امام علی (ع ) خطاب به مالک اشتر می فرمایند ： باید بهترین اندوخته‌ها در نزد تو، اندوخته کار نیک باشد. پس زمام هواهای نفس خویش فروگیر و بر نفس خود، در آنچه برای او روا نیست، بخل بورز ؛ باید که محبوب ترین کارها در نزد تو، کارهایی باشد که با میانه‌روی سازگارتر بود و با عدالت دم سازتر و خشنودی رعیت را در پی داشته باشد زیرا خشم توده‌های مردم، خشنودی نزدیکان را زیر پای بسپرد و حال آنکه، خشم نزدیکان اگر توده‌های مردم از تو خشنود باشند، ناچیز گردد.
خواص و نزدیکان کسانی هستند که به هنگام فراخی و آسایش بر دوش والی باری گران‌اند و چون حادثه‌ای پیش آید کمتر از هر کس به یاریش برخیزند و خوش ندارند که به انصاف درباره آنان قضاوت شود؛
علی اصغر فانی بعد از انتخابات ۹۲ و روی کار آمدن دولت اعتدال گرای حسن روحانی ابتدا به عنوان سرپرست سپس به عنوان وزیر آموزش و پرورش انتخاب شد . انتخاب او بعد از عدم رای اعتماد به دکتر نجفی ، گزینه محبوب معلمان ؛ گرچه برای معلمان چندان خوشحال کننده نبود ولی موج منفی و ذهنیت بدی نسبت به این انتخاب وجود نداشت .
معلمان و کارشناسان و تشکل های معلمان دوست داشتند فرصت بیشتری در اختیار فانی قرار دهند و امیدوار باشند !
بعد از گذشت سه سال بیشتر معلمان و کارشناسان اذعان دارند آموزش و پرورش اولویت اصلی دولت نیست و بیشتر به صورت بوروکراتیک و روزمره اداره می شود و اراده محکمی برای بهبود اوضاع آن وجود ندارد .
عملکرد علی اصغر فانی در این مدت نیز امیدها و خوش بینی ها را کاهش داد و بر تعداد منتقدانش افزود به طوری که بیشتر معلمان با وجود اذعان به انبوه مشکلات بزرگ و چندین ساله در حوزه آموزش و پرورش، در حیطه توانایی و عملکرد وزیر آموزش و پرورش منتقد عملکرد فانی هستند .
علی اصغر فانی فرد نا آشنا با بدنه و ساختار آموزش و پرورش نبود ، او سابقه چندین دوره معاونت وزارت را داشت و چندین نوبت سرپرست شده بود. از فانی که در این سال ها رویای تکیه بر صندلی اول ساختمان شهید قرنی را در سر می پرواند انتظار عملکرد بهتری می رفت ولی او در میدان عمل موفق نشد جایگاه یک وزیر مقبول و یا حداقل کارآمد را به دست بیاورد .
او در این سه سال نتواست تحول و تاثیر گذاری خاصی را در وضعیت آموزش و پرورش و معلمان ایجاد کند و بیشتر به صورت روزمره به وزارت مشغول بود .
او برای ماندن در صندلی وزارت مجبور شد باب میل نمایندگان مجلس قبلی و فعلی عمل کند ؛ عزل و نصب های سیاسی و دلخواه نمایندگان از کارهای قابل نقد فانی است به طوری که در یک مورد به در خواست نماینده یکی از شهرها مدیر متخلف و عزل شده را به سمت مدیریت خویش برگرداند !
در حیطه برنامه و عملکرد نیز در بیشتر موارد از پرسش و پاسخ چالشی و صریح گریزان بود و بیشتر ترجیح داده و می دهد در صدا و سیما و « رسانه های مشخص » به سوالات کلیشه ای پاسخ های کلیشه ای دهد .
علی رغم درخواست های مکرر صدای معلم ؛ ایشان تاکنون هیچ پاسخی به دعوت این رسانه مردمی و پرسشگر برای گفت و گو و طرح پرسش نداده است در حالی که طیف مخالف ایشان یعنی حمیدرضا حاجی بابایی در اقدامی کم نظیر به یک گفت و گوی 5 / 5 ساعته با گروه صدای معلم تن داد !
معلمان از ما می پرسند که آیا فانی از گفت و گو با صدای معلم واهمه دارد ...
در انتخاب مدیران ارشد وزارت خانه و مدیرکل ها نیز دوستی ها و رفاقت های شخصی فانی یکی از معیارهای اصلی برگزیدگان بود به طوری که به قول یکی از اهالی رسانه و کارشناسان این حوزه ، فانی دوستی های دهه ی شصتی خود را اولویت دار تر از منافع وزارت خانه می داند !
در این سه سال هم بارها و بارها به مدیران انتصابی وی نقد وارد شد و تحلیل گران از لزوم « تغییر » گفتند ولی ایشان چندان وقعی به نظرات منتقدان ننهاد و بی توجه به این نظرات، سیاست های خود را پی گیری کرد.
یکی از نکات جالب زمان وزارت فانی خبر و شایعات در خصوص تغییر مدیران آموزش و پرورش بود که هیچ گاه اسم جدیدی به میان نیامد و همیشه از جابه جایی صندلی افراد با هم خبر داده شد. این روزها هم خبر و شایعات بسیاری در این زمینه به گوش می رسد که دوستان فانی در حلقه بسته مدیرانش صندلی هایشان را عوض می کنند !
این روزها فضای حقیقی و مجازی پر شده است از حرف های درگوشی و گمانه زنی های این چنینی ： چهاربند می رود جای فلانی، آذری می آید جای ...، کمره ای می آید جای .... ، بطحایی می رود و بابالو می شود رئیس ... ؛!
سوال اینجاست :
فانی چرا اصرار دارد که مدیرانش را از درون این حلقه بسته و نزدیک به خود انتخاب کند ؟ دوستانی که برخی از آنها سال هاست بازنشسته شده اند و انتصاب آن ها خلاف قانون مورد تصویب مجلس می باشد !
این افرادی که سال هاست مدیریت می کنند چه دستاورد بزرگی در محل مدیریت فعلی شان به دست آورده اند که می خواهند در محل جدید تجدید کنند ؟ و اگر موفق نبودند آیا شانس دیگری برایشان مهیا می کند ؟
به عنوان مثال ؛ علیرضا کمرئی که احتمال قوی برای جایگزین اسفندیار چهاربند مدیر کلی فعلی تهران است منبع و یا منشا چه خدماتی است که اکنون قصد آمدن به تهران را دارد ؟
آیا تاکنون یک نظرسنجی در مورد میزان رضایت فرهنگیان و معلمان از عملکرد کمرئی و مقبولیت ایشان در محل خدمتش به عمل آمده است ؟
آیا در میان انبوه مدیران و معاونین موجود در مناطق 19 گانه شهر تهران فردی در قامت کمریی یافت نشد ؟!
آیا این به نوعی ، توهین به شعور مدیران و معلمان تهران نیست ؟!
چرا فانی به پیشنهاد «صدای معلم » مبنی بر سیستم سازی و طراحی ساختار مدیریتی بر اساس تخصص و شایستگی های حرفه ای و مقبولیت مدیران در افکار عمومی توجه نمی کند ؟ ( این جا )
آیا فانی اهمیتی به تربیت مدیران جوان برای آینده می دهند ؟ چند درصد از مدیران ارشد وزارت خانه یا مدیران میانی را مدیران جوان و پر انرژی و با دانش تشکیل داده اند ؟
فانی باید بداند این گونه « تغییرات نمایشی » که بیشتر شبیه جابه جایی مهره های شطرنج می ماند نه تنها نمی تواند نظر مثبت و حمایتی معلمان و تشکل ها و کارشناسان این حوزه را به همراه داشته باشد بلکه آنها را نسبت به فانی منتقدتر و مأیوس تر خواهد کرد !
و در پایان این نکته را به تاکید آقای فانی یاد آوری می کنم که شاید مجال آن نباشد به تک تک کرده هایشان پرداخته شود ولی ایشان گمان مبرند که مدت بهره بردن او فقط همین چند سال است !
عملکرد ایشان مانند تمام سیاست مداران و مدیران در تاریخ ماندگار است و در سال های بعد، بهتر قضاوت خواهد شد که ایشان چه کارهایی را در جهت منافع آموزش و پرورش و چه کارهایی را با ارجح دانستن مسایل شخصی انجام داده اند ؛ همان گونه که پس از گذشت سال ها از زنده یاد دکتر شکوهی به نیکی یاد می شود و در مقابل برخی از مدیران و حتی وزیران تجسم عینی بی کفایتی و حتی ناکارآمدی هستند !
گذشت زمان نیز جایگاه واقعی شما را بهتر تعیین خواهد کرد !