنین آمده بود : ( این جا )

« دستاورد گزینش در بیش از 40 سال گذشته چه بوده است؟

آیا سیستم جذب کارمند از طریق گزینش سیاسی و اعتقادی داوطلبان موفق بوده است؟

آیا تربیت معلم حرفه ای اساسا با کارکرد نهاد گزینش و رویکردهای آن قابل جمع است ؟

معیارهایی که گزینش گران برای خود تعریف کرده اند چه نسبتی با « تفکر انتقادی » و  « پرسشگری » دارند ؟

آیا نشست هایی که در ادارات آموزش و پرورش در حوزه گزینش و با صفت " تخصصی " برگزار می شوند واقعا تخصصی بوده و با معیارهای مدیریت علمی و رفتار سازمانی تجانس و سنخیت دارند ؟

با توجه به نقش بی بدیل نهاد گزینش و هسته های آن در تولید و فربه شدن آموزش و پرورش ایدئولوژیک ؛ آیا برنامه ای برای تحول واقعی و غیرشعاری در این وضعیت و پیروی از تجارب کشورهای توسعه یافته در امر جذب و تربیت معلم پیش بینی شده است ؟

پرسش « صدای معلم » از مقامات و تصمیم گیرندگان آن است که نحوه گزینش و جذب معلم در ایران واقعا چه شباهت و یا تجانسی با نظام های پیشرفته آموزشی  و حتا کشورهای در حال توسعه دنیا دارد ؟ »

« صدای معلم » بر این باور است در غیاب نهادهای تخصصی و حرفه ای مانند « سازمان نظام معلمی » وظایف مرتبط در حوزه تعیین و ارزیابی صلاحیت های حرفه ای معلمان می باید توسط « مرکز برنامه ریزی منابع انسانی آموزش و پرورش » اجرا شوند و این وظیفه به هیچ وجه قابل تفویض به نهادهایی مانند گزینش و حراست نیست .

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید