گروه گزارش/
محسن حاجی میرزایی، وزیر آموزش و پرورش در ویدیویی که به تازگی از او منتشر شده است خطاب به معاونین و مدیران کل آموزش و پرورش استان ها می گوید:
« معنای حقوقی که می گیریم این است که ما این خدمت را کامل ارائه می‌کنیم.
هرکسی قبول ندارد نباید پای آن قرارداد را امضا کند.
هر کسی امضاء کرد یعنی به هیچ عامل دیگری ربط ندارد.
به هیچ عامل دیگری ربط ندارد .
فلانی خوب رفتار کرد ، فلانی بد رفتار کرد .
حقوق ما را دیر دادند ، حقوق ما را زود دادند ، کم دادند ، زیاد دادند . به فلانی زیاد دادند ، با دستگاه این جوری است . معیار برای داوری در مورد گفتار و کردار افراد در این بحران " صداقت " است .
هیچ معیار نیست.
چون پذیرفتیم ، می توانیم نپذیریم . کسی ما را مجبور نکرده است .
اگر نمی‌توانیم زیر بار این مسئولیت قد علم کنیم ، بکشیم کنار .
طریق عشق طریقی عجب خطرناک است
نعوذ بالله اگر ره به مقصدی نبری
وارد بازی بزرگی شدیم . خواسته و ناخواسته زیر برگه مهمی را امضا کرده ایم. »
این سخنان در شبکه ها و گروه های مجازی انعکاس وسیعی داشته و بسیاری به آن اعتراض کرده و خواهان عذرخواهی وزیر آموزش و پرورش شده اند .
این معلمان می گویند که حاجی میرزایی به معلمان توهین کرده و برخی حتی خواهان استعفای و یا کناره گیری وی شده اند .
البته در این نشست از رسانه ها و خبرنگاران دعوتی به عمل نیامده بود تا بتوان با مشاهده همه نشست و سخنان ایراد شده نسبت به آن نظری بیان کرد .
قیچی کردن یک تکه بدون توجه به کل جریان ضمن آن که با متدولوژی علمی سازگار نیست ؛ راه را بر قضاوت های سطحی و پوپولیستی هموار خواهد کرد و این بزرگ ترین انتقاد بر روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش است که چرا این گونه نشست ها علی رغم انتقادات همیشگی « صدای معلم » پشت درهای بسته برگزار می شوند و چرا روابط عمومی این وزارتخانه به نقش " تحلیل گری " آگاهانه و مسئولانه خود عمل نکرده و رویکرد غالب " انفعال " است ؟
و اما پرسش « صدای معلم » از منتقدان و معترضان آن است که آن ها دقیقا و به صورت مستند و شفاف توضیح دهند که کجای سخنان وزیر آموزش و پرورش در این مقیاس ، غیر منطقی ، توهین آمیز و یا گستاخانه است ؟
آیا اگر کسی برای انجام کاری تعهد بدهد می تواند به هر بهانه و یا توجیهی از ایفای تعهدات داده شده سر باز بزند ؟
به زبان ساده تر ؛ اگر معلم ، مدیر ، مربی و... حقوق مکفی نداشته باشند می توانند از کار خود بزنند ؟
البته این به آن معنا نیست که معلمان چون تعهدی داده اند نباید انتقاد کرده و نسبت به وضعیت موجود و احصا و پاسخ گویی به مطالبات قانونی شان توسط مسئولان و مدیران با سکوت و بی تفاوتی مواجه شوند ؛ اما پرسش بنیادین « صدای معلم » آن است که فضای مطالبه گری و پرسش گری در فضای کنونی آموزش و پرورش و در میان " معلمان " چگونه است ؟
آیا رفتار غالب معلمان با مسائل پیرامونی در حوزه شغلی و حتی مسائل صنفی ، یک رفتار مسئولانه و حرفه ای بوده است ؟ آیا می توان از مسئولیت های حرفه ای خویش صرف نظر کرده و همیشه توپ را به زمین دیگران حواله کنیم ؟
آیا قاطبه ی معلمان در زمینه حقوق و مطالبات قانونی خویش آگاه بوده و از ظرفیت های قانونی و مدنی برای احیای آن ها استفاده کرده اند ؟
وزیر آموزش و پرورش هفتم آبان سال جاری در نشست مشترک مدیران کل آموزش و پرورش استان‌ها با فرماندهان بسیج دانش‌آموزی و فرهنگیان در بخشی گفته است : ( این جا )
« اعتقاد داریم جامعه مطالبه‌گر جامعه زنده‌ای است که در مطالبه‌گری باید مطالبه را از خود آغاز کند . » چرا روابط عمومی این وزارتخانه به نقش " تحلیل گری " آگاهانه و مسئولانه خود عمل نکرده و رویکرد غالب " انفعال " است ؟
آیا معلمانی که وزیر آموزش و پرورش را آماج انتقادهای خود قرار می دهند به این مهم توجه داشته اند و آن را به یک فرهنگ سازمانی غالب در آموزش و پرورش تبدیل کرده اند ؟
برخی از منتقدان به توئیت جدید حاجی میرزایی خطاب به خانواده ها اشاره کرده که در آن به " معلمان و تلاش های " آنان اشاره شده و آن را نوعی تناقض گویی دانسته و دست آخر آن را گل به خودی و نشانه سردرگمی وزیر آموزش و پرورش تلقی کرده اند .
به نظر می رسد این دو ارتباط ماهوی با هم نداشته و نمی توانند به لحاظ معنایی و مفهومی خنثی کننده یکدیگر باشند .
هستند معلمانی که " صادقانه " در این عرصه فعالیت کرده و به معیارهای " حرفه ای " عمل کرده اند . این معلمان شایسته تقدیر هستند و قطعا باید جایگاه آنان در جامعه مورد بازیابی و تقدیر قرار گیرند اما این موضوع نمی تواند قابل تعمیم به همه جامعه فرهنگی کشور باشد .
« صدای معلم » پیش تر و در گزارش های متعدد و مستند خود در ارتباط با " تعطیلی مدارس به علت کرونا " به عملکرد مدیران و معلمانی در نظام آموزشی اشاره کرده که به صورت " مستقیم " و " غیر مستقیم " بر طبل تعطیلی مدارس کوبیده و حتی " آموزش " را از اساس لوث کرده و هویت حرفه ای و استقلال مدرسه را مخدوش کرده اند .
عملکرد این دسته از فرهنگیان در قالب مدیر ، معلم و... موجب شده است تا ذهنیت منفی جامعه در مورد تعطیلی فرهنگیان تشدید شود .
این گروه که البته تعداد شان هم کم نیست ؛ به انحاء مختلف سعی کرده اند تا در مدرسه بسته بماند و حتی گزارش های مستند صدای معلم در مورد تجربیات جهانی در مورد بازگشایی مدارس چه در کشورهای توسعه یافته و چه در حال توسعه را از ابتدای تعطیلی مدارس در 9 ماه گذشته را یا به تمسخر گرفته و یا در مورد آن سکوت کرده و در بسیاری موارد به توجیه روی آورند .
معیار برای داوری در مورد گفتار و کردار افراد در این بحران " صداقت " است .
عملکرد همه در هر سطحی باید مورد نقادی قرار بگیرد اما این گونه حملات به وزیر آموزش و پرورش اخلاق مدارانه نیست .
هیچ بهانه ای از سوی هیچ فرد در هر سطحی برای " کم کاری " پذیرفته نیست .
پایان گزارش/
