باسمه تعالی
با سلام به محضر شریف تمامی فرهنگیان و دلسوزان عرصه مهم و راهبردی تربیت
با مروری بر نوشته های فوق ، به نظر می رسد مشکل اساسی و نیاز امروز دستگاه عظیم تعلیم و تربیت ، چنین مجادله ای نباشد .
نکته ظریفی در فراز پایانی مرقومه جناب آقای دکتر کفاش وجود داشت که تصور می شود کمتر مورد عنایت قرار گرفته ؛ « فکر نمی کنید برخی خوشحال باشند از اینکه همیشه درحال تخریب همدیگر باشیم ، تا در این دعوا مسائل اصلی آموزش و پرورش گم شود و پرداختن به فرعیات مجال پرداختن به اصول را از ما بگیرد؟ »
این مسأله ، واقعیت تلخ امروز ماست ؛ که متأسفانه شاهد رویاروئی دلسوزان با یکدیگریم .
اجازه می خواهم نکته ای را به استحضار همکاران محترم برسانم .
تقریباً زمستان سال 1389 بود که یکی از دوستان قدیمی وزارت خارجه ، تازه از مأموریت ریاست نمایندگی جمهوری اسلامی ایران ( سفارت ) در یکی از کشورهای اروپایی تشریف آورده بودند و به عنوان معاون وزیر وقت امورخارجه هم منصوب شده بودند .
براساس یک رویه قدیمی متقابل ، به دیدارشان رفتم ؛ ضمن گفت و گو درخصوص موضوعات مختلف ، به ویژگی های آموزش و پرورش آن کشور اروپایی رسیدیم .
ایشان براساس آنچه که به صورت ملموس و نیز ملاقات هایی که با رده های عالی رتبه سیاسی و آموزشی آن کشور دریافت کرده بودند ، ساختار نظام تعلیم و تربیت کشور متوقف فیه را ترسیم و به این نکته اشاره کردند که دلیل موفقیت دستگاه آموزشی آن کشور ، سیاست گذاری صحیح و تمرکز بر « تربیت » دانش آموزان از سنین کودکی و دوره های پیش دبستانی و ابتدایی با محوریت « تقویت وحدت » ، « همبستگی ملی » و « کار جمعی و گروهی » ، در قالب مضامینی کاملاً ساده و فراگیر بوده است که نهایتاً در بزرگ سالی ، مشکلات کمتری در عناوین شمرده شده را شاهد هستند .
این مثال را از این رو آوردم تا تأکیدی داشته باشم بر ضرورت همراستایی دیدگاه ها و ارائه راهکارهای عملی برای ارتقای کارکرد آموزش و پرورشی که امروز در « شَأن » و « تَراز » مردم عزیز پَهن دشت اسلامیمان نیست .
فرصت ها را قدر بدانیم !
حقیر در طول سال های متمادی خدمت در وزارت آموزش و پرورش توفیق همجواری با یازده تن از معاونین محترم وزیر را داشته ام و همه دوستانی که به اخلاق و رفتار اینجانب مشرف هستند ، می دانند که معمولاً کمتر در مورد افراد سخنی می گویم و هرگز اهل مبالغه و خدای نکرده ذکر الفاظ و عباراتی که به آن معتقد نبوده ام ، نیستم .
در این میان ، جناب آقای دکتر حمیدرضا کفاش ، در زمره نازنین مردان مرد عرصه های سخت آموزش و پرورش بوده و هستند که متأسفانه به رغم توانمندی های مختلف ، پس از سی و هشت سال سابقه خدمت بابرکت در عرصه های « جهاد » ، « ایثار » و « معلمی » و وضعیت خطرناک برخی عوارض شیمیایی باقی مانده در ریه خویش ( یادگار باقی مانده از سال های فرماندهی در لشکر پرآوازه و افتخار سردار رشید اسلام ، جناب آقای دکتر قالیباف ) ، به بازسازی راهی برای « تنفس جدید » حوزه راهبردی تعلیم و تربیت مشغول بوده و هستند .
دفاع های جانانه ایشان از آموزش و پرورش را دوستان حاضر در جلسات مختلف « کمیسیون آموزش ، تحقیقات و فناوری » و جلسات اخذ رأی اعتماد وزیر محترم و یا استیضاح های پی در پی مجلس شورای اسلامی ، از یاد نخواهند برد .
یادداشت های پی گیری امور روزانه معاونت را که از ساعت 3:30 صبح هر روز تنظیم می کردند ، با بهت ناشی از این همه تلاش و تحرک ، مستمراً دریافت و برای اجرایی شدن آن برنامه ریزی می کردیم .
عضویت در بیش از 34 ستاد ، کمیته ، کارگروه و جلسات مهم حقیقی و حقوقی درون دستگاهی و نیز بیش از 38 بخش مهم برون دستگاهی ( از کمیسیون فرهنگی دولت ، جلسات معاونت فرهنگی دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی ، كمیته تعیین مصادیق مجرمانه اینترنتی ، شورای توسعه فرهنگ قرآنی شورای عالی انقلاب فرهنگی ، هیات امنای بنیاد ملی بازی های رایانه ای ، شورای فرهنگ عمومی ، كمیسیون فرعی فرهنگی هیات دولت ، شورای اجتماعی وزارت كشور ، جانشینی فرماندهی ستاد مركزی راهیان نور ، كمیسیون عالی ارتقای محتوای مجازی شورای عالی فضای مجازی ، شورای توسعه امنیت پایدار و ... گرفته تا شورای فرهنگی مجمع تشخیص مصلحت نظام ، همه و همه برای ارتقای عملکرد آموزش و پرورش از جمله زحمات و خدمات زائدالوصف ایشان به خانواده بزرگ آموزش و پرورش و نازنین فرزندان و آینده سازان تمدن نوین اسلامیمان بوده و هست .
بلند طبعی ، بلند نظری و بزرگ زادگی از خصلت های ویژه دکتر کفاش بوده که در این سال ها ایشان را بی نیاز از عنوان شغلی می ساخت و اشتغال در جایگاه های مدیریتی ، تنها ابزاری برای تعقیب تحقق آرمان ها و اهداف بلند دستگاه تعلیم و تربیت بود .
روزی ایشان به حقیر فرمودند ، در سال های ابتدای مدیریت ، تلاش می کردم تا همه افراد باظرفیت و توانمند را در کنار خود و در حوزه مدیریتی ام مستقر نمایم ولی اکنون تلاش می کنم افراد متعهد و توانمند را در بخش های مختلف آموزش و پرورش ( اعم از مدرسه ، منطقه ، استان و ستاد ) به کار گیرم ، چون اعتقاد دارم نفع آن متوجه آینده آموزش و پرورش خواهد بود ؛ حالا خودم کمی با سختی بیشتر امور این حوزه کاری را پی گیری می کنم !
تلاش برای ایجاد شکاف میان ایشان و وزیر محترم آموزش و پرورش ، از سر « کم اطلاعی » دوستان است ! چرا که این دو نفر در شمار یاران قدیمی سال های طولانی ، از تربیت معلم خراسان گرفته ، تا سال های حضور مشترک در لبنان و سپس در همکاری به عنوان دو معاون وزیر و . . .
به هر حال ، غرض یادآوری این مهم بود که این عزیزان و سایر پیشکسوتان و بزرگان آموزش و پرورش ، در شمار ذخیره های ارزشمندی هستند که امروز و آینده این دستگاه و از همه مهم تر ، فرزندان این سرزمین به آن محتاج هستند .
کمی ملایم تر ، از کنار مسائل حاشیه ای امروز عبور نمائیم تا فردای تمدن نوین اسلامیمان را بیمه کنیم ؛ که اگر اراده کنیم ، می شود .
حمد و ثنای بی منتها ، ذات مقدس خداوند متعال را سِزَد ،که تقدیر ما را در ساحت « فرهنگ » مقرر فرمودو به پیشۀ انبیاء عظام ، « تربیت » نوباوگان پَهن دَشت اسلامیمان ، آراسته ساخت .
حَمداً لِلّه ، حَمداً دائماً سَرمَداً مُتَّصِلاً یزیدُ وَ لا یُبید ، کَما تُحِبُّ وَ تَرضیَ .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید