بسم الله الرحمن الرحیم
« نام برخی ها روشنم می دارد »
« مهدی بهلولی » از آن نام هاست. من هرگز از نزدیک مهدی بهلولی را ندیدم اما دورادور و از طریق فضای مجازی و گاه تلفنی با ایشان مرتبط بودم و البته نوشته ها و نقدهای ارزشمندش را همیشه با اشتیاق می خواندم.
زمانی که به آموزش و پرورش آمدم تعدادی از همکاران فرهنگی که اصحاب رسانه بودند؛ بدون شناخت و فقط به دلیل اینکه از آموزش عالی و به قول آن ها از بیرون آمده بودم مرا شدیدا مورد لطف قرار دادند و من که نه اعتقاد به جدایی آموزش عالی و آموزش و پرورش داشتم و نه فاصله ای بین رشته علوم تربیتی و وزارت تعلیم و تربیت می دیدم، نمی توانستم بیرونی بودن را بپذیرم. البته من هرگز به خودم اجازه نداده ام گله و شکایتی ابراز کنم که دغدغه این همکاران را ارزشمند دانسته و می دارم و همه آنها برایم عزیز و گرانقدر هستند.
در این میان برخی ها متفاوت بودند؛ نقد می کردند اما عالمانه و همیشه انصاف را رعایت می کردند که نشان می داد مشکلشان با اشخاص نیست بلکه دغدغه تعلیم و تربیت دارند. مهدی بهلولی از آن دسته همکاران اندیشمندی بود که بسیار به جوهر ادب و آداب آراسته بود .لطف زیادی هم به من داشت و دیدگاه ها و نقد هایش را برایم ارسال می کرد و برخی اوقات که موضوعی را مهم می دید برای پیگیری و بررسی برای من می فرستاد. به شدت فروتن بود و شخصیت استوار و متینی داشت.
سال گذشته کتاب ارزشمند « مقاومت در برابر خصوصی سازی و تلاش برای نجات مدارس دولتی ، تجربه آمریکا » را که به همراه همکار ارجمند آقای نیک نژاد ترجمه کرده بودند برا ی من فرستاد. طی تماس تلفنی به من اطلاع داد که به دلیل دغدغه مشترک در مورد خصوصی سازی آموزش و پرورش و همچنین ارتقای عدالت آموزشی ، این کتاب را برایم می فرستد. خیلی خوشحال شدم و تشکر کردم .
قرار شد حضوری هم صحبت کنیم، اما کرونا متاسفانه مرا از فرصت ملاقات حضوری اش محروم کرد اما هرگز فکر نمی کردم که کرونا او را از ما بگیرد و من هرگز فرصت گفت و گوی حضوری با او را نداشته باشم.
چند روز قبل برای احوالپرسی و خبر گرفتن از شرایطش با تلفن همراهش تماس گرفتم و همسر گرامی اش با صدایی گریان پاسخ داد و از نگرانی عمیقش برای سلامتی همسرش صحبت کرد .
امروز ناباورانه خبر سفر ابدی اش را دیدم و فهمیدم گاهی وقت ها چقدر زود دیر می شود و گاهی وقت ها چقدر مغتنم نشمردن برخی فرصت ها تبدیل به یک حسرت و افسوس دائمی می شود و حالا من مانده ام با یک دستخط و امضای او و خاطره ای که پر از اندوه است.
من درگذشت این معلم اندیشمند و صادق را خدمت همسر محترم و خانواده داغدارش همچنین همکاران فرهنگی تسلیت می گویم و از درگاه خداوند متعال برای ایشان رحمت واسعه و برای بازماندگانش صبر و اجر خواستارم.
پنجم خرداد ۱۴۰۰
نظرات بینندگان
امیدوارم خداوند به خانواده ایشان تحمل و قوت قلب عنایت کند.
انا لله و انا الیه راجعون
بهلولی آسمانی شد
خبری تلخ و خسرانی جبران ناپذیر برای حوزه تعلیم و تربیت .
بهلولی در نوع خود بی بدیل بود و تکرار ناشدنی
از فرهیختگان دغدغه مندی که همه جور خود را هزینه کرد تا مسیر تعلیم و تربیت مدرسه ای به سمت و سوی تعالی سوق یابد .
هر چند جناب وزیر در این ایام پی گیر روند درمان ایشان بودند اما زود دیر می شود.
لذا پیشنهاد می شود جناب وزیر با عنایت به تعاملات خوبی که با هیات دولت و ستاد ملی کرونا دارند ، به منظور کاهش خسران احتمالی تا پیش از موعد رسمی واکسیناسیون رسمی فرهنگیان ، پی گیر اخذ مجوز واکسیناسیون *همکاران فرهنگی بالای ۴۵ سال سن* که در برابر کرونا آسیب پذیر تر هستند شوند که خود خدمتی بزرگی است .
⚫این ضایعه جبران ناپذیر را به خانواده معظم جناب بهلولی انوشه روان ، دوست ارجمندمان یار دیرین ایشان جناب نیک نژاد و جامعه فرهنگیان تسلیت عرض می نمایم .
با احترام
محمودرضا اسفندیار
۱۴۰۰/۳/۵
در این سایت بندرت با نام مستعار بهلول نظر می گذاشتم
سپس با ایشان آشنا شدم.
در ضمن به وضعیت آموزش و پرورش نیز تسلیت عرض کرده و برای بازماندگان تسلّی خاطر و دوری از بلا آرزومندم.
جای خالی او همیشه در تاریخ ماندگار خواهد بود روحش شاد و یادش ماندگار