پس از وقفه ای طولانی باز نوروز امسال پیک نوروزی میهمان ناخوانده ی خانواده ی دانش آموزان اول تا ششم دبستان گردید . دیر زمانی وجود این پیک ها را در قالب تکالیف والدین نقد می کردند و وجود آن را زاید بر فعالیت آموزشی قلمداد می نمودند و در نهایت اقدام به حذف آن نمودند .
این موضوع را در روان شناسی یادگیری می پذیریم که اگر در طول دوره ی آموزشی وقفه ای کوتاه یا طولانی در امر آموزش ایجاد شود بین یادگیری های قبلی و فعلی فاصله می افتد و امر آموزش را با اختلال ایجاد می کند .
در طول ایام تعطیلات نوروزی اگر بخواهیم با تزریق اجباری پیک نوروزی این معضل را مرتفع نماییم نه تنها امکان پذیر نیست چه بسا این فاصله را طولانی تر خواهد نمود چون :
1- بیشتر پیک های نوروزی اگرچه بومی و منطقه ای شده اند امّا بیشتر شبیه به حل معمّا هستند تا یادآوری مطالب آموزشی در کلاس ، معماهائی که گاه در میهمانی های نوروزی دست به دست می چرخد تا هر کسی گوشه ای از آن را حل نماید ، مخصوصاً در موضوعات ریاضی .
2- اگر امر آموزش و یادگیری در دوره ی ابتدائی را ریشه ای و بر مبنای آموزش کلاسی ایجاد کرده باشیم دانش آموز در درون مدرسه و کلاس آنچه را می باید یاد بگیرد به صورت ریشه ای یاد گرفته و فرمول اصلی یادگیری در کلاس و مدرسه را هرگز به فراموشی نمی سپارد تا مجبور باشیم در تعطیلات نوروزی اورا وادار به انجام تکلیفی ناخواسته بنماییم . متاسفانه این ضعف برنامه ی آموزشی است که بیشترین فعالیّت دانش آموز را به خارج از مدرسه و محیط خانواده اختصاص می دهیم و حضور او را در مدرسه با نگاهی تفریحی و زودگذر تلقی می کنیم .
3- بار مالی حاصل از تجمیع فروش این پیک ها بر خانواده ها اگر چه از نظر گروهی اندک و ناچیز است اما به صورت کلان درآمد هنگفتی می شود که تقسیم آن خود جای بحث دارد ؛ پس چه لزومی دارد تا این هزینه را بر خانواده ها تحمیل نماییم ؟
4- تاکنون تکالیف پیک نوروزی به این گونه مطرح نشده تا معلم خود کلاس در طراحی آن نقش داشته باشد . هر مقدار بر توسعه ی نقش معلم کلاس در تدوین تکالیف نوروزی بیشتر نقش قائل باشیم چنین تکلیفی می تواند در از بین بردن خلأ آموزشی موثر واقع گردد .
5- با شروع کلاس ها پس از تعطیلات نوروزی ، معلم اگرچه نگاهی سطحی به این پیک های نوروزی دارد اما اگر بخواهد تمام آنها را پاسخ گو باشد و این معمّاها را حل نماید آن را مخّل ادامه کار کلاسی خود می بیند از این جهت به کتاب درسی می پردازد تا در این تتمه ی سال لاقل کتاب درسی را به پایان برساند . پس نتیجه ی آموزشی این پیک ها به کجا می انجامد الله اعلم ؟
متاسفانه برای امر آموزش و یادگیری اگرچه گفته می شود نگاه کارشناسی وجود دارد امّا بسیاری از این کارشناسی ها دستی بر گردونه ی تدریس و تعلیم ندارند و آنچه را دیکته می کنند معلم و دانش آموز ملزم به انجام آن هستند .
برای توسعه ی پایدار امر آموزش راهی جز پایدار نمودن امر آموزش و توجه به تفکر خلاّق دانش آموز نداریم .
دانش آموز ابتدائی که در طول سال اکثراً در حال ورزش و توپ بازی در حیاط مدرسه است و از وجود آموزش پایدار در کلاس نصیب و بهره ای نمی برد با هزاران پیک و تکلیف نوروزی نمی توانیم خود را ملزم به آموزش ماندگار او بنماییم .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید