به مرور زمان با بی توجهی و عدم نظارت، وزارتخانه آموزش و پرورش تبدیل به جایگاهی امن برای دلواپسان و محلی برای فشارهای مضاعف به مدیران معتدل و اصلاح طلب شد/ منطقه دوِ آموزش و پرورش، به عنوان منطقه‌ای خاص و حساس که به خاطر جغرافیای باارزش آن طمع بسیاری از دلواپسان را برانگیخته و ظاهراً پرونده اقتصادیِ مدیران سابق این منطقه در مراجع قضایی مفتوح می باشد، از مناطقی است که جناب رییس، عزم خویش را برای تغییر مدیر آن جزم کرده است/ بسیاری از نمایندگان مجلس و مدیران دولت، آقای دکتر طالب زاده را به خوبی شناخته و به توان مدیریتیِ ایشان اذعان دارند، مدیری که در سه سال گذشته، نه تنها سطح آموزشی منطقه را ارتقاء داده و به جرأت می‌توان گفت تحول آموزشی را در سطح منطقه عینیت بخشیده است/ اینک جناب آقای کمره‌ای، از تغییر این مدیر کاردان و شایسته، صحبت می کند/ به راستی تا چه زمانی افرادی مانند "دکتر طالب زاده" باید تاوان صداقت و پاکدستی خویش را بپردازند
وقتی در تابستان ۹۲ آقای روحانی سکان امور اجرایی را در اختیار گرفت و در دریایی طوفان زده به عنوان ناخدای این کِشتی سرگشته انتخاب شد، برخلاف خواست بسیاری از رأی دهندگان، تمام همت خویش را به کار گرفت تا حتی الامکان به بدنه مدیریتی کشور دست نزده و به قول معروف از جابه جایی های اتوبوسی پرهیز کند .
همان زمان بسیاری از کارشناسان و صاحب نظران تأثیرات منفی این تصمیم را گوشزد کرده و آن را برای وزارتخانه‌هایی مثل آموزش و پرورش، بسیار آسیب زا و آسیب رسان می‌دانستند و از آنجا که این وزارتخانه را اصلی ترین پل ارتباطی دولت با تمام سطوح جامعه قلمداد می کردند، خواستار توجه و دقت شخص رییس‌جمهور برای انتخاب وزیر و نظارت همه جانبه بر انتخاب مدیران ارشد و میانی این وزارتخانه بودند، امری که متأسفانه نه تنها مدنظر آقای رییس‌جمهور و مشاوران ارشدش قرار نگرفت بلکه به مرور زمان با بی توجهی و عدم نظارت، وزارتخانه آموزش و پرورش تبدیل به جایگاهی امن برای دلواپسان و محلی برای فشارهای مضاعف به مدیران معتدل و اصلاح طلب شد، به گونه‌ای که به جرأت می‌توان گفت هنوز حتی نسیم اعتدال نیز به بدنه این وزارتخانه نوزیده و کماکان در اکثر امور می توان دستهای ناپاک دلواپسان را تشخیص داد.
مصداق بارز این فشارها و اِعمال نظرها را می توان در مصاحبه اخیر آقای کمره‌ای، رییس آموزش و پرورش شهر تهران مشاهده کرد که از تغییرات مدیریتی در چند منطقه ی آموزش و پرورش خبر داده‌اند ؛ هرچند تغییر و جابه جایی مدیران تحت امر، از اختیارات بدیهیِ ایشان به شمار می رود، اما برخی از این تغییرات محل سوال های جدی و اساسی است ؛ به عنوان مثال، منطقه دوِ آموزش و پرورش، به عنوان منطقه‌ای خاص و حساس که به خاطر جغرافیای باارزش آن طمع بسیاری از دلواپسان را برانگیخته و ظاهراً پرونده اقتصادیِ مدیران سابق این منطقه در مراجع قضایی مفتوح می باشد، از مناطقی است که جناب رییس، عزم خویش را برای تغییر مدیر آن جزم کرده است.
بسیاری از نمایندگان مجلس و مدیران دولت، آقای دکتر طالب زاده را به خوبی شناخته و به توان مدیریتیِ ایشان اذعان دارند، مدیری که در سه سال گذشته، نه تنها سطح آموزشی منطقه را ارتقاء داده و به جرأت می‌توان گفت تحول آموزشی را در سطح منطقه عینیت بخشیده است، بلکه با زیاده‌خواهی بسیاری از بی پروایان به مقابله برخاسته و آرمان های خویش را به معامله گرانِ بی آبرو، نفروخته است..... و اینک جناب آقای کمره‌ای، از تغییر این مدیر کاردان و شایسته، صحبت می کند !
رویِ صحبت این نوشته با حضراتی است که دم از اعتدال با اصلاحات می زنند !
آیا ایشان از حال و روز آموزش و پرورش خبر دارند؟
آیا از وضعیت شهر تهران و تصمیمات مدیریتیِ آن مطلعند؟!
آیا نباید حدس زد چه دستهایی پشت این قبیل تغییرات قرار دارند؟!
به راستی تا چه زمانی افرادی مانند "دکتر طالب زاده" باید تاوان صداقت و پاکدستی خویش را بپردازند ؟!
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید