بدوا متذکر می شوم به عنوان معلمی که بیست و چند سال سابقه تدریس و دو سالی مدیریت می کنم با هر گونه تنبیه بدنی در اشکال مختلف آن مخالف بوده و هستم.
در عین حال به خاطر درگیری های روز افزون بین عوامل اجرایی مدارس و دانش آموزان مسئله دار و مسئله ساز یادآوری چند نکته را ضروری می دانم.
امیدوارم همکاران بالا دستی و در راس آن وزیر محترم با همان سرعت و دقتی که شخصا به مسئله تعلیق سه ماهه معلم خاطی در* بخش دندی* همت گماردند به موارد زیر نیز توجه ویژه نماید.
بدیهی است که مخاطب این سخنان نه فقط وزیر محترم بلکه تمامی همکاران و دلسوزان قدیم و جدید آموزش و پرورش هستند.
جناب دکتر احمدی دانش آشتیانی عزیز
ضمن تبریک به جنابعالی به پاس دریافت کارت اعتماد دولت و همچنین رای وکلای ملت برای سکانداری بزرگترین و پر مسئله ترین وزارتخانه، توفیقات روزافزون برای حضرتعالی و جامعه نجیب فرهنگیان را از صمیم قلب مسئلت می نمایم.
جناب وزیر!
نسل من و شما زمانی شاگرد مدرسه ای بودیم که معلم های محترم مان تقریبا اختیاردار اصلی امور تمشیت و تربیت ما بودند.
تامین نسبی معیشت و منزلت معلم ها جایگاه و اقتدار ویژه به این قشر فرهیخته بخشیده بود.
فقدان رسانه های گروهی از مدل امروزین، سر به زیر بودن دانش آموزان، حرف شنوی اولیا از معلم ها و ده ها فاکتور دیگر از یک معلم الگویی تمام عیار و مقتدر به منصه ظهور می رساند و معلم دیروز را به راس گروه های مرجع ارتقاء می داد.
چیزی که الان عملا آرزویی بیش برای جامعه فرهنگی نیست.
جناب وزیر!
شما نیک می دانید که اوضاع و احوال آموزش و پرورش ما ( از منظر نرم افزاری و سخت افزاری) به شدت ناخوش و نامیزان است.
اوضاع منزلت و معیشت معلمان علی رغم تلاش های مجدانه دولتمردان تدبیر و امید هنوز هم رضایت بخش نیست و منتظر درایت و کفایت حضرتعالی در اجرای به هنگام مرحله دوم رتبه بندی است.
در یک کلام عقربه رضایت شغلی از منطقه خطر خارج نشده و با وضعیت مطلوب فرسنگ ها فاصله دارد.
جناب وزیر!
دایره آزادی عمل دانش آموزان به واسطه فشار رسانه های گروهی و بخشنامه های تحدید و تهدید آمیز وزارتخانه هر روز فراخ تر از دیروز است.
از طرفی تقریبا هیچ ابزار موثر و قاطعی برای برخورد با موارد انضباطی همچون ، آوردن موبایل به محیط آموزشی، برخورد با غایبین غیر موجه، مقابله با دانش آموزان خاطی و مشکلدار اخلاقی و .... متصور نیستیم.
جناب وزیر !
با طرح چند پرسش خیلی ساده مطلبم را به پایان رسانده و شما را به ایزد منان می سپارم.
بارها شاهد کتک خوردن ، تحقیر و تهدید معلم ها از سوی دانش آموزان و اولیاء شان بوده ایم برای مقابله با این ناهنجاری، ما در صحنه عمل (نه در عالم شعار) چه مکانیزمی داریم؟
آیا اگر فردا بنده ی نوعی از سوی دانش آموز و یا اولیاء اش ضرب و جرح شوم ؛ سیستم فعلی ما چه میزان آمادگی حمایت از معلمش را داراست؟
اگر دانش آموزی نصف سال ( پیوسته و ناپیوسته) غیبت نماید چه ابزاری برای برخورد با این هنجار شکنی پیش بینی کرده ایم؟
برای پدیده نوظهور آوردن گوشی موبایل به مدرسه و آزار و اذیت روزانه همکاران و همسالان و آلوده کردن محیط چه تمهیدی عملی اندیشیده ایم؟
برای دانش آموزی که در عرض 12 ماه سال تا پایان شهریور نتوانسته نمره حد نصاب را کسب نماید با امتحان مجدد و دوپینگ، قبولی با نمره الف در آزمون های آبکی مهرماه برایش رقم زده و به ریش معلم مربوط پوزخند می زنیم در این خصوص چه فکری کرده ایم؟
جناب وزیر!
خروجی سیستم آموزشی ما انباشت و پمپاژ محفوظات عمدتا زائد در مخیله دانش آموز است . آموزش فکر کردن و آموزش فرآیند تحلیل و حل مسئله حلقه مفقود ماست.
برای حل این معضل و همچنین آفت کنکور چه تمهیدی اندیشیده ایم؟
افت تحصیلی و پدیده نمره کیلویی، اعتیاد و مسائل اخلاقی در مدارس، پدیده حامل های انرژی و قطعی آب ،برق، گاز و تلفن مراکز آموزشی هر یک به تنهایی می توانند کمر همت هر مدیری را خم کند در این موارد چه راهکاری اندیشیده خواهد شد؟
جناب وزیر!
امروزه روح و روان معلم ها درگیر اقساط بانکی است .در اثر استثمار بانک ها از یک طرف و پایین بودن دریافتی همکاران این سامان، صورت به سیلی سرخ می کنند و قاطبه همکاران آه در بساط ندارند و برای تامین یک زندگی ساده و شرافت مندانه چه خفت ها و تحقیرهای روحی و روانی را از جامعه پیرامونی که به جان نمی خرند !
آقای وزیر !
معلم مسافر کش نمی تواند فرهنگ ساز باشد .
آموزش بسیاری از دروس تکراری با حجم نجومی و بی ارتباط با آینده شغلی دانش آموزان روح و روان دانش آموز ایرانی را به ستوه آورده و به شورش اجتماعی خفیف وادار کرده است.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید