باسمه تعالی
«اعدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوى » عدالت ورزيد كه به تقوى نزديكتر است. «مائده8»
نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی و کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی
این متن نامه ای است از معلمان آینده، آنهایی که با همه ی نسل های جامعه ی ما بدون شک درگیرند و از برکت همکاران سابق شان هست که این متن نوشته می شود و خواننده هم توان خواندنش را می یابد. این موضوع خود حجتی است بر نقش بی بدیل یک معلم.
مقدمه ای بود تا شما بزرگواران را تذکری باشد که محتویات این نامه مربوط به قشری است که صدمه به روحیه و شخصیتش، نه تنها آثارش به همان قشر نیست بلکه آثاری منفی در پی خواهد داشت که همه از آن آگاهیم.
عزیزان و بزرگواران و نمایندگان قانونی مردم در مجلس شورای اسلامی
همان طور که شما مطلع هستید در سال گذشته وزارت آموزش و پرورش طی بررسی های چند ساله کارشناسان خود به این نتیجه رسید که برای این وزارتخانه بسیار کم هزینه تر خواهد بود که به جای تأمین نیروی مورد نیاز خود از طریق دانشجو پذیری در دانشگاه فرهنگیان ( که طی چهار سال دوره ی خود طبق قانون هم دارای حقوق هستند و هم چهار سال تحصیل شان نیز، جزء سابقه ی کاری آنها محاسبه خواهد شد- منتسب به ماده20) از میان دانش آموختگان مراکز آموزشی دیگر دست به استخدام نیروهای خود بزند؛ چرا که این گروه نه تنها نیازمند به تحصیل و گذراندن آموزش خود در این ارگان و متحمل شدن هزینه ی چهار سال حقوق و بیمه و.... برای این وزارتخانه نیستند بلکه افرادی هستند که اکثریت آنها دارای تحصیلات تکمیلی ( اعم از فوق لیسانس و دکترا) از دانشگاه های معتبر ، که خود سرمایه ای هستند برای این نهاد آموزشی که نباید از آن غافل شد.
در ابتدا باید خاطر نشان کرد که چنین طرحی نه تنها قابل مناقشه نیست بلکه ادامه ی آن موجب تقویت نهاد آموزشی کشور خواهد شد؛ زیرا در حین کم کردن هزینه های جاری وزارتخانه، موجب استفاده از استعدادهایی بالقوه بوده است که در اثر رقابت برکسب این امتیاز و عبور از چندین فیلتر استخدامی، بدون شک افرادی شایسته برای این منصب خواهند بود.
اما در ادامه:
به زعم ما پذیرفته شدگان آزمون مربوطه، مشکلاتی در نحوه ی برگزاری دوره آموزشی مهارت های معلمی پیش آمده است که حل این مسائل برای بی نقص شدن کارنامه این طرح بسیار حائز اهمیت می باشد.
مسأله در جایی است که وزارتخانه ی مربوطه، دوره ای را بدون درنظر گرفتن شرایط زندگی فراگیران ( که اکثریت آنها متأهل و دارای خانواده هستند) به مدت 7 ماه حضور اجباری، در حالی برگزارکرده است که حکم استخدام شان تا پایان دوره به تعویق افتاده است و نتیجه ی بالعرض آن که افراد شغل و درآمد قبلی خود را از دست داده و در عوض در طی دوره ی مربوطه از هیچ درآمدی برخوردار نیستند.
تا این جای کار، تمامی دوستان به خاطر عشقی که به این حیطه داشتند اعتراض گسترده ای نکردند و این بدعت تاریخی را در اعتراضاتی محدود به مسئولین دانشگاه فرهنگیان ارائه دادند که متأسفانه هیچ پاسخی دریافت نشد.
حال درد بالاتر این عزیزان- که موضوع اخص نامه مربوط به آن خواهد بود- آنجاست که مسئولین دانشگاه فرهنگیان در طی بخشنامه ای از مراکز خود خواسته اند که تمام هزینه های دوره را به صورت شهریه از فراگیران دریافت کنند. آن هم هزینه ای که به گفته ی خود عزیزان، در طی دورهای که عملا راه هرگونه کسب و کار برایشان بسته شده است و در هزینه های معیشتی خود دچار مشکلاتی هستند، خود ظلمی است که ناشی از بی برنامگی و بی تدبیریست.
موضوع در جایی دردناک تر است که برای پرداخت این مبلغ ( 700هزارتومان برای یک دوره و 650هزارتومان برای دورهی بعد) زمان بندی مشخصی تا پایان اردیبهشت مشخص کرده اند( قابل ذکر است که در دفترچه ی آزمون استخدامی حرفی از آن به میان نیامده است) و طبق دستورات وزارتخانه، کسانی که مبلغ مورد نظر را تا آخر مدت معین شده پرداخت نکنند از ادامه ی طی کردن دوره محروم خواهند شد.
خاطر نشان می شود که مبلغ خواسته شده، با یک نگاه اجمالی بسیار بالاتر از هزینه ای است که دانشگاه فرهنگیان پرداخته است. دلیل ما براین مدعا این است که هزینه ی خوراک و خوابگاه به صورت روزانه از افراد دریافت می گردد؛ در نتیجه این مبلغ خواسته شده، تنها برای پرداخت حق التدریس اساتید بزرگوار می باشد که مبلغ تحمیل شده بسیار بالاتر و دور از منطق و وجدان است.
حال سؤال ما از شما بزرگواران این است که افرادی که خود کرامت نمیبینند و عزت شان در مقابل خانواده به خاطرنداشتن هزینه های کافی زیر سوال رفته است و طعم عزت را نچشیده اند، چگونه به فرزندان این کشور عزتمند و سرفراز درس کرامت و عزت بدهند؟
دولتی که با شعار "تدبیر و امید" بر مسند نشسته است چگونه این موضوع و این رفتار را با شعارهایش توجیه می کند؟
آیا ماندن در این شرایط برای فرگیران عزیز که با هزار امید و آرزو و عشق خدمت به وطن پای در این عرصه گذاشته اند، جز خفت و خواری چیزی دگر خواهد داشت؟
ما از شما نمایندگان محترم مجلس تقاضامندیم،- در صورت اعتقاد به اهمیت نقش معلم در ساختار تربیتی جامعه- این موضوع را در اسرع وقت مورد بررسی قرار داده و در مقابل خواسته های خارج از عرف این وزارتخانه از حقوق ضایع شده ما دفاع کنید.
باشد که معلمی- آنگونه که مد نظر اسلام است- در جامعه ی اسلامی شأن واقعی خود را به دست آورد.
و من الله توفیق
دانشجویان ماده28 دانشگاه فرهنگیان-مرکز شهید آیت شهرستان نجف آباد / استان اصفهان
رونوشت :
ـ دفتر مقام معظم رهبری جمهوی اسلامی ایران
ـ دفتر ریاست جمهوری کشور
ـ بیوت مراجع عظام
ـ مرکز خبر رسانی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
بزرگی فرمود : نگویید انقلاب برای ما چه کرد ما برای انقلاب چه کردیم؟؟
شکی نیست که تبعیض ونابرابری حقوق در جامعه فرهنگی وجود داردو نیاز است معلم وقشر فرهنگی به حقوقی برابر باسایر کارمندان بانک ها ونفتی ها و.... به دست آورند.
این دانشجویان معترض همگی از نسل انقلابندو تربیت شده ی همین نظام تعلیم وتربیت اند. اگر خوبند ( که هستند) واگر خدای ناکرده بد. ماحصل جریان انسان سازی این سه دهه هستند.
روحانیون عزیز ،صداوسیما, معلمین تربیتی, معلمین ابتدایی وراهنمایی ودبیرستان و.همه ........ چه شده است که شغل مقدس معلمی دستخوش مادی نگری شده
جز این نیست که وقتی اشرافی گری وتجمل پرستی وفیش های حقوق آنچنانی نمودار می شود .
دیگر نمی توان هیچ توجیهی کرد که آقا قناعت کنید و.....
دقیقا درست گفتند معلمان عزیز و با سابقه ، بنده دانشجو معلم هستم سال آخر تربیت معلم در این سه سال اکثر بچه ها که با رتبه های خوب اومدن واقعا پشیمون هستند و افسرده به خاطر همین سو مدیریت ها و .... آینده ی ما هم که همین عزیزان با سابقه ای هستند که داریم وضع و احوالشان را می بینیم و غم و اندوه مان صد چندان می شود ،متاسفانه بهای انصراف هم به قدری سنگین است که راه چاره ای نیست جز اینکه ادامه این مسیر با زجر و بدبختی طی شود.
مهارت آموز ماده ی 28 ورودی 96هستم
خطاب به فرهنگیان عزیزی که توی این سیستم سوختن و اومدن جلوی ما که راه برگشتی نداریم زاری میکنند.
میتونند این مطالب رو آنوقتی بگویند که ما ثبت نام میکنیم نه الان
شما دو حالت داری یا جات بده یا خوب،
اگه خوبه که خدا رو شکر
اما اگه بده می تونی عوض دست رو دست گذاشتن و فقط گله و شکایت جات و بهتر کنی ،یا عوضش کنی یا یه کار دیگم کنارش انجام بدی، ماشالله تایم خالیتم که کم نیست،آموزش پرورش حقوقش کمه و حق و حقوق معلما نادیده گرفته می شه قبول ولی با گله کردن تا آخر عمر که چیزی برای رندگیت عوض نمیشه