اولا برخلاف تصور عده ای دموکراسی و انتخابات یک فرهنگ منحط غربی نیست بلکه انتخابات حقی خدادادی و درسی علوی است ؛ آنگاه که علی (ع) امام عصمت ؛ شجاعت ؛ عدالت ؛ لیاقت ؛ با 25 سال خانه نشینی و مدارا با خلافت غیر معصوم حکومت خویش را منوط به اذن مردم کرد ؛ رجوع مردم را نه برای حکومت بل بخاطر اقامه عدالت پذیرفت و با بطلان نظری که همگان راهیچ می پندارد ؛ همه چیز را به رضایت مردم وا نهاد آنگاه انتخابات عالم گیر شد.
ثانیا انتخابات به دلیل وضوح و روشنی بی نیاز از تعریف بوده و همگان می دانند که هدف نهائی و غائی انتخابات تغییر و یا تثبیت رویه موجود است . برابر اصل جهان شمول حق تعیین سرنوشت ملتها ؛ مردمان هر سرزمینی محقند نوع حکومت خویش را تعیین نمایند حقی که خدادادی ؛ مبارک و مقدس است و در سایه همین خدادادی و مبارک بودن است که انقلاب ها قداست پیدا کرده و انقلابی بودن افتخار می شود؛ همچنان که مردم ایران در بهمن 1357 حکومت طاغوت را نالایق تشخیص داده و آن حکومت مستبد را به قول ممد صمد تبریز مجبورکردند که (( فروکنه بیرون )).
این حق یعنی حق تغییر حکومت ها توسط مردم؛ چه موضوعه باشد و چه غیرموضوعه ؛ چه در قانون اساسی تصریح شده باشد چه نشده باشد؛ محفوظ و غیر قابل اسقاط خواهد بود و حاکمان تعهد به نتیجه دارند که نظر مردم را درک ؛ نوکری و التزام خود به اهداف و آمال او را به ثبوت رسانند.
پرواضح است که منظور از انتخابات تایید مداوم حاکمیت توسط مردم نیست بلکه هدف از انتخابات ارزیابی مکرر و دوره ای حکمرانان توسط مردم است و حکومت موظف است در هردوری امانت داری و صداقت خود در خدمت گزاری به مردم را ثابت نماید ؛بدیهی است عملکرد مطلوب تنها شرط لزوم برای ابقاء و شرط کفایت جلب بیش از پیش اعتماد مردم خواهد بود و در غیراین صورت حکمرانان تکلیفی جزء تحویل امانت به مردم یا منتخبان جدیدا و ندارند.
امروزه جوامع متشکل از یک شخصیت حقیقی به نام شهروند و یک شخصیت حقوقی به نام دولت و یک شخصیت حقیقی به نام ملت بوده و وفق رویه ای به نام قانون اداره می شوند. دراین چرخه اشخاص اول و دوم ذیل قانون و شخص سوم فراقانونی است به عبارت دیگر شهروندان و دولت مکلف به قانون و قانون مقید به اراده ملت است . ملت به مفهوم کل ملت در مقابل هیچ شخصی من جمله دولت و حتی بالاتر از آن یعنی قانون هیچ تکلیفی ندارند و هرگاه اراده کنند این هر دو را تغییر می دهند.
لذا جمله معروف « مردم پای بندی خود را به حکومت نشان دادند» از اساس نادرست بوده و مغلطه ای بیش نیست و مردم هرگز برای نشان دادن پای بندی به این فرد وآن گروه درانتخابات شرکت نمی کنند بلکه در مقام قضاوت و تعیین حدود حکمرانی به استناد حق تعیین سرنوشت و به حکم ان الله لایغیر مابقوم…. مداخله قاطع می کنند.
خلاصه آنکه در یک سیر عقلانی ؛ سلسله مراتب ملت ؛ دولت ؛ شهروند به طریق قانون و با بردار ارزش های انسانی متناسب جوامع؛ یک نرم و قاعده پذیرفته شده و یک سلسله مراتب مقبول است.
متاسفانه برخی ها به دلیل تکرار زیاد جمله « مردم پای بندی خود را به حکومت نشان دادند » مشتبه شده و فکر می کنند گویا مردم مکلف به پای بندی به این و یا آنند. در اثرآن اشتباه و به قول ریاضیدانان با آن فرض خلف است که از فردای انتخابات اظهارات محیرالعقولی نقل محافل می گردد.
منتخبی از رای دهندگان خود تشکرکرده ؛ رای دهندگان به دیگری را انحرافی می نامد. منتخبی دیگر از اینکه قسمتی از مردم بنا به تشخیص خود نمی خواهند به برخی رای دهند آن قسمت از مردم را عامل بیگانه معرفی می کند ؛ یکی می گوید فلان شهری که به فلان لیست رای داده پایگاه ضد انقلاب است ؛ آن یکی می گوید چون تهرانی ها غرب زده و دارای مشکلات فرهنگی هستند بدین جهت گروه ارزشی ما را انتخاب نکرده اند.
مخلص کلام اینکه در نظر برخی افراد مردم زمانی انقلابی اند که به آنان رای دهند ؛ زمانی فهیمند که گروه آنان را برگزینند؛ زمانی محترمند که به رغم دزدی های کلان ؛ رانت های متنوع ؛ دروغ و بی اخلاقی های بی حد و حصر و … ایشان را ابقاء نمایند.
به نظر می آید ناتوانی از درک سلسله مراتب ملت ؛ دولت ؛ شهروند توسط ؛اینان باعث ظهور این اظهارات مشعشع می گردد.
امیداست این موضوع که همگان مکلف به قانون و قانون مقید به اراده ملت است به فرهنگ رایج تبدیل شود .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید