گروه گزارش/
اوایل شهریور ماه سال جاری بود که یوسف نوری وزیر آموزش و پرورش اعلام کرد : نزدیک به شصت درصد فرهنگیان بارگذاری مدارکشان را انجام داده اند. اگر فردی مدارک را بارگذاری نکند رتبه اش بر اساس مدارکی که آموزش و پرورش دارد صادر می شود. ما خواستیم مهلتی به همکاران بدهند اگر اصلا نمی خواهند مدرکی بارگذاری کنند طبیعی است که رتبه بندی شامل حالشان نشود. ما از کجا رتبه آنها را تعیین کنیم. ما روی این موضوع در هیئت ممیزه تصمیم می گیریم . ( این جا )
25 مهر ماه ، وزیر آموزش و پرورش گفت : ( این جا )
« می‌خواهیم ۹۰۰ هزار نفر از فرهنگیان را رتبه‌بندی کنیم و کار قدری سنگین است، در جلسه اخیر تصمیم گرفته شد بخشی از کار انجام شود و بخش دیگر به ماه‌های بعد برود البته هرچه زودتر انجام شود، بهتر است.
وزیر آموزش و پرورش پیش از این گفته بود: بیش از ۸۴۰ هزار فرهنگی در سامانه رتبه‌بندی اطلاعات خود را ثبت کرده‌اند، احتمالاً تعدادی از احکام را در مهرماه صادر کنیم، اگر سرعت کار همکاران در بارگذاری مدارک بالا برود ما هم در ستاد سرعت کار را بالاتر می‌بریم ».
پرسش « صدای معلم » از وزیر آموزش و پرورش آن است که این همه تناقض گویی و خلاف واقع سخن گفتن تا کی باید ادامه یابد ؟
شما و همکاران شما در وزارتخانه به چه حقی و بر اساس کدام منطق ، معلمان واجد شرایط را از اجرای قانون و برخورداری از حقوق و مزایای مترتب بر آن محروم کرده اید ؟
ممکن است آن 60 هزار نفر اساسا نخواهند در این فرآیند مشارکت کنند . تکلیف بقیه چیست ؟
کجای قانون و آیین نامه رتبه بندی ذکر شده که صدور احکام معلمان در قالب رتبه بندی باید از رتبه‌های پایین شروع شود ؟
مگر قرار است « انتخابی » صورت گیرد و یا مسابقه ای برگزار شود که همه واجدان شرایط باید در آن شرکت کنند و اگر عده ای در آن مشارکت نکنند دیگران باید معطل آن ها باقی بمانند ؟ این همه تبلیغات بی حد و مرز و نمایش های رسانه ای تا کی باید ادامه یابد در حالی که سفره معلمان روز به روز کوچک و کوچک تر می شود ؟
این گونه منطق های بی پایه را از کجا درآورده اید ؟
می گویید کار خیلی سنگین است ؛
اگر توان و نیروی اجرای این قانون را نداشتید چرا معلمان را معطل خود کردید ؟
در بازدیدی که ابراهیم رئیسی رئیس دولت سیزدهم از وزارت آموزش و پرورش انجام داد ( این جا ) وزیر آموزش و پرورش « اجرایی سازی رتبه بندی معلمان » را از دستاوردها و کارهای خوب دولت سیزدهم در آموزش و پرورش بر شمرد .
شورای معاونین وزیر آموزش و پرورش هم هر جا می روند و جلسه ای برگزار می کنند ، اجرای رتبه بندی معلمان را از اقدامات مهم دولت سیزدهم به حساب می آورند .
این همه تبلیغات بی حد و مرز و نمایش های رسانه ای تا کی باید ادامه یابد در حالی که سفره معلمان روز به روز کوچک و کوچک تر می شود ؟
تا کی قرار است با دادن وعده های بی مبنا و اساس ، معلمان را خسته کرده و بر « نارضایتی فراگیر معلمان » بیفزایید ؟
مجلس شورای اسلامی هم به جای نظارت بر اجرای قانونی که خودش مصوب کرده است مشخص نیست که به چه کاری مشغول است و معلمان چگونه و با چه مکانیسمی باید « صدای » خود را به گوش مقامات و مسئولان مسئولیت گریز برسانند .
پایان گزارش/
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
