مدتی است به اینکه فکر می‌کنم که چگونه می‌توانم نگرانی‌های خود را از کار و فعالیت کانون صنفی معلمان بیان کنم.
آیا کانون در رساندن معلمان به هدف های تعریف شده خود درست عمل کرده و یا درست عمل می‌کند ؟
اولین هدف تعریف شده در اساسنامه کانون صنفی معلمان ، افزایش همکاری و همبستگی بین فرهنگیان است.
حال باید از خودمان بپرسیم، در راه ایجاد این #اتحاد فعالان صنفی چگونه عمل کرده‌اند؟
اصولا تمام کسانی که دل در گرو صنف دارند، فعالیت‌هایشان با این هدف اولیه سازگار بوده‌است و آیا روش فعالیت ما در گروه‌های صنفی به شکلی بوده‌است که باعث جذب و تقویت این اتحاد شود؟
دلیل ضعیف عمده در کانون‌ها و گروه‌های گوناگون در جذب و همکاری حداکثری مخاطبان شان چیست؟
به نظر می‌رسد، مشکل اصلی عدم آشنایی و مهارت جامعه ما در ایجاد تفکیک مناسب بین « خواسته‌های شخصی و اهداف گروهی » است.
وقتی گروهی با هدف های مشخصی شروع به فعالیت می‌کند، در درجه اول باید منافع تمام افراد تحت پوشش خود را به صورت همزمان و متعادل تامین کند و خواسته‌های آن چیزی فراتر از تمایلات اعضا و یا برخلاف افکار و عقاید آنها نباشد.
به طور مثال اگر قرار است یک گروه اجتماعی مربوط به کامیون داران را نمایندگی کند، نمی‌تواند همراه آن اهداف سیاسی خاصی را مطرح و حمایت کند که ممکن است تعدادی از افراد آن جامعه نپسندند و یا به منافع عده‌ی خاصی لطمه بزند، اصل عادلانه بودن در درجه اول اهمیت قرار دارد.
پس از آن وقتی عده‌ای وارد این گروه شدند و به خصوص وقتی سکان هدایت گروه را به دست گرفتند، حق ندارند که از گروه برای تامین و رسیدن به خواسته‌های شخصی خود و یا همفکران خود استفاده کنند.
اصولا برای جلوگیری از ایجاد احتمال سوءاستفاده لازم است، از حضور افرادی با گرایشات باندی و حزبی در مراتب بالای مدیریتی گروه جلوگیری شود و مناصب با حفظ تعادل در دسترس تمامی گرایش‌ها قرار گیرد.
بسیاری از افرادی که اقدام به فعالیت صنفی و یا هر تشکل اجتماعی دیگری می‌کنند، فعالیت صنفی را پوششی برای رسیدن به اهداف شخصی و یا گروهی قرار می‌دهند تا با پشتوانه‌ی نیروی جمعی که به دست آورده‌اند بتوانند منافع خود که مادی و یا معنوی است و تامین کننده‌ی نیازهای واقعی آن جمع نیست را برآورده سازند.
این « پروسه فرصت‌طلبی » آن قدر در جامعه ما تکراری شده‌است که کمتر جامعه جرأت تکرار آن را به خود می‌دهد.
لازمه کار گروهی ، از خود گذشتگی است، باید از منافع آنی و شخصی خود چشم پوشی کنیم تا بتوانیم به منافع جمعی برسیم.
صحبت‌های درگوشی، لابی‌های مخفیانه، فرصت‌طلبی، رفتارهای دوگانه، تحقیر و راندن تعدادی از جمعیت که با ما از نظر طرزفکر همخوانی ندارند و عدم شفافیت و صداقت، نمی‌تواند تشکیلاتی قوی به وجود آورد و حتی همفکران بی بهره از سفره منفعت طلبی را از ما دور خواهد کرد.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید