یکی از راه های اصیل بازگشت به مسیر گمشده زندگی، مرور و تأمل در اندیشه هایی است که پیوند عمیقی با زیستن حقیقی ما دارند. این اندیشه ها قادرند از طریق بازاندیشی فعال در سرچشمه رفتارها و فعالیت های روزمره، ما را به تغییر و تحول در کیفیت زیستن مان، رهنمود و ترغیب سازند.

بازاندیشی در کیفیت علم ورزی دانشگاهیان، از ضرورت های اجتناب ناپذیر عصر ماست. اینکه آیا علم و کنش های علمی به ارتقای کیفیت زیست آکادمیک و توسعه ظرفیت های وجودی ما منجر می شود یا خیر؛ در چارچوب چنین بازاندیشی هایی قابل تعریف و تبیین است.

تأمل در مقاله مشهور « طبیعت » اثر رالف والدو امرسون، فیلسوف امریکایی قرن ۱۹ میلادی، زمینه فکری مساعدی را برای بازاندیشی در مورد رسالت و جهت یابی علم و نقش آن در زیست معنوی انسان فراهم می سازد.

در این اثر، امرسون دیدگاه بنیادینی را بیان می‌کند که می‌توان آن را « عرفان علمی » یا « علم قدسی » نامید. او علم را نه به عنوان مجموعه‌ای از قوانین مادی خشک، بلکه به عنوان زبان خداوند برای رمزگشایی از کتاب آفرینش معرفی می کند. طبیعت از دید او تنها یک توده بی روح از ماده و قوانین فیزیکی نیست؛ بلکه جلوه‌گاه روح الهی است. هر پدیده طبیعی از یک برگ کوچک تا گردش سیارات، نمادی از یک حقیقتی معنوی و متعالی به شمار می رود.

امرسون اعتقاد داشت؛ علم پیوند دهنده طبیعت با اولوهیت است. به دید او علم با شناخت ابعاد و اجزای طبیعت، جلوه های متعالی آفرینش را به انسان معرفی و پیوند وجودی او را با هستی مطلق ممکن می سازد. از نظر او، وقتی یک دانشمند قوانین فیزیک، شیمی یا زیست‌شناسی را کشف می‌کند، در واقع قوانین الهی مندرج در پیکره طبیعت را فهم و ادارک می کند. به این معنی که کشف یک قانون علمی، برابر است با درک بخشی از عقل کل یا خرد الهی حاکم بر جهان هستی.

  در نظرگاه امرسون، رسالت علم، نمایش و عیان سازی پیوند وجودی انسان با عناصر هستی و در نهایت خالق این عناصر است. پیوندی که او را جزیی از ساختار طبیعتی ترسیم می کند که انسان باید به کمک علم موقعیت خود را در کران هستی آن بازیابی کند.

از دید امرسون، دانشمند وظیفه دارد با مطالعه و کشف رمز و رازهای طبیعت، روح انسان را به منبع اصلی خود متصل سازد. لذا از این منظر، کار دانشمند واقعی این نیست که فقط قوانین مکانیکی را کشف کند؛ بلکه دانشمند به مثابه، مفسر یا کشیشی است که قرار است نشانه‌های خدا در کتاب بزرگ آفرینش و وحدت ذاتی انسان و طبیعت را فهم و برای دیگران صورت بندی نماید.

از این منظر علم ورزی، یک فعالیت معنوی والاست و آزمایشگاههای علمی، معبدی هستند برای کشف حقیقت متعالی و پژوهشگر یا عالم، کاهنی است که در آن خدمت می‌کند. این نگاه، تقابل رایج بین علم و دین را از بین می‌برد و آن‌ها را در یک کل واحد متحد می سازد.

بر خلاف دیدگاه امرسون، نگاه امروزین علم به طبیعت، غالبا نگاهی بهره بردارانه و مالکانه است. علم، طبیعت را به مثابه منبع ای می بیند که با کاربست تاکتیک ها و فنون مستخرج شده از قوانین و اصول حاکم بر موجودیت آن، می تواند صرفا برای رفع نیازهای زیستی بشر مورد استفاده قرار گیرد.

در جامعه‌ای که گفت‌وگوها چون شمع‌های لرزان خاموش می‌شوند،
ترس‌ها چون دیوارهای بلند، قلب‌ها را از هم جدا می‌کنند.
اما اگر دست در دست هم دهیم، پل‌های محبت بسازیم،
از دل تاریکی، نوری زاده شود، پر از تحمل و همدلی.

در جامعه‌ای که ما در آن زندگی می‌کنیم، یکی از ناتوانی‌های بنیادی، کم‌توجهی به ظرفیت و هنر گفت و گو است. متأسفانه، خیلی زود و بی‌پروای درگیری‌ها، دلخوری‌ها و اختلاف نظرها ما را از مسیر تفاهم و ارتباط صحیح منحرف می‌کند. این وضعیت نشان می‌دهد که بسیاری از افراد هنوز توانایی شنیدن واقعی، درک عمیق و پذیرش دیدگاه‌های متفاوت را ندارند. نتیجه چنین وضعیتی، نه تنها تکرار بحث‌های یک‌طرفه و شکست در برقراری ارتباط، بلکه ایجاد فاصله‌های عمیق و گسست‌های ناخواسته است.

این مشکل ریشه در ترس‌های درونی دارد . ترس از قضاوت، تحقیر شدن، یا ناتوانی در بیان احساسات اصیل و واقعی. شاید هم ضعف در مهارت‌های روان شناختی و ارتباطی است که مانع از ابراز همدلانه و متقابل می‌شود. بر این اساس، جامعه‌ای که توانایی تحمل، احترام و شنیدن دیدگاه‌های متفاوت را نداشته باشد، زمینه‌ساز انزوا، سوءتفاهمات و خرابی روابط خواهد شد.

برای عبور از این موانع، باید مهارت‌های ارتباط مؤثر را نه فقط در سطح آموزش‌های رسمی، بلکه در عمق فرهنگ و رفتار روزمره انسانی، نهادینه کنیم. آموزش‌های مربوط به گوش دادن فعال، احترام به دیگران، و حضور ذهن در گفت‌وگوها، باید از کودکی در قالب رفتارهای روزمره به افراد منتقل شود. زیرا ما باید یاد بگیریم که در مقابل دیدگاه‌های مختلف، نه تنها تحمل کنیم بلکه آنها را ارزشمند بدانیم.

ما آدمیان نیازمند یکدیگر هستیم. ظرفیت و تحمل متقابل، کلید عبور از بحران‌ها و ساختن جامعه‌ای آزاد، عدالت‌محور و پر از محبت است. گفت‌وگو بدون احترام و پذیرش نظرات دیگران، نه تنها ممکن نیست بلکه حقیقت و ارزش‌های انسانی را زیر سوال می‌برد.

نابرابری و بی‌عدالتی، چنان روشنایی جامعه ما را می‌رباید که حقیقت و گفت و گو را به مرگ می‌کشد و راه را برای توسعه و همبستگی می‌بندد.

باید بیاموزیم که گفت‌وگو پلی است میان انسان‌ها، نه دیوارهایی از ترس و نادانی. گفت و گوهایی که بر پایه احترام متقابل ساخته شوند، چراغ راهی هستند برای عبور از تاریکی‌ها، به سوی تفاهم، همزیستی و آرامش پایدار.

***

صدای معلم :

ویدیو:

«اگر شانس زندگیِ دوباره را به من می‌دادند، دقیقاً همین را می‌ساختم.»

این سخن ژرف ادیت پیاف است و پیامی برای ما آدمیان که اگر قرار بود، خویشتنِ خویش را بازآفرینی کنیم، چه‌گونه عمل می‌کردیم؟

راستی آیا تاکنون عاشق شده‌ایم و این عشق، آن‌ چنان که او می‌گوید؛ سبب شگفتی، اندوه و حیرت در وجودمان شده است؟!

نکته مهم در این گفت و گو، به‌کارگیری درستِ استعدادهاست. پیاف جوانی که آمده بود منشی او شود، به سمت هنر و آواز رهنمون می‌کند و البته بخشی از زندگی او نیز می‌شود. هرچند آن جوان و پیاف هردو فرجامی تراژیک داشتند.

ادیت پیاف، از سه سالگی تا هفت سالگی نابینا بود و بنابه روایتی، پس از این‌که روسپیان به زیارت ترز مقدس در لیزیو رفتند، شفا یافت.

مادر ایتالیایی‌اش در کافه‌ها می‌خواند و پدر دائم‌الخمر فرانسوی‌اش، هنرمند آکروبات سیرک بود. ادیت پیاف به تنهایی به پاریس آمد و کار خود را با آوازه‌ خوانی در خیابان های پاریس آغاز کرد. آشنایی او بر برخی مشاهیر موسیقی، زمینه‌ساز پیشرفتش شد.

- مصاحبه به زبان فرانسوی بوده و توسط: بنفشه فریس‌آبادی به‌فارسی برگردان شده است. ( تاریخ فلسفه با ابوذر شریعتی )

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

درخواست همیاری ( کمک مالی )

   - وقتی بچه‌هایش باور می‌کنند که «درس خوندن وقت تلف کردنه و فیزیک و شیمی هیچ‌جای زندگی به درد نمی‌خوره!» اما علف و گُل کشیدن و قلیان دود کردن و سگ بغل زدن و در کافه وقت و عمر تلف کردن و به فکر مهاجرت بودن می‌شود ارزش ... دخترهایش تلاش می‌کنند الهه‌های سکسی شوند و پسرها متخصصان مُخ‌ زدن!

-  وقتی روزنامه‌نگارش از نوشتن یک متن عادی ناتوان می‌شود، غلط املایی دارد اما برای تمام ارکان کشور نسخه رویایی می‌نویسد.

- وقتی بلاگرها به مرجع فکری مردم تبدیل می‌شوند، میلیون‌ها دنبال کننده دارند و ویدیو ختنه‌سوران بچه‌هایشان میلیون‌ها دقیقه وقت و عمر مردم را به خودش مشغول می‌کند اما تیراژ کتاب به زیر 100 جلد برسد!

- وقتی پول خدا می‌شود، سکه حُکم می‌کند و زندگی شرافتمندانه، «بی‌عرضه بودن» ترجمه می‌شود.

-  وقتی سیاسیونش «دلال»، اهل فکرش «پروژه‌بگیر»، اهل بازارش «کلاهبردارهای متقلب»، پزشک‌هایش «متخصص دور زدن مالیات» و کاسبان «دین» از باورمندان سبقت بگیرند.

- وقتی رسانه‌های رسمی‌اش جای آدم‌های چاپلوس و مجیزگو می‌شوند که برای رضایت مدیران برنامه اجرا می‌کنند و برایشان احساس و درد و نیاز مردم پشیزی ارزش ندارد!

- وقتی سلبریتی‌ها به عنوان رهبران اجتماعی معرفی می‌شوند و برای همه چیز نسخه صادر می‌کنند.

- وقتی آدم‌های عاقل ساکت و منزوی و سرخورده می‌شوند و مثل لاک‌پشت توی خودشان می‌خزند و فضا را دلقک‌ها و تشنگان دیده شدن دست می‌گیرند .

- وقتی دانشگاهش به کارگاه تولید مدرک و مقاله‌های کیلویی و پایان‌نامه‌های مضحک که حتی دانشجو و استاد نمی‌خوانند تبدیل می‌شود، سیاسیون بدون حضور در کلاس «دکتر» می‌شوند و بازیگر سینما با بادیگارد وارد آن می‌شود تا خدای نکرده در اتاق دفاع از تز مورد حمله سارقان، آدم‌ربایان و قاتل‌ها قرار نگیرند!

- وقتی آدم‌ها یاد می‌گیرند که همیشه «دیگری» مقصر است و خودشان حتی در زندگی شخصی‌شان نقش و قصور نمی‌بینند و سرشان تا کمر توی زندگی دیگران است ...

- وقتی هر قاتل و چاقوکش و خائن به وطنی صرفاً به دلیل اینکه توسط «حکومت» مجازات می‌شود تبدیل به قهرمان و اسطوره می‌شود.

- وقتی پول و پارتی به قانون «بیلاخ» نشان می‌دهد، ضعیف‌ترها در تار عنکبوب مقررات گرفتار می‌شوند و قوی‌ترها آش را با جایش می‌زنند زیر بغل ...

جوامع به سادگی نابود می‌شوند ... خیلی ساده.

مثل وقتی که موریانه تمام پایه‌های چوبی ساختمانی را آرام آرام خورده‌اند.

حالا یک‌بار دیگر این متن را بخوانیم، ببینم خود ما در کجای این ماجرا قرار داریم؟ فرشته‌های سفید هستیم یا کسانی که نیاز داریم یک گام برای بهبود و توسعه خودمان قدم برداریم؟

@ehsanmohammadi95

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

درخواست همیاری ( کمک مالی )

گروه گزارش/

همان گونه که پیش تر نیز آمد ؛ نشست خبری « علی فرهادی ؛ سخنگوی وزارت آموزش و پرورش » در « دبیرستان دخترانه متوسطه دوره اول هاجر هیات امنایی منطقه 11 شهر تهران » با حضور خبرنگاران برگزار گردید .

آن چه در زیر می آید ؛ بخش پایانی مشروح پرسش و پاسخ « علی پورسلیمان مدیر صدای معلم » با « علی فرهادی سخنگوی وزارت آموزش و پرورش در این نشست خبری می باشد .

چه روستایِ زیبایی بود « ملّاباشی» .

صبح که از خواب بیدار می شدی صدایِ قناری ها ، هُدهُد ها ، سارها و سوناهایِ مهاجر که در آسمانِ آبیِ آن به شکلِ هفت و هشت در پرواز بودند گوشه ای از بهشت را به نظر می آوردند که در آن هیچ حوریِ برهنه ای دیده نمی شد هر چند بانوانِ آن از هر حوری حوری تر بودند .

زمین هایِ کشاورزیَش مملوّ از جویبارهایِ پر آب بودندکه از یک طرف از رودخانه یِ « بالیقلو » و از طرفِ دیگراز چشمه یِ پُر آب و شفا بخشی به نامِ « گوزلَ آخوندی» آبِ فراوان و زلالی به پاکیِ اشکِ چشم را در خود جاری می ساختند .

باغ هایِ گلابی ، سیب ، بِه ، گوجه درختی و مزرعه هایِ گندم ، یونجه ، عدس ، نخود ، لوبیا و گل هایِ زرد رنگِ آفتاب گردان به این روستا چنان جلوه‌یِ خوشآیندی بخشیده بودند که هر مُبَلّغی می خواست نمایی از جنّت را بالایِ منبر در نظرِ مردم مجسّم کند با گوشه ای از آن روستا شباهت سازی می کرد .

این روستا با تدبیرِ بی تدبیران در گذرِ زمان شهر شد ؛ شهری هر چند زیبا ولی نسبت به گذشته یِ خود خیلی بَد قواره و بی ریخت ، همه یِ جویبارها آسفالت شدند . همه یِ پرنده ها از آنجا گُریختند . همه یِ مزرعه ها قواره قواره به خانه هایی تبدیل شدند که ساکنانِ هر یک از آنها به زندانی شدن در قفس هایی که مبل و میز صندلیِ نهار خوری و آشپزخانه یِ اُپن با دیوارهایِ گچ بُری شده داشت به خود می بالیدند ، امّا نمی دانستند این آراستن ها مانندِ جارویی باغ هایِ سیب و گلابی و مزرعه هایِ گندم را رُفتند و رَفتند و به ناحق خاکِ آنها را غصب کرده و در جایشان قارچِ سمّی و دلنشین به نامِ خانه یا ویلا برایِ مُردنِ تدریجی شدند نه زیستنِ تمجیدی .

اکنون کمتر کسی در آن جا می داند که اگر طبیعتِ زیادی خواهِ انسان با طبیعت بِستیزَد ، طبیعت تنها نظاره گرِ این جدال نمی شود هیچ بلکه انتقامِ سختی هم می گیرد .

اکنون کمتر کسی می پرسد چرا چنین شد ؟

واقعیّت این است در جایی که برایِ عموم قوانین مصوّب توسّطِ اکثریّتِ آگاه وجود نداشته باشد دیدگاهِ پست و آدم هایِ حقیر در مَصافِ پدیده ها که شیوه یِ فنا ناپذیر در تاریخ است پیروز می شوند و حاصل ، جُز تخریب در طبیعت و کُشت و کشتار در میانِ انسان ها هیچ دست آوردِ دیگری نه داشت ، نه دارد ، نه خواهد داشت .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

درخواست همیاری ( کمک مالی )

تهران

   در سال‌های اخیر، بحران‌های محیط‌زیستی در ایران از مرحله هشدار گذشته و به مرحله خطر رسیده است. خشک‌سالی، گردوغبار، فرسایش خاک، و کاهش منابع آبی هر روز زندگی مردم را سخت‌تر کرده، اما همچنان محیط زیست در تصمیم‌گیری‌های کلان کشور جایی ندارد.

این غفلت، فقط ضعف مدیریتی نیست؛ بلکه نشانه‌ی نادیده گرفتن آینده است. برای اینکه از مرحله گلایه و انتقاد عبور کنیم، باید راه‌حل‌های عملی داشته باشیم.

راهکارها را می‌توان در سه سطح بررسی کرد:

حکومت، سیاست خارجی و جامعه.

۱. در سطح حکومت: تغییر نگاه و ساختار تصمیم‌گیری

 ۱.۱. دیدن محیط زیست به‌عنوان بخش مهم امنیت ملی

باید محیط زیست را جزئی از امنیت کشور بدانیم. یعنی تصمیم‌های بزرگ مثل سدسازی، استخراج یا انتقال آب، بدون بررسی اثرات زیست‌محیطی انجام نشود.

 ۱.۲. تشکیل «شورای عالی دیپلماسی محیط زیست»

زیر نظر رئیس‌جمهور، با حضور وزارت خارجه، سازمان محیط زیست، وزارت نیرو، وزارت صمت و نمایندگان مردم و متخصصان.

کارش: هماهنگی حضور ایران در رویدادهای جهانی مثل اجلاس کاپ و دفاع از منافع زیست‌محیطی کشور.

۱.۳. اختصاص بودجه واقعی برای محیط زیست

در بودجه سالانه کشور سهمی مشخص برای برنامه‌های زیست‌محیطی و بین‌المللی تعیین شود و دولت موظف باشد گزارش خرج آن را شفاف اعلام کند.

۲. در سطح سیاست خارجی: فعال شدن در دیپلماسی محیط زیستی

۲.۱. ایجاد «دفتر دیپلماسی اقلیمی» در وزارت خارجه

دیپلمات‌هایی آموزش ببینند که متخصص مسائل محیط زیست باشند تا بتوانند با سازمان‌های جهانی مثل سازمان ملل و بانک جهانی همکاری کنند و بودجه و دانش جذب کنند.

۲.۲. همکاری منطقه‌ای

با کشورهایی که با ما اقلیم مشترک دارند (مثل عراق، افغانستان، ترکیه، پاکستان و کشورهای خلیج فارس) برنامه‌های مشترک برای کنترل گردوغبار، آب و بیابان‌زایی تنظیم شود.

۲.۳. اطلاع‌رسانی شفاف

گزارش حضور ایران در نشست‌های جهانی باید منتشر شود تا مردم و کارشناسان بدانند چه کاری انجام شده و چه نتیجه‌ای گرفته‌ایم.

۳. در سطح جامعه: آگاهی، آموزش و مشارکت مردم

۳.۱. حمایت از سازمان‌های مردم‌نهاد (NGOها)

موانع و مجوزهای سخت برای فعالیت آنها برداشته شود تا بتوانند آزادانه در زمینه محیط زیست کار کنند.
یک صندوق شفاف برای حمایت مالی از پروژه‌های مردمی تشکیل شود.

۳.۲. آموزش و فرهنگ‌سازی

آموزش محیط زیست باید از مدرسه شروع شود. در دانشگاه‌ها هم باید درس‌هایی درباره دیپلماسی محیط زیستی ارائه شود.

رسانه‌ها و مستندسازان تشویق شوند که بحران‌های زیست‌محیطی را علمی و بدون جناح‌بندی سیاسی بیان کنند.

۳.۳. پویش‌های ملی

کمپین‌هایی مثل
«ایران، خانه‌ی ماست»
«دیپلماسی سبز، آینده‌ی فرزندان ماست»

می‌تواند حس مسئولیت عمومی نسبت به محیط زیست را تقویت کند. استفاده از هنرمندان و چهره‌های محبوب در این مسیر بسیار مؤثر است.

۴. در سطح اجرا و نظارت: عمل و پاسخ‌گویی

۴.۱. نقشه راه ملی دیپلماسی محیط زیستی

برنامه‌ای پنج‌ ساله با اهداف مشخص:

شرکت در اجلاس‌ها، جذب سرمایه خارجی، امضای تفاهم‌نامه‌ها و پروژه‌های مشترک بین‌المللی.

۴.۲. نظارت مجلس و رسانه‌ها

مجلس باید کمیته‌ای ویژه برای نظارت بر عملکرد دولت در زمینه محیط زیست تشکیل دهد و دولت هم گزارش سالانه بدهد.

۴.۳. شاخص عملکرد دولت‌ها

یک شاخص عمومی طراحی شود تا مردم بتوانند عملکرد هر دولت را در زمینه «محیط زیست و دیپلماسی سبز» بسنجند.

 جمع‌بندی

تا وقتی محیط زیست را مسئله‌ای حاشیه‌ای یا سیاسی ببینیم، وضعیت بدتر می‌شود.

نجات ایران از خشکی، گردوغبار و بحران آب، فقط با تغییر نگاه حاکمیت و همکاری مردم ممکن است.

محیط زیست یعنی زندگی، امنیت و آینده فرزندان‌مان.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

درخواست همیاری ( کمک مالی )

گروه استان ها و شهرستان ها/

جستارگشایی:

یادش به خیر در بازه زمانی ۶۸ تا ۷۲ دانشجوی رشته ریاضی دانشگاه تربیت‌ معلم (تهران کرج/خوارزمی فعلی) بودم. ذهن خلاق، دوستان خوب از چهارگوشه کشور با اساتید طراز اول ملی داشتیم. در محضر بزرگانی چون اسماعیل بابلیان، جمالی، استادباشی، زباندان و ده‌ها استاد دیگر خوشه‌چینی کرده و در این مسیر از سری‌های فوریه تا انتگرال‌های سه‌گانه مارون را فوت آب بودم. یکی از اساتید به شوخی می‌گفت: انتگرال‌های حل نشده، انتگرال‌هایی‌ست که قاسم‌پور نتواند حل کند.

معرفی روش‌های نوین آموزشی

دوشنبه ۱۹ آبان ۴۰۴ به دعوت دکتر مشهوری در همایش ریاضی دانشگاه خوارزمی حاضر می‌شوم. سخنرانان یکی پس از دیگری جای خود را به دیگری می‌دهند.

نصف سالن بزرگ الغدیر به زحمت با مدرسین و نومعلمان ریاضی پر شده است.

با دکتر صنعت‌پور از مسئولین همایش و از سخنرانان مراسم ارتباط می‌گیرم. وی هدف از برگزاری همایش دهه ریاضیات کرج را برقراری ارتباط موثر میان دانشگاه و مدارس استان البرز با هدف ارتقای کیفیت آموزش ریاضی خوانده می‌افزاید: برای تعامل مؤثر معلمان با دانشگاه، خانه ریاضیات کرج پل ارتباطی مناسبی‌ است.

صنعت‌پور با اشاره به نقش ریاضیات در توسعه تصریح می‌کند: « این همایش با هدف گسترش علاقه‌مندی به ریاضیات، معرفی روش های نوین آموزشی و تقویت پیوند میان ،دانشگاه مدارس و خانه‌های ریاضیات برگزار می‌شود » .

آنچه در ادامه می‌خوانیم گزارشی از این همایش نیمروزی‌ست.

گرامی داشت دهه ریاضیات در کرج

« به مناسبت دهه ریاضیات در آبان ماه هر سال، امسال روز دوشنبه 19 آبان با همکاری خانه ریاضیات کرج، موسسه تحقیقات ریاضی دکتر مصاحب و دانشکده علوم ریاضی و کامپیوتر همایش «دهه ریاضیات در کرج» در سالن غدیر دانشگاه خوارزمی پردیس کرج برگزار شد. در این همایش که با حضور بیش از ۱۵۰ نفر از معلمان و دانشجویان همراه بود دکتر اسمعیل بابلیان (رئیس شورای علمی خانه ریاضیات کرج و استاد پیشکسوت ریاضیات کاربردی دانشکده علوم ریاضی و کامپیوتر) دکتر علی حسینی‌خواه (دانشیار گروه برنامه ریزی‌درسی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه خوارزمی) و همچنین دکتر امیرحسین صنعت‌پور (سرپرست مؤسسه تحقیقات ریاضی دکتر مصاحب و عضو شورای علمی خانه ریاضیات کرج) به ایراد سخنرانی پرداختند » .

ضرورت همکاری همه‌جانبه علمی

دکتر بابلیان در سخنان خود بر اهمیت همکاری همه‌جانبه برای آموزش بهتر ریاضیات تأکید کردند و با ارائه‌ مثال هایی جذاب به بیان روش هایی برای افزایش علاقه‌مندی دانش آموزان به ریاضی در کلاس درس پرداختند.

خانه ریاضیات خانه شماست

دکتر صنعت پور نیز با اشاره به لزوم ارتباط میان دانشگاه و مدارس بر تعامل مؤثر معلمان با دانشگاه از طریق خانه ریاضیات و با هدف ارتقای کیفیت آموزش تأکید داشتند.

کارآفرینی مستلزم پول نیست

در ادامه دکتر حسینی خواه به بررسی انواع نظام های آموزشی در کشورهای مختلف پرداختند و ضمن معرفی یک پلتفرم ایرانی در زمینه کارآفرینی ،مدارس بر نقش نوآوری در آموزش ریاضیات تأکید کردند.

حسینی‌خواه با اشاره به ساختار مغزی انسان افزود: سیم‌پیچی مغز انسان مناسب با آموزش ریاضی نیست.

وی با اشاره به رتبه ته جدولی ایران در کارآفرینی افزود: کارآفرینی نیاز به پول ندارد. متاسفانه نسل جدید دنبال ادامه تحصیل نیست.

یادواره بنیانگذار اوریگامی کرج

همچنین در بخشی از برنامه یادواره‌ای برای مرحومه خانم شبنم مومیوند فارغ التحصیل ریاضی دانشگاه خوارزمی و بنیان گذار انجمن اوریگامی استان البرز برگزار شد و از نقش ارزشمند ایشان در ترویج آموزش خلاقانه ریاضیات قدردانی به عمل آمد. در این بخش کلیپ‌هایی از معرفی دانشگاه خوارزمی، فعالیت های پیشین خانه ریاضیات کرج و خدمات ارزنده مرحوم مومیوند پخش شد و سپس محمدجواد حیدری درباره فعالیتهای ارزشمند ایشان سخن گفتند.

ریاضیات در آموزش و پرورش

در پایان دکتر فرزین خرسندی (معاون آموزش متوسطه اداره کل آموزش و پرورش استان البرز)، نیز ضمن حضور در همایش، درباره اهمیت تقویت آموزش ریاضیات در مدارس و ارتباط آن با آموزش عالی سخنرانی کردند.

در حاشیه ی این همایش نیز نمایشگاه کتاب و ابزارهای کمک آموزشی ریاضیات ابتدایی و متوسطه با همت محمدجواد حیدری و محمد نشان برگزار شد که با استقبال شرکت کنندگان همراه بود.

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

درخواست همیاری ( کمک مالی )

   تصور نکنیم که هشدارها و پیام های مکرّر صرفه جویی در مصرف آب یا دیگر منابع انرژی، هیچ نوع پیامد روحی - روانی برای افراد ندارد. فرد در هر بار مصرف در منگنه عذاب وجدان قرار می گیرد و لذت از زندگی را تحت الشعاع خود قرار می دهد. گمان نمی کنم هر دائم شنیدن فعل نهی برای کسی خوشایند باشد. به نظر می رسد بهترین راهکار نسبت به بحران کم آبی در سطح جهان بر اساس تغییرات جوی و اقلیمی، کاهش جمعیت به تناسب محدودیت های هر جغرافیاست. چرا اندیشه سیاسی ما در تثبیت باوری منطقی و عقلانی، در تناقض و تضاد است؟

شعار جوانی جمعیت یعنی بالا بودن درصد جمعیت کمتر از 15 سال نسبت به کل جمعیت با شرایط موجود در جامعه از جمله ناترازی انرژی و آب، کاهش هر نوع بارندگی در فصولی که بارندگی از ویژگی های طبیعی آن است در تضاد آشکار است.

ما در قبال آینده کودکانی که امروز متولد می شوند شدیدا مسئول هستیم اگر نتوانیم مجموع منابع طبیعی و غیرطبیعی لازم برای زندگی آنان را به امانت بگذاریم.

تضاد دیگر ؛ صادرات آب به بیش از ده کشور جهان است که علامت سوال بزرگی را در اذهان ما باقی می گذارد که اگر آب نیست چرا صادرات آب؟ حکم منطق در این سیاست ارزآوری به هر بهایی در کجا نهفته است؟

نعمت و رحمت موجود در کشور که در طول تاریخ به عنوان یک اهرم سیاسی، قحطی ها و خشکسالی های بسیاری را از جمله قحطی سال های 1298–1296 هجری خورشیدی (1917 تا 1919 میلادی) به عنوان قحطی سراسری با تلفات جانی فراوان در ایران پشت سر گذاشته است.

هر علمی الفبایی برای خود دارد و از مهم ترین آن در علم اقتصاد، صادرات به شرط وجود کالای مازاد است. ما که در حالِ صادرات داشته خود و نه مازاد بر مصرف هستیم چگونه فردایی خواهیم داشت؟!

پندی در لوای ضرب المثل از ازمنه قدیم به کرّات بیان و هزاران بار شنیده اما هیچ رعایت نکرده ایم، یعنی: « چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است » .

نه فقط ملت که خود دولت نیز باید فراموش نکند که نعمات الهی میراث گذشتگان نیست، بلکه امانتی برای نسل آینده در دستان هر یک از ماست.

توجه به داستان صادرات آب معدنی یا آب های گازدار، بزرگ نمایی واقعیتی است که با فرو بردن سر خویش در زیر برف، آن را نادیده می انگاریم. اما نیاز حیاتی بدان از یک سو و صادرات آن از سویی دیگر، فاجعه تصمیم گیری است که امروز و فردای کشور را به مخاطره می اندازد.

آب از عوامل و علل جنگ و خونریری در بین قبایل و اقوام مختلف جهان در گذشته بوده است که عن قریب محتمل است تا چند سال دیگر این خاصیت نامطلوب زندگی، باز از لا به لای تاریخ سر برون آورد و به دلیل کمبود شدید آن و ادامه خشکسالی و قحطی شدید با جنگ هایی جدید رو به رو شویم. محتملا جنگ آینده یا جنگ جهانی سوم بر سر آب خواهد بود. اگر دقت کنید کشورهای گوناگونی گاه بیش از پنجاه سال درگیر جنگ هستند ( اسرائیل با فلسطین) اما هرگز منجر به جنگ جهانی سوم نشده است. لابد به عنوان بهانه جنگ جهانی اول، ترور ولیعهد امپراطوری اتریش- مجارستان در سال 1914 در خاطر هر یک از ما به خوبی نقش بسته است.

«در سال 1404، صادرات آب معدنی و آب‌های گازدار شده از ایران به کشورهای ایالات متحده آمریکا، انگلستان، آلمان، پاکستان، کویت، هند، امارات، عراق، افغانستان، تاجیکستان، عمان، قطر، پاکستان، دبی و روسیه بوده است.

در کنار صادرات، واردات آب معدنی از فرانسه ادامه دارد که معلوم نیست واردات رسمی است یا به صورت قاچاق! با نگاهی به فروشگاه های زنجیره ای و لوکس در بخش های شمالی پایتخت، انواع و اقسام آب‌های معدنی با برندهای مطرح و معروف به چشم می‌خورد که بعضا با قیمت‌های گزافی به فروش می‌رسد. در این میان برخی از قانونی یا قاچاق بودن واردات آب های معدنی با قیمت‌های بالا صحبت می‌کنند و این درحالی است که در آمار واردات گمرک ردیفی مبنی بر وارد شدن آب معدنی دیده نمی‌شود و بحث قاچاق بودن این محصول بیشتر می شود. باید دید ورود این محصول به صورت رسمی و غیررسمی به کشور علیرغم استقبال کم از آن، چه سود و زیانی در بر دارد؟ » (1)

« در سال 1403 مبلغ 27.5 میلیارد تومان آب معدنی و آب گاز دار شده به کشور وارد شده است. مبلغی معادل 966 هزار و 208 دلار برای این واردات هزینه شده است. » (2)

جذابیت کالاهای خارجی برای برخی از ایرانیان خصوصا ثروتمندان، آن چنان مجذوب کننده است که ظاهرا از کشور فرانسه واردات آب معدنی نیز داریم. بی کفایتی محض دولت است که علیرغم تولید داخلی، اجازه ورود کالای مشابه خارجی را می دهد حال از راه قانونی و رسمی یا به صورت قاچاق و غیررسمی. اگر این کار برای جریان رقابت پذیری و تلاش تولید کنندگان برای افزایش کیفیت تولید و حذف انحصار انجام می گیرد، باید پرسید چرا به طور قاچاق؟ در ضمن ایجاد شرایط رقابتی در تولید به ثبات اقتصادی نیاز دارد تا از هر نوع نوسانات قیمتی در امان باشد. که ما به دلیل تورم خزنده حدود چند دهه ای از آن بی نصیب هستیم.

پیمان فروهر، دبیر انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان آب‌ معدنی و آشامیدنی گفته است: «سال 1403؛ 22 هزار تن آب معدنی از ایران صادر شد. تولید آب معدنی به بحران های آبی دامن نمی زند. در همین سال میزان تولید آب معدنی و آشامیدنی در کشور حدود 2 میلیارد 300 میلیون لیتر بود. این در حالی است که نزدیک به 180 شرکت آب معدنی در کشور فعالیت می کنند و ظرفیت تولید آن ها بالای 18 میلیارد لیتر در سال است.» (3)

باید گفت که زیرنویس های صرفه جویی در مصرف آب در برنامه های گوناگون تلویزیونی حتی به کنترل آب فلاش تانک سرویس بهداشتی اهمیت می دهد یا میزان دقایق استحمام افراد ؛ اما صادرات آب معدنی یا صادرات پنهان آب با محصولات «  آب بر » به 12 کشور و یا بیشتر، هیچ سهمی در مصرف آب ندارد؟!

چرا ما باید مسئول تأمین مصرف هندوانه، پیاز، سیب زمینی و... کشورهایی حوزه خلیج فارس یا ترکیه و روسیه باشیم ؟

ما در بی آبی با هزار مشقت تولید کنیم تا آنان سیراب و خرسند باشند و برای ما فقط مقادیری مشخص ارزآوری داشته باشد؟ چرا از تولیدات جایگزین استفاده نمی کنیم یا چرا در خصوص کالاهایی که بیشترین آب بری را دارند فقط نیاز داخل کشور را تولید نمی کنیم؟ سالیان متمادی است که چشم ما به صادرات پنهان آب با صادرات بسته است.

« بررسی 12 محصول «  آب بر » کشاورزی در سال گذشته نشان می دهد که 846 میلیارد لیتر آب پنهان به خارج از کشور صادر شده است! این محصولات در جدول ذیل ارائه شده است. مثلا برای تولید یک کیلو پیاز 280 و یک کیلو هندوانه 200 لیتر آب مصرف می شود.» (4)

ریاست محترم جمهوری،

استفاده از کارشناسان در هر حیطه بسیار ارزشمند است اما ملت منتظر نتایج کوتاه مدت نیز هستند. صرفه جویی در آب باید به طور همه جانبه و بر اساس قاعده کلی انجام بگیرد و از استثنا به دور باشد. تولید آب معدنی که به نظرم نام آن نیز واقعی نیست و صادرات آن در شرایط کنونی، به خطر انداختن میزان آب موجود در کشور به عنوان یک کالای استراتژیک است.

متأسفانه باروری ابرها نیز با کلی هزینه نابارور ماند. هر روز من در حد خود سعی می کنم تصویر فردای بی آبی را فراموش نکنم و صحنه ترک های روی خاک همیشه در ذهنم به عنوان پس تصویر باقی بماند. اما سنگینی این بار تنها بر دوش مردم نیست. دولت می باید به ضرورت مصرف آب در بخش های گوناگون تولیدی اعم از کشاورزی و صنعتی نظارت داشته باشد.

تصور نکنید قطعی آب و برق موجب صرفه جویی در مصرف و امکان ذخیره سازی منابع بیشتر می شود. محرومیت در مصرف برای ساعاتی، میل بیشتر به مصرف را در افراد تقویت می کند. ساعاتی قبل یا بعد از اوقاتی که آب یا برق قطع می شود، افراد خصوصا بانوان از روی استرس بی آبی یا بی برقی، مجموع فعالیت روزانه یا هفتگی خود را به طور فشرده و گاها انتقام جویانه انجام می دهند. شیر آب باز و چراغ ها روشن، گویی محرومیت چند ساعته، مجوزی برای مصرف بی رویه آن هم در ساعات اوج مصرف می دهد.

از دیگر سو، علاوه بر انسان ها، حیوانات اهلی و وحشی، جنگل ها و فضای سبز و محیط زیست نیز از آب بهره می برند و ما در قبال هر یک در حد خود مسئول هستیم. بازیابی آب پساب ها برای استفاده در بخش کشاورزی و صنعتی یکی از راه های تأمین نیازهای تولیدی است. بیان تمامی حقایق تولید، صادرات و واردات برای مردم و دادن آمار درست از وضعیت موجود و مطلوب، دیگر راه برای همکاری یا تحریک حس مسئولیت مردم است.

آموزش بهتر از هر نوع تهدید است. زبان آموزش نرم و محترمانه است.

بهتر است همانند کودکان همیار پلیس، طرحی با عنوان « کودکان همیار مصرف بهینه » تربیت کنیم تا به بهترین وجهی بر مصرف بی رویه بزرگسالان به طور مؤدبانه نظارت داشته باشند که صد البته خود آنان نیز بدین طریق صورت مسأله را بفهمند. بیشتر خانواده ها کودکان خود را دوست دارند و تسلیم شیرین زبانی آنان می شوند. قطره قطره جمع شود تا شاید چشمه ای پدید آید.

تا چه زمانی صرفا برای ارزآوری یا تبادل اقتصادی جهت تثبیت موقعیت سیاسی خود، ثروت هنگفت ایرانیان مفت به اجنبی داده خواهد شد؟

بهتر است نقشه راه تولید را در کشور بازنویسی و بازطراحی کنید تا ایران برای ایرانیان استوار و سربلند باقی بماند. ایران ما نیاز به انقلابی عظیم در عرصه اقتصادی دارد.

منابع :

 1) تسنیم؛ صادرات آب معدنی به آمریکا و انگلیس در کنار واردات از فرانسه/ واردات رسمی یا قاچاق ادامه دارد، 13 تير 1396.
2) صادرات 365؛ آمار باورنکردنی واردات آب معدنی به ایران در یک سال، سه ماه قبل.
3) رکنا؛ فروهر: سال گذشته 22 هزار تن آب معدنی از ایران صادر شد.....، 10 مرداد 1402.
4) مشرق نیوز؛ بررسی 12 محصول " آب بر " کشاورزی در سال 1403، 17 خرداد 1404

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

تهران