هیچ یک از افراد بشر نمی تواند به تنهایی تمام احتیاجات مادی و معنوی زندگی خود را بر طرف نماید ؛ هر کس در برابر استفاده ای که از جامعه می کند مکلف است خدمتی متناسب و شایسته بپذیرد ، و به سهم خود برای دیگران مفید باشد.
صلاح افراد بشر در این است که هر کس آسایش خود را در ضمن آسایش دیگران جست و جو نماید، نه اینکه هدف نهایی تنها منافع شخصی و فامیلی خود باشد،بدون اینکه حقوق و منافع دیگران در نظر گرفته شود.
چنان که در قرآن دستور داده شده است که « همگی در راه خدا یگانه و متحد شوید » ؛ اگر کسی درصدد تفرقه و جدایی مردم باشد و به هر عنوان شکافی در میان افراد مسلمان ایجاد نماید مرتکب بالاترین خطای نابخشودنی دینی و اجتماعی شده است.
صلاح فرهنگیان امروزه در این است که دست اتحاد به یکدیگر بدهند و با پیش کشیدن مسایل غیر اساسی و اختلاف جزیی ،دانسته و یا ندانسته ، آلت اجرای مقاصد دشمن مشترک خویش نگردند ، دشمنی که خواهان تفرقه ی آنان می باشد و به تمام معنی در راه آن در تلاش است. در غیر این صورت ،باید هنوز در انتظار پشیمانی ها و زیردست قرار گرفتن ها و پریشانی های بیشتری باشند.
در هر دوره و زمانی اشخاصی وجود داشته و دارند که از اوضاع نابه سامان و در هم سوء استفاده می کردند و می کنند. این گونه افراد و طبقات ،حاضر نیستند اصلاحاتی اساسی که جلوی منافع نامشروع آنان را می گیرد صورت گیرد و نمی خواهند وضع موجود اگر چه مستلزم محرومیت افراد بسیار زیادی از فرهنگیان است تغییر یابد.
چنین افرادی که به تعبیر قرآن « مترف » نامیده شده اند در زمان پیامبران نیز بوده اند و تا آنجا که می توانستند مزاحمت آنان را فراهم می کرده اند.
آنان به بهانه ی کمبود بودجه ، مانع اصلاحات و تحول در زمینه های معیشتی فرهنگیان می شوند و بیم داشته و دارند که با تغییر وضع و بیداری فرهنگیان منافع نابه جای آنان به خطر افتد.
با توجه به اینکه هر اقدام اساسی و خیری ممکن است با این گونه مقاومت ها روبه رو شود، آیا نباید در برابر تشخیص عقل ،تسلیم شد ؟
در کجای دنیا حتی کشورهای جهان سوم و عقب افتاده این چنین با معلمین شان برخورد می کنند ؟
" نظام پرداخت ها هماهنگ " را به خاطر بار مالی ناقص اجرا کرده اند و اکنون " طرح رتبه بندی " را بوق و کرنا کرده اند !
آیا چنین طرحی می تواند سبب رفع تبعیض های اجتماعی و تلاش جهت عدالت در پرداخت های کارکنان دولتی باشد؟
اساس زندگی اجتماعی انسانی بر دو پایه نهاده شده است:
اول- رعایت عدل و دوری از ظلم و تجاوز از حدود و حقوق که شامل تمام مسایل حقوقی و ضامن بقای نظم جامعه است.
دوم- احسان و گذشت و فداکاری، که تمام مکارم اخلاقی را در بردارد.
انسان با شخصیت کسی است که آنچه را برای خود دوست می دارد برای دیگران هم دوست داشته باشد و آنچه را که اگر درباره ی او اجرا شود احساس ناراحتی می کند درباره ی احدی روا ندارد.
در پایان همه شما را به خداوند رحمان و رحیم می سپارم.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید