از این نشست به آن نشست
از این جلسه به آن جلسه
آقا/ خانم دکتر ؛ حاج آقا و... بلافاصله پس از این جلسه باید در جای دیگری شرکت کنند و از این بابت نمی توانند شما را همراهی کنند ...
( اکثر حرف هایی که هم می زنند تکراری و کلیشه ای است ! )
یادم می آید زمانی که نتایج انتخابات مجلس دهم اعلام شد و « محمدرضا عارف » نماینده اول مردم تهران در مجلس شورای اسلامی اعلام کرد که قصد عضویت در کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس را دارد بسیار شادمان بودم .
خرسند از آن که تصور می کردم دولت مردان سابق و نمایندگان امروز سرانجام پی به اهمیت بی بدیل آموزش و پرورش برده اند و این نشانه ای از این طلیعه به شمار می رفت .
آن موقع صدای معلم در مطلبی با عنوان :
" تشکر و قدردانی گروه صدای معلم از دکتر محمدرضا عارف " ؛ عارف: عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات می‌شوم "
چنین نوشت : ( این جا )
" « صدای معلم » از مسئولیت شناسی و درک بالای دکتر محمدرضا عارف تشکر و قدردانی کرده و امیدوار است تا همه نمایندگان مجلس در اخلاق و منش به ایشان تاسی کنند ."
اما برخورد غیرحرفه ای و غیرمسئولانه ایشان که البته توسط رفتار زشت اطرافیان ایشان تشدید شد نشان داد که شاید هنوز در گام نخست هستیم و تغییر خاصی رخ نداده است !
چرا افراد جامعه ما و به ویژه مسئولان آن باید همواره گرفتار تناقض و تعارض میان رفتار و گفتار باشند رئیس فراکسیون امید طی سخنانی در کنگره انجمن مدرسین دانشگاه‌ها که پس از نشست یاد شده برگزار می شود چنین می گوید : ( این جا )
" به فکر راه اندازی نهضت پاسخ گویی در دانشگاه‌ها باشیم. مسئولین باید پاسخگوی مردم باشند....
بزرگترین سرمایه ما اعتماد مردم بوده است. باید در عمل این اعتماد را تایید کنیم. فراکسیون امید موظف است به مردم خدمت کند. باید کارنامه خوبی در مجلس، دولت و شوراها داشته باشیم که در گام بعدی که در ۹۸ است دوباره مردم به اعتماد کنند. در حال حاضر بیان موضوعاتی مثل انتخابات‌های ۹۸ و ۱۴۰۰ مسائل حاشیه‌ای است، در حالی که الان وظیفه ما خدمت به مردم است...."
مقایسه محتوای سخنان عارف در دو نشست یاد شده نشان می دهد که حرف ها تقریبا یکی است ! (این جا )
همان گونه که در گزارش صدای معلم نیز آمد ( این جا ) ؛ عمده سخنان عارف در نشست یاد شده حول موضوع فراکسیون امید و عملکرد آن بود .
عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در نشست مجمع فرهنگیان ایران اسلامی 22 دقیقه سخنرانی می کند اما تنها عبارتی که از معلمان و آن هم در پایان این سخنرانی بیان می شود " نقش بی بدیل فرهنگیان عزیز در جریان اصلاحات است ".
عارف حتی در برابر پرسشی که یک معلم روحانی در برابر عموم از وی در مورد نارضایتی مردم و معلمان از عملکرد ایشان و فراکسیون امید می کند پاسخ به این پرسش را به نشست دیگری احاله می کند .
و تراژدی ماجرا آن جاست که در نشست بعدی که پس از این نشست و در در کنگره انجمن مدرسین دانشگاه‌ها ایراد می کند سخن از پاسخ گویی و راه انداختن " نهضت پاسخ گویی " می راند !
همیشه برای من جای سوال است که چرا افراد جامعه ما و به ویژه مسئولان آن باید همواره گرفتار تناقض و تعارض میان رفتار و گفتار باشند .
اگر پاسخ گویی خوب و پسندیده است پس چرا فردی که او را « مرد اخلاق » می نامند در برابر پرسش های یک " معلم " و یا عضوی از اصحاب رسانه چنین بی محلی می کند و حتی رفتارش تا حد " توهین " افزایش می یابد ؟
چرا فردی که عضو یک کمیسیون تخصصی در آموزش و پرورش است خیلی جدی وارد مسائل آموزش و پرورش و معلمان نمی شود ؟
شاید اظهار نظرهای عارف در رسانه ها در مورد مسائل آموزش و پرورش و معلمان به عدد انگشتان دست هم نرسد !
اما فردی مانند حاجی بابایی که در کمیسیون دیگری فعال است که ارتباط چندانی هم با آموزش و پرورش ندارد اما روز و هفته ای نیست که در مورد معلمان و چالش های آموزش و پرورش حرفی نزند !
پس افرادی مانند عارف اصولا و به چه منظوری وارد این کمیسیون شده اند ؟
این ها بخشی از اظهارنظرهای محمدرضا عارف در مورد آموزش و پرورش و معلمان از ابتدای نمایندگی مجلس هستند :
" اگر ما توانستیم اقدامات مان طوری باشد که اولویت اول همه خانواده ها در تحصیل فرزندان شان و در شغل آن ها معلمی باشد آن وقت می توانیم عارف و همفکران ایشان باید بدانند آن چه مردم را دلسرد می کند نه سیاست های جریان " رقیب " و سنگ اندازی های آن ها که همین گونه رفتارهای ضد حقوق شهروندی ، غیرمسئولانه و غیرشفاف و توام با تکبر و تبختر در برابر مردم و معلمان استبگوییم که ما در مسیر انقلاب فرهنگی مان قرار گرفتیم .
تغییر نگرش به این سمت که خود ما و این که وقتی فرزندان مان می خواهند انتخاب رشته کنند انتخاب اول شان معلمی باشد .
اگر به این جا رسیدیم می توانیم امیدوار باشیم و این که معلم در جایگاه واقعی خودش قرار گرفته است .
برنامه ششم باید این مسیر را دنبال کند و ان شاء الله با کمک شماها و تشکیل یک " فراکسیون قوی معلمان " که معمولا در مجلس تشکیل می شود شکل بگیرد .
امیدوارم این فراکسیون در مجلس آینده شکل بگیرد و بنده به عنوان یک معلم به تشکیل این فراکسیون علاقه مند هستم .
باید با توجه به سمت و سوی سیاست های کلی باید به سمت ایجاد " نظام معلمی " و یا تقویت " تشکل های صنفی " رفت .( این جا )
" مهمترین مسئله و جهت گیری فراکسیون امید مقابله با فقر، فساد و تبعیض است و هر جا شبهه و خطایی باشد با آن مقابله خواهیم کرد لذا تحقیق و تفحص از صندوق ذخیره فرهنگیان در صورت نیاز از این امر مستثنی نخواهد بود.
مجلس و دولت برای ادای مطالبات فرهنگیان باید تلاش مضاعفی داشته باشند لذا توجه به بودجه آموزش و پرورش و سهم آن از تولید ناخالص ملی بسیار مهم است که باید افزایش پیدا کند. ( این جا )
حال پرسش این است که رئیس فراکسیون امید تا چه میزان به حرف هایی که زده است و شعارهایی که داده است پای بند بوده است ؟
عارف در دیدار با تشکل های معلمان بر ضرورت شکل گیری " سازمان نظام معلمی " بارها تاکید کرده است اما جالب است بدانیم که علی رغم همه این حرف ها و پروپاگاندا تاکنون هیچ سخن و یا نشانه ای از " سازمان نظام معلمی " در این دو سال و اندی در کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس اساسا مطرح نشده است !
عارف همواره در سخنان خویش عنوان کرده است ؛ " که اگر اولویت اول همه خانواده ها در تحصیل فرزندان شان و در شغل آن ها معلمی باشد آن وقت می توانیم بگوییم که ما در مسیر انقلاب فرهنگی مان قرار گرفتیم و یا به مرحله " توسعه یافتگی " رسیده ایم .
اگر این گونه است ؛ پس چرا فرزند گرامی جناب عارف راه دیگری را برگزیده است و بدتر از این ، آن سخنان سخیف و تحقیرآمیز را در مورد " ژن خوب " بیان کرد ؟
عارف و همفکران ایشان باید بدانند آن چه مردم را دلسرد می کند نه سیاست های جریان " رقیب " و سنگ اندازی های آن ها که همین گونه رفتارهای ضد حقوق شهروندی ، غیرمسئولانه و غیرشفاف و توام با تکبر و تبختر در برابر مردم و معلمان است .
مهم ترین عنصر و مولفه ای که در جریان زلزله کرمانشاه متاسفانه مشهور و آشکار بود بحران " اعتماد " بود .
آیا افرادی نظیر " عارف " که با تکیه به همین مولفه از مردم و معلمان رای گرفته اند در برابر اعتمادی که به آن ها شده است چه برون دادی داشته اند ؟
آیا مقایسه ای با قبل و بعد از آن کرده اند ؟
آیا توانسته اند حتی اعتماد و جایگاه سابق را حفظ کنند ؟
زمانی که سخنان بطحایی تمام شد و او به پایین و میان جمعیت آمد طیف قابل توجهی از اعضای این تشکل و نیز اصحاب رسانه وی را احاطه کردند و او را تا محل خروج همراه با پرسش و پاسخ های فراوان بدرقه کردند اما زمانی که سخنان عارف به پایان رسید افراد زیادی کاری با او نداشتند !
شاید تنها خبرنگار و معلم که برای چند پرسش به دنبال او رفت من بودم و البته از محبت ها و ابراز لطف رئیس فراکسیون امید و همراهان وی نیز بهره مند گردیدم !
همین ها کافی است تا بتوان از الان نتایج انتخابات مجلس در سال 98 را پیش بینی کرد ...
اگر قرار بر راه انداختن " نهضت پاسخ گویی " است از همین " امروز " شروع کنید !