در بازی فوتبال بین تیم های ایران و آمریکا در جام جهانی ۲۰۲۲ ، تیم ایران شکست خورد و در پایان بازی بازیکنان ایران برای عدم موفقیت شان گریه می کردند !
بازیکنان آمریکا را می بینیم که در این لحظات حساس که می توانستند شادی و پایکوبی کنند چون حریف خود را ناراحت می بینند به دل داری آنها آمدند .
( بازیکنان تیم ایران و آمریکا )
این عکس ها پیام دارند :
نتیجه آموزش و تربیت انسان بعد از ۲۰ سال در این صحنه ها دیده می شود که آیا آموزش و پرورش و خانواده و جامعه توانسته اند نقش خود را به درستی ایفا کنند یا نه ؟
وقتی دانش آموز کلاس اول ابتدایی در اولین ساعت ورود به مدرسه قبل از رفتن سَر کلاس و در مراسم صبحگاهی حاضر می شود به او یاد می دهیم که با مُشت های گِره کرده و با قدرت هر چه تمام تر شعار مرگ بر .....بدهد و بر دَهن یاوه گویان بزند ! در حقیقت بچه ای که آمده درس انسان دوستی و ایثار و فداکاری و از خودگذشتگی بیاموزد و الفبای درسی و الفبای زندگی را یاد بگیرد در همان اولین لحظه او را انسانی انتقام جو و عصبی و خشن بار می آوریم و در طول مدت ۱۲ سال آموزش رسمی این رویه ادامه پیدا می کند و هر روز صبح در مدرسه قبل از شروع کلاس در مراسم آغازین مُشت های خود را گِره می زنیم و با قدرت هر چه تمام تر از روزهای قبل شعار مرگ بر ..... سَر می دهیم !
در تلویزیون و جامعه هم این شیوه شعار دادن تقویت می شود !
نتیجه این می شود که جوان ۲۰ ساله ایرانی ؛ جوانی است انتقام جو و خشن و عصبی که اینها را در سطح جامعه و خانواده و جامعه می توان دید !
( نحوه ی برخورد بازیکن ایرانی با بازیکن ولزی در جام جهانی فوتبال پس از گل زدن به تیم کشور ولز و برد ایران )
در خانواده برخورد خشن با اعضا و بی احترامی به بزرگترها و در بیرون از خانه ، رانندگی های وحشیانه و انتقام جویانه بدون توجه به قانون ! و آمار قتل و جنایت و بزهکاری ها هم این موضوع را تصدیق می کند !
نمی خواهم شرح روان شناسانه بدهم و نصیحت بکنم اما باید که شیوه های تربیتی و آموزشی در آموزش و پرورش اصلاح شوند و خانواده و جامعه و رسانه های ارتباطی هم سو با آن شیوه به جلو بروند .
در مقابل تیم حریف را می بینیم که جوان ۲۰ ساله فردی است صلح طلب و فداکار و ایثارگر که آموخته مرگ هیچ کس را نباید خواست و به هم نوع خود کمک و مهربانی باید کرد .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید