به رغم افزایش بوی نفت در بودجه 96، آموزش و پرورش از بودجه 1085هزار ميليارد توماني سال آينده با رشد حداقلی 10 درصدی مواجه شده و در آخرين بودجه دولت تدبیر و امید نیز دیده نشد .
به نظر می رسد به رغم استعفای آقای فانی و آمدن دکتر دانش آشتیانی باز هم خرج بر دخل وزارت آموزش و پرورش پیشی می گیرد و وزارت آموزش و پرورش پرمساله و پرمشکل در سال آینده روزهای سخت تر و بحرانی تری خواهد شد. این رشد 10 درصدی بودجه آموزش و پرورش بدان معناست که همان طور که حقوق کارکنان دولت برای سال آینده افزایش ۱۰ درصدی را شاهد خواهد بود، بودجه آموزش و پرورش هم به همان میزان افزایش خواهد یافت و یعنی هم‌چنان کسری بودجه و عدم توان در پرداخت معوقات فرهنگیان در سال ۱۳۹۶ هم ادامه خواهد داشت.این رشد حداقلی بازتاب های گسترده ای داشته است.
برخی از فعالان فرهنگی و صنفی علت این امر را ضعف وزیر و عدم چانه زنی او برای تحقق رشد مطلوب بودجه می دانند ،اما بسیاری بر این باورند که هنوز آموزش و پرورش به عنوان اولویت اصلی و مساله ملی مطرح نشده است و تازمانی که علاقه ملی و علقه اصلی به تعلیم و تربیت در سطح نظام مطرح نشود، در وضیعت آموزش و پرورش تغییری ایجاد نخواهد شد.
محمدباسط درازهی نماینده محترم مردم سراوان، سیب و سوران و مهرستان درباره بودجه 96 می گوید: بسیار مایل بودم که در بودجه 96 آموزش و پرورش را بهتر از قبل ببینیم.متاسفانه دولت به عنوان اولویت اصلی به آموزش و پرورش نگاه نکرد؛ اما امیدواریم با تلاش اعضای کمیسیون آموزش،تحقیقات و فناوری نگاه ویژه ای به آموزش و پرورش داشته باشیم.
فاطمه سعیدی نماینده محترم مردم تهران نیز براین باور است که در بودجه 96 آموزش و پرورش با رشد حداقلی و ناچیزی روبه رو بوده که اگر این بودجه به تصویب نمایندگان مردم برسد،قطعا آموزش و پرورش با مشکلات عدیده ای روبه رو خواهد شد.این نماینده مجلس که خود را همیشه یک معلم و فرهنگی می داند ،می گوید: من به عنوان نماینده مجلس و عضو هیئت رئیسه به همراه فراکسیون امید وقتی خدمت دکتر روحانی رسیدیم تنها دغدغه ی خودمان را مسایل آموزش و پرورش دانسته و تقاضای اول ما از رئیس جمهور این بود که ایشان نگاه ویژه ای به تعلیم و تربیت داشته باشند!
وی تاکید کرد که به عنوان نماینده معلمان تمام سعی خود را در مجلس خواهیم داشت و در این زمینه تمام جوانب امررا بررسی می کنیم که نشستی نیز با آقای نوبخت داشته باشیم و امیدواریم که دولت نگاه وِیژه ای به آموزش و پرورش داشته باشد تا بخشی از مشکلات و معوقات و مطالبات فرهنگیان پرداخته شود و افزایش نسبی بودجه بتواند منجر به رشد حقوق معلمان و ارتقای اوضاع معیشتی و منزلتی فرهنگیان شود و سرانه ی مدارس ،نوسازی مدارس ،اوضاع تربیتی و تعلیمی آموزش و پرورش که ناشی از عدم ویا کمبود بودجه با مشکلات گسترده ای مواجه است،با رشد منطقی و مطلوب بودجه حل شود.
از سوی دیگر این پرسش مطرح می شود که چرا فرهنگ به عنوان زیربنایی ترین و اساسی ترین رکن جامعه که نقش مهمی در رشد و توسعه،اتحاد ملی ،بسط عدالت و گفتمان انقلابی و اسلامی دارد به عنوان یک مساله ملی و اولویت اصلی مطرح نمی شود؟
محمد باسط درازهی در این راستا می گوید: دقیقا همین گونه است و دولت متاسفانه به آموزش و پرورش نگاه ویژه ای نداشته است،در حالی که مساله بهداشت و درمان به عنوان اولویت ملی مطرح شده است. درحالی که آموزش و پرورش مهمتر است و به قول معروف خشت اول گرنهد معمارکج تا ثریا می رود دیوار کج و این مساله مهمی است که می بایست مورد توجه دولت مردان قرار گیرد.
این مساله مورد توجه فاطمه سعیدی نماینده تهران نیز قرار گرفته است و می گوید: آموزش و پرورش همیشه مظلوم واقع شده است و فرهنگیان و معلمان نیز مظلومند و همیشه کمترین توجه و بها به آنها داده شده است و آموزش و پرورش هیچ وقت مساله ی ملی نبوده است و من به عنوان نماینده ی مجلس نگران مسایل معلمان و آموزش و پرورش می باشم.
البته شکی نیست که سلامت جسم مهم است ولی تربیت و تعلیم نیز به همان اندازه مهم است پس چرا این همه تفاوت و تبعیض وجود دارد؟
دولت به این مهم توجه نکرد و آخرین فرصت، مجلس است و بایستی منتظر بمانیم تا ببینیم پازل کم توجهی دولت آیا توسط نمایندگان ملت تکمیل خواهد شد؟ یا اینکه بهارستانی ها ،مردان پاستور را متقاعد خواهند نمود که افزایش بوی نفت و درآمد دولت ،دخل آموزش و پرورش را نیز افزایش دهد!
زنگ توسعه