در حاشیه نامه انجمن اسلامی معلمان ایران به معاون اول رئیس جمهور و چند پرسش

به تازگی« انجمن اسلامی معلمان ایران » در نامه ای که به جهانگیری معاون اول روحانی نوشته است ؛ از وضعیت موجود انتقاد کرده است . ( این جا )

جالب است که این نامه در سایت این انجمن منتشر نگردید و مسئولان این تشکل حتی هیچ واکنشی نسبت به انتشار آن در صدای معلم نشان ندادند .در مورد محتوای این نامه ، چند مورد ذکر می شود  :

اول این که انجمن اسلامی با معاون اول رئیس جمهور ملاقات های قبلی داشته است .نخستین بندی که انجمن متذکر شده است نارضایتی معلمان از وضعیت موجود وزارت آموزش و پرورش و این که این مساله گسترده و غیر قابل اغماض و کتمان است .

در این نامه به مواردی مانند صندوق ذخیره فرهنگیان ، برنامه ششم توسعه ، عزل و نصب های مدیریتی  و ارتباط دو سویه و متقابل وزارت با بدنه آموزش و پرورش اشاره شده است .در پایان ، انجمن اسلامی معلمان هشدار داده است که هزینه ادامه این وضعیت برای آموزش وپروش و توسعه کشور سنگین و شاید غیر قابل جبران باشد .

نگارش این نامه و محتوای آن توسط تشکلی که سهم به سزایی در به وزارت رسیدن فانی داشته است کمی عجیب و غیرمنتظره بود  ، ضمن آن که دبیر کل این تشکل به تازگی در اظهاراتی در اهواز عنوان کرده بود که وزیر آموزش و پرورش در راس این تشکیلات قرار دارد :

فانی صبح روز سه شنبه 5 مردادماه در نشست مشترکی که با دبیر کل و اعضای هیات رئیس این تشکل داشت تاکید کرده بود که امروز انجمن اسلامی معلمان ملجاء فرهنگیان است.( این جا )

حال پرسش این است که چه اتفاقی افتاده است که پس از این تعریف و تعارفات مبادله شده میان وزیر و این تشکل ؛ انجمن اسلامی معلمان آن نامه را خطاب به جهانگیری نوشته است .

البته به نظر می رسد این چرخش خیلی هم ناگهانی و غیرمترقبه نبوده است و استارت آن از قبل زده شده بود !

هم زمان با طرح استیضاح فانی که از تابستان امسال شروع شد این چرخش تا حدودی ملموس بود .

علی محمد مصلحی ، عضو شورای مرکزی این تشکل در یک گفت و گوی مجازی که در صدای معلم منتشر شد ( این جا ) به این موارد اشاره می کند :

1- عملکرد فانی مستحق استیضاح است یا نه ؟

2- هدف عمده طراحان این استیضاح چیست ؟

3- در صورت موفقیت این استیضاح عواقب آن برای دولت و انتخابات پیش رو چیست ؟

4- در صورت موفقیت این استیضاح عواقب آن برای آموزش و پرورش و معلمان چیست ؟

5- آیا شرایطی مانند آغاز سال تحصیلی و سال پایانی دولت باید در طرح استیضاح در نظر گرفته شوند ؟

6- آیا داشتن گزینه مطمئن و کارآمدتر باید در طرح استیضاح در نظر گرفته شود؟

7- طراحان اصلی و پشت صحنه استیضاح چه کسانی و با چه اهدافی هستند ؟

 8-  احمدی نژاد را می خواهید با وزیر آموزش و پرورشی با نمره 14 یا روحانی را می خواهید با وزیر آموزش و پرورش  با نمره 10 ؟

9- وقتی بنیاد دولت بر باد باشد وزیر آموزش و پرورش نسبتا خوب هم دردی از جامعه درمان نمی کند .

همان وقت نگارنده در یادداشتی چند پرسش را از تشکل های فرهنگیان و به ویژه انجمن اسلامی مطرح کردم :

....در واقع ، فانی الویت سوم تشکل ها برای تصدی وزارت آموزش و پرورش بوده است.عدم صدور بیانیه و حمایت رسمی از سوی تشکل های فرهنگیان در استیضاح فانی در مجلس نهم و سکوت آنان تا امروز چه چیزی را به اذهان متبادر می سازد ؟

آیا آن ها حاضر نیستند در این وضعیت از انتخاب خود دفاع کنند ؟

در این زمینه ، سخنان مصلحی قابل تامل تر است .

ایشان می گوید :" احمدی نژاد را می خواهید با وزیر آموزش و پرورشی با نمره 14 یا روحانی را می خواهید با وزیر آموزش و پرورش  با نمره 10 ؟ "

سخنان ایشان در حالی بیان می شود که انجمن اسلامی معلمان ایران در 3 سال اخیر حتی یک بیانیه رسمی در تحلیل مواضع و عملکرد وزیر آموزش و پرورش منتشر نکرده است .

اگر فانی مشکلاتی داشته است ؛ چرا اکنون انجمن اسلامی معلمان از فانی که گزینه اصلی اش برای تصدی وزرات آموزش و پرورش در نشست مشترک تشکل ها بوده است حمایتی نمی کند ؟

آیا انتقادات و سخنان به اصطلاح " گزنده " فقط باید پشت درهای بسته مطرح شود و جامعه فرهنگیان فقط نظاره گر عکس های یادگاری و دسته جمعی دوستان باشند ؟

برای واکاری رفتار این تشکل کمی به عقب تر می رویم :در انتخابات سال 88 ، مسئولیت شاخه فرهنگیان میرحسین موسوی بر عهده علی اصغر فانی بود .پس ازوقایع سال 88 ، انجمن اسلامی معلمان حضور پررنگی در آموزش و پرورش و موضوعات آن نداشت .تشکل های فعال در این عرصه عمدتا دو تشکل « سازمان معلمان ایران » و  « کانون صنفی معلمان ایران » بودند .با رای مردم به دولت تدبیر و امید و سپس بحث انتخاب وزیر برای آموزش و پرورش ، انجمن اسلامی معلمان دوباره به صحنه آموزش و پرورش بازگشت .قبلا هم اشاره کردم پس از تشکیل و رسمیت یافتن دولت روحانی  ؛ تشکل های 4 گانه معلمی یعنی سازمان معلمان ایران ، کانون صنفی معلمان ایران ، انجمن اسلامی معلمان و مجمع فرهنگیان ایران اسلامی گرد یکدیگر آمدند و پس از بحث و بررسی نفس گیر و طولانی  و با رای گیری افراد زیر را به  ترتیب برای تصدی مقام وزارت معرفی نمودند :

1-  دکتر محمد علی نجفی

2- مرتضی حاجی

3- دکتر علی اصغر فانی

4- دکتر معصومه ابتکار

5 - رحیم عبادی

برداشت من از محتوای نشست ها و بحث هایی که تشکل های 4 گانه در این مورد داشتند و بنده نیز در آن حضور داشتم این بود که انجمن اسلامی معلمان ایران از ابتدا تمایل چندانی برای وزارت دکتر نجفی نداشت و گزینه اصلی اش فانی بود .

انجمن اسلامی معلمان ایران در انتخابات مجلس دهم نیز نقش پر رنگی داشت .

در یکی از نشست های انجمن که قبل از انتخابات مجلس دهم و در محل این انجمن برگزار شد  ؛ مصلحی در نشستی یا نمایندگان سایر تشکل ها بیان کرد که در شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان برای فرهنگیان و معلمان در انتخابات سهمی در نظر گرفته نشده است .

ایشان بعدها عنوان کرد که به همراه سایر اعضا و نیز دبیر کل وقت این تشکل ، داود محمدی ؛ شورای سیاست گذاری را مجاب کرده اند که معلمان را فراموش نکنند .

محمدرضا عارف در نشست روز  شنبه بیست و دوم اسفندماه در کانون تربیتی فرهنگی حر واقع در منطقه 11 تهران ( این جا ) نقش کلیدی انجمن اسلامی معلمان را این چنین تایید می کند :

" معلمی شغل انبیاست "آیا در این مسیر حرکت کرده ایم ؟ آیا معلم در جامعه این جایگاه را دارد ؟ این چیزی است که به عهده ما و تشکل های اسلامی است .

اول  باید تشکر کنم از انجمن اسلامی معلمان.

خوشبختانه ( این انجمن )  در دوران های سیاسی بعد از انقلاب پیشتاز بوده است .یک تشکل اسلامی که مبلغ اسلام ناب بوده است ، همیشه در خط امام بوده است ، نقشش در 8 سال دفاع مقدس و در صحنه های مختلف همراهی با انقلاب و دولت بوده است .حقیقتا نقش بی بدیلی داشته است به خصوص در این انتخابات اخیر که خدمتگزار شورای عالی سیاست گذاری بودم نقش این تشکل را به عینه لمس می کردم .

خوشحال هستم که از 30 نفر منتخب تهران ، دبیر کل سابق این تشکل آقای محمدی ( ظاهرا اخیرا دبیر کل تغییر کرده است ) در آن حضور دارند که خودشان چهره فرهنگی هستند . ایشان را خوب می شناسیم ....

نکته مهم دیگر آن است که پس از به وزارت رسیدن فانی ، انجمن اسلامی معلمان ایران به اندازه کافی سهم خود را از مدیریت های آموزش و پرورش گرفته است .به عنوان نمونه ؛ معاون پرورشی و امور فرهنگی وزارت آموزش وپرورش ، مدیر کل امور شاهد و ایثارگران وزارت آموزش و پرورش ، مدیر کل آموزش و پرورش شهر تهران ، مدیر کل آموزش و پرورش شهرستان های تهران ، مدیر کل آموزش و پرورش اردبیل ، برخی از مدیران مناطق تهران ، برخی مدیران ستادی و وزارتی و.... به نوعی وابسته به انجمن اسلامی معلمان هستند .

اگر مدیران آموزش و پرورش در این سطوح دچار ناکارآمدی بوده اند در مرحله نخست و حتی قبل از وزیر ؛ این تشکل باید نسبت به افکار عمومی معلمان در این زمینه پاسخ گو باشد .

آن چه مهم و بدیهی است این است که بخش مهمی از وضعیت موجود معلول کنش و عملکرد مسئولان انجمن اسلامی معلمان ایران است .

مسئولان این تشکل نمی توانند نقش خود را تولید و حتی بازتولید این وضعیت نادیده بگیرند .

آنان نیز سهمی به اندازه وزیر دارند .

آیا بهتر نیست که مسئولان این تشکل به جای فرافکنی و فرا به جلو در مورد گذشته و مواضع خود پاسخ گو بوده و آدرس های غلط به معلمان ندهند؟ !