هرچند پرداختن به مشکلات نظام آموزش و پرورش و از همه مهمتر مشکلات اقتصادي معلمان و جايگاه متزلزل اجتماعي آنان جاي بحث فراوان دارد و بسياري از منتقدان و فعالان حوزه آموزش به آن پرداخته اند، اما در شرايط خاص کنوني اين روزهاي کشور به علل مختلفي از جمله افزايش آگاهي عمومي و حضور موثرتر فعالان عرصه رسانه‌اي حوزه آموزش و پرورش و تاثير روزافزون شبکه‌هاي اجتماعي بر ديدگاه اکثريت معلمان، مستلزم دقت و توجه فراواني به معلمان و دغدغه‌هاي آنان را مي‌طلبد که متاسفانه در گفتار و کردار مردان‌سياسي کشور جايي ندارد.
از همه مهمتر اينکه دغدغه‌ها و مسائل فرهنگيان به‌عنوان بزرگترين سرمايه ملي کشور ناديده گرفته شده و فقط در کوران رقابت‌هاي انتخاباتي آن هم براي مدت کوتاهي نيازها و مشکلات آنان در صدر بحث‌هاي حزبي و جناحي قرار مي‌گيرد و به هنگام تصميم گيري‌هاي خرد و کلان در بر پاشنه قبلي خود مي‌چرخد و آنان به حاشيه رانده مي‌شوند تا شايد در ميداني ديگر بتوان بر خواسته‌هاي آنان پاي نهاد و از نردبان قدرت بالا رفت.
بديهي‌ست عدم توجه به مشکلات عديده حوزه آموزش خصوصاً مشکلات معيشتي معلمان مي‌تواند در دراز مدت خطرات بي‌شماري را متوجه نظام آموزش و به تبع آن کشور نمايد.
اين مساله از آن روي مهم است که رويکرد نادرست دولت‌مردان و سياستگذاران کلان در خصوص معلمان که از قضا جمعيت قابل توجهي را به خود اختصاص داده‌اند مي‌تواند بر نگاه معلمان به مقوله انتخابات و آينده سياسي گروه‌ها و جناح‌هاي مختلف تاثير گذار باشد و مشکل جدي‌تر زماني رخ خواهد داد که نا‌اميدي از اصلاح امور و روزمرگي بر معلمان و به تبع آن بر نظام آموزشي مستولي شده و فرصت پيشرفت، خلاقيت و امکان رشد را از نسل جوان و آينده‌سازان اين مرز‌و‌بوم خواهد گرفت.
اگرچه درباره عملکرد دولت روحاني در بعضي از حوزه‌ها سياه نمايي شده است و رقباي دولت در تلاش براي فتح پاستور به بزرگ‌نمايي بعضي از مشکلات روي آورده اند، اما بايد پذيرفت که حدنصاب عملکردي دولت وي نسبت به فرهنگيان متوسط است.
اين روزها انتقاد فرهنگيان از روحاني و مردان تصميم‌سازش شديدتر شده است.
به اعتقاد فرهنگيان اگرچه تغيير وزير آموزش و پرورش يک ضرورت بود، اما مهمتر تغيير نگرش دولت نسبت به فرهنگيان و مشکلات ساختاري آموزش و پرورش است.
براي برون رفت از مشکلات کنوني آموزش و پرورش بايد نگاه هزينه‌اي سياستگذاران کلان و خصوصاً دولت‌مردان به مقوله آموزش و پرورش تغيير کند. بي‌شک بدون تغيير نگرش به سيستم آموزش و پرورش نمي‌توان انتظار تغييرات بنيادي و ساختاري در اين حوزه داشت.
آنان معتقدند اگر دولت به جاي برکناري وزير، انرژي خود را صرف اصلاح ساختار ناکارآمد نظام آموزش و پرورش مي‌کرد، آنگاه وضعيت تغيير مي‌يافت. بسياري از فرهنگيان از عدم توجه و اهتمام دولت به مشکلاتشان آزده خاطراند چراکه در باور آنان آموزش و پرورش بعنوان زيربنايي‌ترين نهاد توسعه‌اي کشور به صورت يک اولويت و ضرورت جدي از سوي دولت در نظر گرفته نمي شود.
روحاني در ماه‌هاي پاياني رياست‌جمهوري قرار دارد و با اينکه براي دور آينده نيازمند راي فرهنگيان است به‌بخش زيادي از وعده‌هاي خود عمل نکرده است.
با توجه به عملکرد ضعيف دولت در قبال فرهنگيان و مشکلاتشان به وضوح مي‌توان فهميد که افکار عمومي معلمان همراه دولت اعتدال نيست.
شوربختانه روحاني و دولت‌مردانش که در سايه حمايت معلمان به پاستور راه يافتند به‌سرعت گفتمان حق بودن خواسته‌هاي معلمان را فراموش کردند و سهم خود را در ايجاد شرايط نامطلوب به وجود آمده براي آموزش و پرورش ناديده مي‌گيرند.
اما آنچه در اين شرايط براي دولت روحاني حياتي‌ست يادآوري اين موضوع است که « بزرگترين پشتوانه اجتماعي خود را مرهون حضور پررنگ و تاثيرگذار معلمان در انتخابات 92 مي‌باشد»و مي‌تواند اين حضور تکرار شود اگردولت‌مردان اعتدال از استفاده ابزاري از سرمايه ملي و انساني معلمان در عمل پرهيز نمايند و مطالبات آنان را دست مايه وعده‌هاي انتخاباتي قرار ندهند.
نخبگان جريان اعتدال و مردان تصميم‌ساز روحاني بايد دلايل شکست‌هاي رقيبان خود در انتخابات‌هاي اخير را به جد سر لوحه تصميمات آتي خود قرار دهند و با تجربه گرفتن از انتخابات 92 و واکاوي دليل واقعي پيروزي خود، با توجه به اقتضائات سياسي و اجتماعي جامعه بزرگ معلمان نسبت به بازنگري در گفتمان و استراتژي‌هاي خود اقدام نمايند و تصميم منطقي و عاقلانه را جايگزين زدوبندهاي سياسي و مصلحت‌انديشي نمايند چراکه در انتخابات آتي رياست‌جمهوري، نياز به حمايت جامعه کثير فرهنگيان دارند و با شرايط فعلي کمي دور از ذهن است که دست حمايتي در اين جمع ديده شود.
براي قضاوت درست بايد منتظر ماند و ديد؛ با توجه به کارنامه ضعيف و غير قابل قبول وزير آموزش و پرورش، کم‌توجهي دولت اعتدال به فرهنگيان و مشکلات شان و عدم تحقق مطالبات آنان، آيا بار ديگر فرهنگيان اين قشر فرهيخته و آگاه به روحاني اعتماد خواهند کرد و با حمايت خود سکان هدايت دولت دوازدهم را به وي خواهند سپرد؟
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید