۱- مستاجرها:
طبق آمارها ، اجاره بهاء مسکن در دو سال گذشته افزایشی صددرصدی را تجربه کرده‌است. یعنی اگر خانواده‌ای تا یک سال پیش مجبور بود سی‌درصد حقوق خود را برای اجاره مسکن پرداخت کند حال باید بیش از پنجاه‌درصد درآمدش را به صاحب خانه و صاحب ملک تجاری بپردازد. در شهر تهران نزدیک به پنجاه‌درصد مردم به‌صورت استیجاری زندگی و کاسبی می‌کنند. نصف مردمی که در تهران زندگی می‌کنند اگر فقط ده روز یا یک ماه کار خود را تعطیل کنند با مشکلات جدی مالی و انبوهی از چک‌های برگشتی و اسباب و اثاثیه‌ٔ به‌کوچه ریخته شده، مواجه خواهند شد.
۲- کارگران روزمزد
در ایران بسیاری از افراد به‌علت نبود فرصت شغلی کافی به مشاغلی مانند دست‌فروشی در خیابان‌ها، جمع‌آوری ضایعات، آوازخوانی و نمایش خیابانی، مسافرکشی، کارگری روزمزد ساختمانی و امثالهم مشغولند. اکثریت این گروهِ به‌ظاهر شاغلِ در‌واقع بیکارِ پنهان، مستأجر بوده و زندگی‌شان به درآمد روزانهٔ آنها وابسته است. این در حالی است که تنها حمایت دولت از این اقشار پرداخت دویست هزار تومان طی یک سال (آن هم نه به همه آنها) بوده‌است.
۳- فقر عمومی:
حداقل نیمی از جمعیت ایران در تهیهٔ نیازهای اولیه خود مشکل دارد و حتی با یک هفته تعطیلی فعالیت اقتصادی خود، با مشکلات جدی مواجه خواهد شد.
مسئول، سیاستگذار یا هر شخصی که دوباره از قرنطینهٔ کامل سخن می‌گوید ابتدا باید این واقعیت را حل نماید و این تفاوت عمدهٔ کشوری مانند ایران با فرانسه و آلمان و... است که چندین بار قرنطینه سراسری اعمال کرده‌اند.
۴- وضعیت استثنایی:
یکی از وظایف مهم حکومت‌ها اعمال قانون در شرایط استثنایی است. کرونا یکی از استثنایی‌ترین تجربه‌های بشری در یک قرن اخیر بود و نحوهٔ مواجههٔ دولت‌ها با این بحران نشان از میزان مشروعیت و اقتدار و قدرت مدیریتی آنها داشت.
دولت ایران طی یک سال گذشته هیچ برنامهٔ مشخصی (جز تعطیلی یک‌سالهٔ مدارس و جریمهٔ خودروها بعد نصف شب که هر دو هم در نوع خود عجیب و نمونه بود) برای مقابله با کرونا نداشت و در جاهایی مانند تعطیلات نوروز و اعیاد و مراسم‌های مختلف که باید اعمال اقتدار و قانون می‌نمود به برخی توصیه‌های اخلاقی بسنده کرد.
۵- مردم بزرگ ایران:
نمونهٔ دیگر، رفتار مردم بزرگ ایران است. در تعطیلات نوروز بسیاری از خانوده‌ها هم مسافرت‌شان را رفتند و هم تمام دید و بازدیدهای خود را به جا آورند و حالا هم که با افزایش سریع رشد کرونا مواجه‌‌اند در خانه‌های خود نشسته و به بی‌تدبیری دولت و زمین و زمان فحاشی می‌کنند.
کانال خرمگس
